Ons rapport van KVO: uitblinkers op één hand te tellen

Na het glansrijke seizoen 2020-2021 was het dit jaar toch even slikken voor de fans van KV Oostende. Er werd meer met de ogen gerold dan gevierd. De twaalfde plaats in de stand met 37 punten is na een slopend seizoen bekeken oké, maar het doelsaldo van min-27 verraadt nogal wat euvels. Wij geven de club een zes op tien.

Laat ons beginnen met wat cijfermateriaal. In 34 competitiematchen wist KV Oostende 34 keer te scoren en incasseerde het 61 tegengoals. Wie gemiddeld slechts één keer scoort per match en dubbel zoveel doelpunten incasseert, komt in de problemen. Na Seraing en Beerschot – voorlaatste en laatste met beiden min-38 – bezit KVO het slechtste doelsaldo.

Qua gemaakte goals doet het beter dan diezelfde twee laatste clubs (30 en 33) én – jawel – Standard (32). Toch is de eindbalans qua punten positief met 37 punten. Daarmee doet KVO even goed als Kortrijk, dat toch stiekem droomde van een plekje in de Europese play-offs, en beter dan de Rouches. Maar hoe kijken we naar de spelers?

Onderscheiding

Het grijze seizoen van KV Oostende vertaalt zich ook in een beperkt aantal sterkhouders. Brecht Capon zag zijn goeie seizoen intussen beloond met een contractverlenging. De straks 34-jarige verdediger etaleerde zijn kennis en kunde in die beslissende match tegen Seraing (2-2) als uitblinker en was een heel jaar door solide.

Ook Frederik Jäkel hoort in het rijtje thuis. Hij is duidelijk gegroeid tegenover vorig jaar en maakte veel minder fouten, zowel tactisch als technisch. Een heel seizoen solide en hij staat met drie goals zowaar op een gedeelde derde plaats in het clubtopschutterslijstje – ja, dat vinden wij óók opvallend. Zijn huurovereenkomst loopt af en de kans dat de Duitse jeugdinternational blijft, is klein. “Zolang er een procentje kans is, blijven we gaan voor Freddie”, zegt sportief verantwoordelijke Gauthier Ganaye.

Maxime D’Arpino behoorde ook vorig jaar tot de betere spelers en kreeg dit jaar loon naar werken met de Puis/Verbiest-trofee als beste speler van het jaar. Daar zitten zijn razend knappe goals tegen Union, Cercle en OHL voor veel tussen. Hij was minder overtuigend dan vorig jaar, maar desalniettemin bepalend dit seizoen.

Tot slot: Tatsuhiro Sakamoto. De Japanner kwam pas in de winter over vanuit Osaka, maar veroverde al snel de Oostendse harten. Snel, wendbaar, polyvalent, harde werker en technisch heel sterk. Mist efficiëntie en de communicatie met zijn ploegmaats kan beter, maar daar kan de komende maanden aan gewerkt worden. KVO zal de aankoopoptie in z’n huurcontract zo goed als zeker lichten.

Voldoende

Een pak spelers deden het dit seizoen oké – zonder meer. Toch pikken we er enkele spelers in het bijzonder uit. Siebe Wylin, bijvoorbeeld. De amper 18-jarige rechtsachter werd bij de A-kern gehaald op een moeilijk moment. Net wanneer de resultaten begonnen tegen te zitten en er veel blessures waren, kreeg hij (noodgedwongen) z’n kans, waaronder vier basisplaatsen. Zeker niet foutloos, maar hij toonde wel een groot hart én talent.

Ook Cameron McGeehan verdient enige lof nadat hij na lang blessureleed degelijk speelde en de kapiteinsband eervol droeg. Hij zal echter een volledige voorbereiding nodig hebben om echt het verschil te maken. Aan inzet en professioneel gedrag geen gebrek. Duitsers Nick Bätzner en Alfons Amade deemsterden na een sterk begin wat weg. Het beperkt aantal Belgen speelde vooral Amade parten. Sinds de 0-2 op Beerschot in december zat hij slechts één keer op de bank. Ondanks een mindere tweede seizoenshelft was Bätzner goed voor vijf assists, zowaar het meeste van heel KVO – dat zegt toch ook iets.

Kenny Rocha Santos ontgoochelde niet volledig, maar zal volgend seizoen helemaal moeten doorbreken en beslissender zijn. In doel verloor Guillaume Hubert wat ons betreft onterecht zijn plek aan Kjell Scherpen. Ja, de Kustboys hadden een extra keeper nodig na de blessure van Schelfhout, alleen was Hubert aan een sterke reeks bezig. Het is nu ook niet dat Scherpen zo overtuigend keepte – gewoontjes, met de partij tegen Club Brugge als dieptepunt.

Wintertransfer Kyle Duncan begon veelbelovend, maar kampte naar het einde toe met blessures – omwille van de aanpassing aan een nieuwe competitie? – en pakte ook dom rood op Eupen. Net als bij Sakamoto is het uitkijken naar een volledige voorbereiding.

Thierry Ambrose en Makhtar Gueye toonden zich het minst efficiënt als ze samen spelen, maar zijn beiden interessante spelers. Vooral Gueye is een wandelend mysterie. Zo aimabel naast het veld, soms zo ergerlijk tussen de lijnen. Hij scoorde tot aan de winterstop aan de lopende band (elf keer), maar viel daarna volledig stil om pas op de voorlaatste speeldag een – weliswaar belangrijke – penalty te lukken. Hij was ook slecht in het samenspel.

Gueye zal de club naar alle waarschijnlijkheid verlaten voor een (buitenlandse) transfer. Passen verder in het rijtje met voldoende: Anton Tanghe, Osaze Urhoghide, Theo Ndicka, Robbie D’Haese en Alessandro Albanese.

Gebuisd

Eerlijk, het is makkelijk om spelers door de mangel te halen. Toch zijn er enkele jongens van wie meer werd verwacht. Steven Fortes moest de vertrokken leider Jack Hendry vervangen, maar slaagde daar niet in. Hij nam de defensie niet op sleeptouw, acteerde traag en was verre van foutloos. Hij pakte twee keer rood en viel geblesseerd uit. En dat voor iemand die toch zo’n 180 matchen in de Franse eerste en tweede klasse speelde.

Ook van de onzeker spelende Zech Medley werden de verwachtingen niet ingelost, ook al snuffelde hij al van de A-kern van Arsenal. Volgend seizoen beter. Vincent Koziello wist onder andere door blessures niet de vorm te halen van destijds bij Nice, waarmee de Fransman Europees voetbal afdwong en een transfer naar de Bundesliga versierde.

Tot slot wist David Atanga zich niet te tonen als type-Sakala. Hij maakte verkeerde loopacties en dito keuzes, maar – ere wie ere toekomt – kreeg over Yves Vanderhaeghe meer speelkansen op links.

Geen beoordeling

Jordy Schelfhout, Manuel Osifo, Indy Boonen en Evangelos Patoulidis maakten te weinig minuten voor een beoordeling.

(Timmy Van Assche)