KV Oostende naar Europees voetbal geleid, AA Gent van de kelder naar een Europees ticket gesleurd, eerst KV Kortrijk en dan Cercle Brugge gered… Yves Vanderhaeghe heeft in zijn 16 jaar als trainer wat neergezet. Maar sinds zijn ontslag bij het Saoedi-Arabische Al-Faisaly zit de Roeselarenaar, nog steeds maar 54, werkloos thuis. “Ik keek al eens voor mijn pensioen. Heb ik daarvoor 31 jaar lang zoveel geld aan de staat afgedragen?”
Al sinds half november 2023 zit de voetbalcoach zonder een club. Da’s lang. Da’s heel lang voor Vanderhaeghe die na eerdere ontslagen nooit langer dan enkele weken zonder werk zat. Na KVO (september 2017) drie weken, na AA Gent (oktober 2018) vijf weken, na KV Kortrijk 2 (januari 2021) één week en na Cercle Brugge (november 2021) zes weken. Glimlachend: “Dat was misschien ook een beetje door mijn papa (overleden in november 2021, red.). Papa zei altijd: doe gij maar door! Wérken voor je geld, hé. Nu moet ik zelf beslissen: doe ik het of niet?”
Te weinig ondernemer
In de zomer van 2023 dééd hij het en koos hij voor de eerste keer voor een exotisch avontuur, bij de Saoedi-Arabische tweedeklasser Al-Faisaly – hij zat toen na zijn tweede passage bij KV Oostende al acht maanden thuis. Dat avontuur liep evenwel in november al ondanks uitstekende resultaten – vierde in competitie, kwartfinalist beker – bruusk af. “I’m very very sorry, zei de voorzitter, een of andere sjeik of prins had beslist.”
En zo zit Yves Vanderhaeghe deze keer al bijna tien maanden thuis. (een beetje cynisch) “Niemand heeft mij nodig, zeker?”
Al oogt Yveske, scherp en gebronzeerd, niet meteen ongelukkig. Het lijkt nu ook geen straf, een zomer lang thuiszitten in Rumbeke – riante villa in landelijke stijl, vlak naast Sterrebos, zonneterras, tennisveld, zwembad… “Ik woon hier ontzettend graag, ja. Fien (23-jarige dochter werkt als opticien in Roeselare, red.) heeft hier boven haar eigen vertrekken. (nadenkend) Ik heb de villa 15 jaar geleden kunnen bouwen met de Assubel-pensioenpremie van bij Anderlecht, een behoorlijke som. Het was mijn keuze voor eigen comfort, ik had ook kunnen investeren in kleinere appartementen en die dan verhuren – ik had nu misschien níét meer moeten werken. (lacht) Maar ik was daarvoor te weinig ondernemer. Ik heb van niets spijt, het is hier zalig wonen.”
“Mij fysiek uitleven is en blijft mijn leven. Tennissen, padellen, lopen… Ik ben intussen al meer dan 10 kilo afgevallen”
Voor het eerst in 31 jaar kon hij er volop genieten van een vrije zomer. Hij is momenteel zelfs zonder meer gelukkig, zegt hij. “Omdat ik zoveel tijd heb om te sporten. Mij fysiek uitleven is en blijft mijn leven. Tennissen, padellen, lopen… Ik zou eigenlijk ook nog willen fietsen, maar ik heb er geen tijd voor. (lacht) Ik ben intussen al meer dan tien kilo afgevallen. Ik kijk alweer uit naar de interclubtennis morgen. Ik was met die bende al in 2013 Belgisch kampioen, maar als voetbalcoach lukte het mij zelden of nooit om mee te spelen.”
Luxecruise
Afgelopen maanden kon eindelijk ook eens worden gereisd. “We hebben ervan genoten. Een paar dagen Marbella met Olivier Deschacht, veel sporten en lekker eten, ik ben in februari met Fien naar de Dominicaanse Republiek geweest, een topvakantie, begin augustus een luxecruise van Barcelona, via Tunis, Palermo, Napels en Toscane naar Marseille. Zoiets konden we vroeger nooit doen. Als trainer heb je alleen in mei of juni een paar weken vrij, maar dan moest Catherine (leerkracht LO, red.) werken, dus konden we in de zomer nooit samen op reis.”
‘t Is weer voorbij, die mooie zomer, het is september. Catherine, leerkracht LO, moet weer naar school. En Yves wil ook weer werken. Al kreeg hij uiteindelijk toch nog de centen, zowel van KV Oostende, via de curator, als van Al-Faisaly waar hij na zijn ontslag recht op had.
“Ik heb wel bijna anderhalf jaar op mijn geld van Oostende en acht maanden op dat van Al-Faisaly moeten wachten. Verder zit ik dus al maandenlang zonder inkomen. Ik heb intussen toch al eens geïnformeerd naar mijn pensioen maar ik schrok danig: dat is zó modaal! Heb ik daarvoor 31 jaar vast in dienst met een bediendestatuut – 15 jaar als profvoetballer en 16 jaar als trainer – zoveel geld aan de staat afgedragen?”
Hij heeft sedert zijn ontslag ook recht op werklozensteun. “Ik heb nog niet geïnformeerd bij, hoe heet dat, de RVA. Zou ik toch eens moeten doen, zeker?”
Waarom hij het nog niet heeft gedaan? “Mijn fierheid! Ik wil werken voor mijn geld. Ik ben pas 54 jaar, geen haar op mijn hoofd denkt eraan niet meer te werken.”
Het is dezelfde fierheid die hem in het voorjaar van 2023 weerhield in te gaan op het aanbod van Zulte Waregem, toen spartelend voor het behoud in 1A. “Dezelfde fierheid was inderdaad de enige reden waarom ik het niet heb gedaan, ja! Ik wilde onder geen beding een degradatie op mijn palmares en Essevee stond vijf punten achter met nog vier matchen te gaan! Daar heb ik achteraf gezien wel een beetje spijt van. Uiteindelijk kwamen ze maar een puntje tekort, ik had hen misschien wel gered. Indien niet had ik kunnen blijven, er staat nog steeds een project, ik voel me niet te goed voor 1B.”
Daarom stond hij vorige zomer ook dicht bij SK Deinze, even ambitieus in 1B. “Maar ze kozen voor Hernán Losada. (lacht) Die had bij de Spaanssprekende voorzitter wellicht een streepje voor.”
Hij wil wel in het voetbal blijven. Behalve het spelletje zelf is die wereld nochtans nooit echt de zijne geweest – te veel hypocrisie, te weinig respect, te veel blabla voor de immer goudeerlijke Vanderhaeghe.
“Je moet constant iedereen gelukkig houden… Die zever mis ik niet”
Na zijn ontslag bij AA Gent overwoog hij zelfs even op zoek te gaan naar een job buiten het voetbal. “Dat was dan eerder in een vlaag van ontgoocheling. (peinzend) Al vraag ik mij wel eens af hoe ik dat die 31 jaar non-stop heb uitgehouden. Al die jaren dat je almaar moet beschikbaar zijn, je almaar moet verantwoorden, elke week weer de juiste keuzes moet maken, om daarna je rapport te krijgen. Van je bestuur, van de supporters. Alsof je op school elke week een rapport krijgt van je leerlingen: waarom heeft die niet gespeeld? Waarom 4-3-3 gespeeld en niet 5-3-2? Enzovoort. Zo zou je dus constant iedereen moeten gelukkig houden. Die zever mis ik niet. Daarnaast stel ik wel vast dat mijn drive voor het voetbal niet te temperen is.”
Hij wil weer aan de slag, dat is duidelijk. Enkele maanden geleden besefte hij dat het wellicht wachten zou worden op de periode september-oktober, als de eerste ontslagen vallen. We zijn intussen begin september, maar het blijft heel stil rond Yves Vanderhaeghe.
Nieuw avontuur
“Ach, vanochtend kreeg ik nog een telefoontje van een manager voor een club in Afrika, maar het klonk niet meteen aantrekkelijk. Er is ook een manager die beweert dat mijn naam intussen al bij een club in Saoedi-Arabië is gevallen. Een club in problemen, ik volg ze nu wel. (lachje) Maar het kan evengoed een babbelaar zijn. Hij zou er mijn reputatie opvijzelen, zei hij! Komaan, ik kan er toch geen slechte naam hebben: van de 12 matchen die ik er coach was, hebben we er acht gewonnen en twee keer gelijkgespeeld! Maar ach, het liefst ga ik toch weer aan de slag in eigen land.”
Een nieuw buitenlands avontuur, 1A of 1B in eigen land, zelfs als assistent- of jeugdcoach bij de voetbalbond: hij staat voor alles open. “Waarom niet?” Of waarom wordt hij niet zoals zoveel ex-coaches opgevist als analist? “Zou je de zenders moeten vragen.”
In afwachting volgt hij het allemaal nog wel. “Ik bekijk véél wedstrijden, op televisie dan wel. Ik hou nog steeds mijn notities bij. In een tribune gaan zitten lukt niet altijd. Vaak is er op zondag interclub tennis, hé.” (lacht)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
