Van de hemel naar de hel in amper 15 minuten. Maxime D’Arpino (25) beleefde in die korte tijdspanne zowat het hoogte- als dieptepunt van z’n carrière. Eerst werd hij door de fans benoemd tot speler van het jaar, daarna viel hij uit met een zware knieblessure. “De lange revalidatie ga ik positief invullen en tijd met m’n familie doorbrengen.”
Afgelopen zaterdag, 18.29 uur, een minuut voor de aftrap van de levensbelangrijke wedstrijd KVO-Seraing. Uit handen van Peter Van Nuffel, voorzitter van de supportersfederatie Kustboys, mocht Max D’Arpino de Puis/Verbiest-trofee in ontvangst nemen. De fans verkozen hem – terecht – tot speler van het seizoen.
Een goed kwartier later gaat de Franse middenvelder in duel met Youssef Maziz, om enkele tellen later neer te zijgen en naar de knie te grijpen. De schreeuw van Max gaat door merg en been. “Normaal zouden we het behoud vieren, maar zijn blessure werpt toch een schaduw op het resultaat”, zei executive president Gauthier Ganaye nog voor de aard van de blessure bekend was – hij wist al hoe laat het ongeveer was.
Het verdict is een dag later keihard: een scheur in de kruisbanden en ook de meniscus werd geraakt. Hij is minstens een half jaar out.
Revalideren
“Hoe het nu met me gaat? Nu beter dan vlak na de wedstrijd”, vertelt D’Arpino nadat hij het zware nieuws wat kon verwerken. “Toch blijft het moeilijk om dit allemaal te incasseren. Maandag heb ik een afspraak met de chirurg, aansluitend – dezelfde week of die erna – weet ik wanneer de operatie zal gebeuren.”
“Ik begin mijn revalidatie in Frankrijk (Lyon, red.), en na een drietal maanden keer ik terug naar Oostende om hier en in Antwerpen verder te herstellen.” Ietwat opmerkelijk: wie de speler ziet wandelen, zou niet meteen zo’n zware blessure veronderstellen.
“Ja, maar het is wel pijnlijk, vooral omdat de meniscus getoucheerd is. Dat is het vreemde aan deze blessure. Ik doe nu zelfs oefeningen om m’n knie krachtig en soepel te houden, een goeie zaak voor aanvang van de operatie. Na de ingreep zal ik een stuk minder mobiel zijn.”
Minstens half jaar
En die ‘na de ingreep’ zal ook een fikse poos duren. “Specialisten spreken van een inactiviteit van zes maanden, maar als de meniscus moeilijk doet kan het ook zeven of acht maanden zijn”, zucht het rugnummer 6.
“Ik mag ook niet té snel hervatten of ik kan weer terugvallen. Ik zal er alles aan doen om helemaal fit terug te keren. Er wacht me de komende tijd een echte beproeving, het beloven zware maanden te worden. Ook mentaal is dit niet makkelijk. Ik heb me al vaak afgevraagd: ‘Waarom ik? Waarom nu?’ Maar dit is het lot van een sporter, het is nu eenmaal zo. Ik moet dit accepteren.”
Transfer weg
Het was geen geheim dat D’Arpino normaal gezien komende zomer andere voetbaloorden ging opzoeken. “Toen ik hier in juli 2020 tekende, kreeg ik de belofte dat ik bij goede sportieve prestaties medewerking ging krijgen aan een transfer. Ik denk te mogen zeggen dat ik het de afgelopen twee seizoenen goed heb gedaan. Nu, dat plan valt meer dan waarschijnlijk in het water.”
Ik wil nu meer genieten van familietijd. Mijn vrouw en ik verwachten in juni ons eerste kindje
Het vermoeden van D’Arpino kan kloppen. Met alle respect: welke club zal een zwaar geblesseerde speler willen binnenhalen voor zo’n belangrijke positie? Stiekem hoopte de motor op het middenveld al eerder op een overgang, toen hij merkte dat spelers als Fashion Sakala, Jelle Bataille, Kevin Vandendriessche, Andrew Hjulsager, Arthur Theate en Jack Hendry in de schijnwerpers stonden bij andere clubs.
Sleutelspeler
Want vergis je niet: Max ís van groot belang. Dit seizoen alleen al is hij goed voor 31 matchen, beker en competitie samen. Nog meer cijfers: D’Arpino speelde 79 procent van alle mogelijke minuten. Met ronduit schitterende doelpunten op Cercle (0-1) en Union (1-1) bezorgde hij de Kustboys in z’n eentje vier belangrijke punten. Een al even knappe goal thuis tegen OH Leuven leverde helaas niks op (1-3), behalve wat prestige. Bovenal is hij belangrijk in de recuperatie en omschakeling, beschikt hij over vista en grinta.
Het is dus begrijpelijk waarom de fans net hém de prijs geven van speler van het jaar. “Ik ben er heel erg blij mee, echt. Ik zie het als een geschenk voor al het werk dat ik tot dusver heb gedaan. Dit seizoen was lastig, moeilijk. Het doel – het behoud – werd bereikt, maar het duurde lang vooraleer dat definitief was. Daarom is het zo spijtig dat ik eerst die prijs krijg, maar een kwartier later uitviel.”
“Nogmaals, ik zal me nu focussen op m’n knie en zo goed mogelijk trachten terug te keren.” Zo kan hij een vervolg breien aan z’n 71 matchen, vier matchen en zes assists voor KVO.
Voordeel
Persverantwoordelijke Bram Keirsebilck merkt een quote van Johan Cruijff op. ‘Elk nadeel heb zijn voordeel.’ Al snel is duidelijk waarom hij dat wereldberoemde citaat bovenhaalt. “Ik kan de komende maanden, tijdens het recupereren veel tijd spenderen met m’n familie.”
“In juni verwachten m’n vrouw en ik ons eerste kindje – een dochter. Het is wat cynisch, maar zonder blessure zou ik niet kunnen profiteren van de familietijd. Dus ja, in die optiek is aan elk nadeel een voordeel gekoppeld. Toch had die blessure gerust achterwege mogen blijven.” Goeie moed, Max!
(Timmy Van Assche)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
