Nee, zondag 21 november zullen ze in Oostende niet snel vergeten. De 1-7 tegen de (meer dan terechte) competitieleider Union moet iedereen bij de club wakker schudden, zéker in de bestuurskamer. Maar de wedstrijden volgen elkaar in sneltempo op, met zondagavond een aartsmoeilijke trip naar Antwerp. Hoe moet KVO deze dreun verwerken?
Helaas, KV Oostende heeft in het verleden nog wel enkele serieuze klappen moeten incasseren. In december 1994 speelde Eendracht Aalst met Gilles De Bilde, Eddie Krncevic en Yves Vanderhaeghe de kustploeg op een hoopje met 7-1. In september 1998 pakte Westerlo uit met een kurkdroge 7-0. In januari 2001 verloor KVO in tweede klasse met maar liefst 9-0 op het veld van Turnhout. En jawel, in januari 2015 kwam KV Kortrijk ook met 1-7 winnen. KVO-kapitein Brecht Capon zat toen nog in het winnende kamp.
Michiel Jonckheere, nu KVK, stond destijds bij Oostende tussen de lijnen. Hij weet dus hoe zo’n pandoering aankomt bij z’n copain Capon en co. “Na zo’n fikse nederlaag wil je zo rap mogelijk van het veld stappen, de auto in en naar huis. Je bent gewoon beschaamd, punt. In de match tegen Kortrijk kwamen we al snel 0-2 achter, de hele wedstrijd was één lange lijdensweg. Na de 0-3 lieten veel jongens het kopje hangen. Verdediger Antonio Milic werd zelfs in de eerste helft nog vervangen. Het rare was dat we toen net terugkwamen van een uitstekende stage in Spanje en daar al onze oefenmatchen wonnen. En dan gebeurt zoiets.”
Zelfkritiek
Sébastien Siani, nu actief bij Knokke en toen aanvoerder bij Oostende, beaamt. Hij zag hoe Union, waar hij in 2007-2008 zelf speelde, zalmtartaar maakte van de Kustboys. “Ik vond 1-4 bij de rust al straf, maar 1-7? No way, dacht ik. Om terug te komen op ‘die andere’ thuisnederlaag: die van Kortrijk waren in de winterstop gewoon in eigen land gebleven, wij kwamen precies als toeristen terug. Wat een koude douche was me dát zeg. Toenmalig coach Fred Vanderbiest praatte in de dagen erna met niémand, zelfs niet met mij als kapitein. ’t Was van hard werken, op naar de volgende wedstrijd. Op zulke momenten moet je een flinke dosis zelfkritiek aan de dag leggen. Zwaar verliezen is niet de schuld van de coach, wel van de spelers. Je kan altijd een wedstrijd verliezen – 1-0, 2-0, enzovoort – maar niet op die manier en niet met die cijfers.”
Zwaar verliezen zorgt sowieso voor een mentale tik die je niet meteen te boven komt
Jonckheere knikt. “Ik denk zelfs niet dat Vanderbiest toen kwaad was, maar gewoon zeer – zéér – ontgoocheld. Ik heb ‘m toch enkele jaren als trainer gehad, maar zo zag ik hem nog nooit. Zwaar verliezen zorgt sowieso voor een mentale tik die je niet meteen te boven komt. Zoiets draag je mee, hoor. Als speler wil je daar dan niet al te veel over spreken.”
En nu? “Wel, finaal zijn er máár 3 punten verloren gegaan”, bevestigen zowel Siani als Jonckheere. “Nu telt maar één ding: die volgende wedstrijd. Daar kan je één en ander rechtzetten en vertrouwen tanken”, gaat Siani door. “Tegen Antwerp is alles mogelijk, maar het is vooral belangrijk om niet te verliezen en het geloof in eigen kunnen op te krikken. Een gelijkspel zou bijvoorbeeld heel goed zijn.”
Videosessies
Alexander Blessin moest deze week het moraal van z’n troepen aanscherpen. Hoe doe je zoiets? “Ik heb in de twee nachten na de wedstrijd slecht geslapen”, zucht Blessin.
“Zo’n avond doet pijn en moét ook pijn doen. Zoiets moet je meenemen, in je brein graveren en lessen uit trekken opdat het nooit meer voorvalt. Het is voor niemand leuk, maar we moeten snel vooruitkijken. Niet alleen naar de volgende wedstrijd, maar ook naar de komende weken. Op 5 minuten na – onze aansluitingstreffer en de afgekeurde goal – zagen we al snel dat tegen Union alles zou tegenzitten. Ik was na afloop dan ook boos, maar moet ik staan roepen, schreeuwen en scheldwoorden gebruiken? Na het verlies tegen Kortrijk en Mechelen bijvoorbeeld heb ik me opgewonden, omdat we niet slechter waren dan onze tegenstander. Dat was afgelopen zondag helemaal anders. Ik was boos op een kalme manier”, klinkt het.
“Deze week hebben we verschillende videosessies gehouden met daarin de goeie momenten van dit seizoen. Trouwens, we geraakten sneller aan positief beeldmateriaal dan vorig jaar. Daarnaast gingen de spelers in groepjes aan de slag om een presentatie te brengen over wat zij denken dat beter kan. De voorziene vrije dag werd geschrapt: niet om méér te trainen – da’s zinloos, onze trainingsintensiteit is goed – maar om over onze situatie na te denken en te luisteren. We moeten een antwoord vinden op de vraag waarom de zaken lopen zoals nu. Deze week had ik alvast niet het gevoel dat de spelers met een zware last op de schouders trainden. De één lacht, de ander is stil in zichzelf: iedereen verwerkt die klap op z’n eigen manier.”
Een thema dat al enkele keren is gevallen: de kwaliteit van de spelerskern. Het zit niet in onze natuur om nu alle spelers af te breken, maar afgelopen zondag zakten er toch enkele jongens stevig door het ijs – en nee, voor wie al zou gaan steigeren: Guillaume Hubert viel tegen Union niks te verwijten. Van (jeugd)internationals als Steven Fortes en Freddie Jäkel mag je toch meer verwachten, Max D’Arpino is uit vorm.
Blessin kan niet anders dan toegeven dat versterking in januari zich opdringt. “Ik zoek absoluut geen excuses – zondag was het slécht – maar hoe vaak hebben we al met dezelfde verdediging kunnen spelen? Zelden. We maken zo vaak defensieve fouten omdat de structuur ontbreekt. De voorafgaande interlandbreak deed ons absoluut geen deugd, hé. In de kleedkamer is het ook stiller in vergelijking met vorig seizoen. Niet iedereen loopt met een luidspreker rond, maar beter communiceren is ook iets dat je kan leren. Kijk naar die eerste tegengoal tegen Union… Sommige spelers zijn zodanig met hun eigen match bezig dat ze gewoon niet kúnnen praten met elkaar.”
Wilskracht
Sébastien Siani volgt z’n ex-club nog steeds. “Ik zie een coach die alles uit deze jongens tracht te halen. Alleen, het vertrek van Hendry, Theate, Hjulsager en – allicht is hij het grootste verlies – Vandendriessche is niet opgevangen. Hem mochten ze nooit laten gaan. In januari zullen er spelers moeten bijkomen.” Blessin besluit: “Ik ga niet in op spelers van vorig seizoen, maar op dit moment moeten ook onze middenvelders opstaan en meer duelkracht en wilskracht tonen. We hebben meer krijgers nodig. Iedereen werkt hard – Gauthier Ganaye, ikzelf, de groep – om alles tot een goed einde te brengen. Op dit moment moeten de jongens die er zijn de volgende stap zetten. Zij krijgen nú de kans zich te bewijzen en onze jongeren moeten snel bijleren.”
(Timmy Van Assche)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
