Hij werd vorig seizoen gehaald als vervanger voor Hugo Siquet en ondertussen groeit hij naar een goede vorm. Ibrahim Diakité miste in de voorbije zeven competitiewedstrijden geen enkele minuut. “Na de eerste contacten heb ik niet getwijfeld en heb zelfs andere aanbiedingen genegeerd. Ik koos meteen voor Cercle.”
Een jaar geleden werd Diakité tijdens de Afrika Cup uitgeroepen tot speler van de match nadat hij met Guinée diep in de toegevoegde tijd een assist gaf aan Mohamed Bayo voor de 1-0-overwinning tegen Equatoriaal-Guinea. Die actie was goed voor een plaats in de kwartfinales van het tornooi. Een historisch moment. “Ik ben nog jong, maar een beslissende pass geven, voor je land en miljoenen mensen, dit blijft uiteraard voor altijd bij”, lacht de rechtsbuiten. “Mijn laatste matchen met de nationale ploeg waren in november. 1-0-winst en verlies tegen respectievelijk Congo-Kinshasa en Tanzania. In maart volgen twee WK-kwalificatiematchen tegen Somalië en uit tegen Oeganda. Als titularis hoop ik er uiteraard bij te zijn.”
Voetbalfamilie
Ibrahim Diakité komt uit een heuse voetbalfamilie, met onder andere zijn jongere zus die in de buurt van Parijs actief is. Hijzelf groeide op in Compiègne, ten noordoosten van de Franse hoofdstad. Op zijn twaalfde trok hij naar de voetbalacademie van Stade Reims. “Gemakkelijk was het niet op die leeftijd. Ik was er wellicht niet goed op voorbereid maar zette door, speelde goede wedstrijden, kreeg vertrouwen en op mijn achttiende maakte ik mijn debuut in de Ligue 1 tegen Marseille.” Het seizoen daarop kreeg Diakité van trainer Oscar Garcia, begin dit seizoen nog coach van OH Leuven, twee invalbeurten en werd hij international voor Guinée. In januari 2023 ondertekende hij bij Reims zijn eerste profcontract. Na een uitleenbeurt bij Eupen, waar hij ploeggenoot was van Gary Magnée, en het Zwitserse Lausanne, volgde Cercle.
Veel jonge spelers
“De Belgische competitie is zeer goed geëvolueerd, behaalt een zeer mooi niveau en het biedt voldoende mogelijkheden om je verder te ontwikkelen. Cercle is daar een voorbeeld van. Het project is duidelijk. Men biedt mogelijkheden aan jonge spelers.”
Mits wat geduld, want de rechtsbuiten moest bij zijn komst naar Cercle herstellen van een adductorenblessure en kwam pas een eerste keer in actie op de achtste speeldag tegen KV Mechelen. Een rode kaart tegen Anderlecht hield hem even aan de kant. Sinds de 0-0 tegen Union miste Diakité geen minuut. “Er zijn veel jongeren. Er heerst een goede sfeer in de groep. Als nieuwkomer is het dan eenvoudiger om te integreren. Ondertussen leer je andere spelers kennen, zoals Check Keita en Alexis Flips van Charleroi van in mijn periode in Reims, en Mory Konaté van Mechelen van bij de nationale ploeg.”
Conference League
Diakité vindt het belangrijk om in zijn carrière stabiliteit te vinden, een ploeg die vertrouwen in hem stelt en waar hij een betere speler kan worden. “Ik ben polyvalent en kan als rechtsbuiten ook op andere posities voetballen. Ik ben een atletisch type, bereid om veel te lopen en ik ben capabel om zowel aanvallend als verdedigend beslissend te zijn.” Zoals onlangs in de match tegen Dender. “Ik ben tevreden en maak de nodige progressie. Ik hoop die lijn door te trekken, want het seizoen is nog niet ten einde. We hebben zowel in de competitie als Europees collectief met de hele groep iets af te ronden.” In de resterende wedstrijden volgen wel nog zware tegenstanders. “Tegen ploegen als Antwerp, Club Brugge en Anderlecht zijn we niet kansloos. Het zijn die matchen waarvoor ik bij Cercle ben. Om mij te tonen.” Daartussenin zit voor Ibrahim nog een andere ervaring: de achtste finales van de Conference League. “Op mijn jonge leeftijd is zoiets mooi. Een tegenstander als Fiorentina of Chelsea zou het nog mooier maken, maar daarvoor moeten we ons in maart eerst wel kwalificeren.” (ACR)
