Intussen bijna anderhalf jaar geleden presenteerde KV Kortrijk de toen 18-jarige Hakim Luqman: de eerste Maleisische voetballer in België en de eerste buitenlandse speler die de club in een gastgezin plaatste. Op de laatste dag van 2021 zochten we de jonge Aziatische aanvaller thuis op.
Hakim ‘Lucky’ Luqman is net terug van onze hoofdstad wanneer we hem op oudejaarsdag spreken in zijn gastgezin in Heule. “Op vrije dagen ga ik soms naar Brussel bij vrienden die op de Maleisische ambassade werken”, zegt hij. “Soms komen zij ook naar hier.” In december zagen Arnout Vercruysse en zijn kinderen Ruben (8) en Merel (10) hem niet veel. Met de nationale A-ploeg van Maleisië moest hij in Azië vier WK-kwalificatiewedstrijden spelen. Scoren deed hij nog niet sinds zijn debuut in de lente van vorig jaar voor het nummer 154 op de FIFA-ranglijst, maar tegen Cambodja op Sinterklaasdag leverde hij wel al zijn eerste assist.
Bij KVK debuteerde Lucky op 23 oktober 2020 tegen Anderlecht met een invalbeurt na 74 minuten en daar is het sindsdien bij gebleven. Met nog tien andere aanvallers in de A-kern is de concurrentie ook enorm. In de volgorde waarin ze op de website van de club staan: Osabutey, Ocansey, Herrmann, Moreno, Alioui, Badamosi, Guèye, Selemani, Messaoudi en Mbayo. Maar hij is nog altijd gelukkig in Kortrijk, benadrukt hij.
Lucky: “Natuurlijk. Kortrijk geeft mij alles. De mensen zijn fantastisch en ik ben blij dat ik hier het Europese voetbal kan leren spelen. Hier zijn heel veel goeie spelers, het voetbal is veel fysieker en er wordt veel sneller gespeeld dan ik gewoon was. In het begin was het moeilijk, maar intussen ben ik aangepast. Mijn ploegmaats motiveren en pushen mij, zij zijn als vrienden voor mij. Soms vraagt Kristof D’haene mij met andere spelers mee om in de stad koffie te gaan drinken. Ik moet gewoon nog meer werken en nog beter worden. Mijn tijd komt wel.”
Mijn ploegmaats motiveren en pushen mij, zij zijn als vrienden voor mij
Wat opvalt: hij oogt steviger dan bij zijn aankomst in het Guldensporenstadion.
Arnout: “Hoeveel kilo’s ben je bijgekomen, Lucky? Zes?”
Lucky: “Toen ik hier aankwam woog ik 60 kilo en nu 67. Ik werk ook op mezelf.”
Arnout: “Op zijn kamer heeft hij zo’n baar om zich aan op te trekken en….”
Merel: “Maar nu niet meer!”
Arnout: “Neen, hij doet nu push-ups. Die baar spande hij op tussen de deuropening, maar de lijsten bewogen mee telkens hij zich eraan optrok en toen ik zag dat ze zouden begeven, heb ik die baar er afgehaald.”
Merel: “Hij gaat soms ook lopen.”
Lucky: “Ja, want het is winterstop en de coach gaf ons een programma mee.”
Arnout: “We zijn ook al enkele keren samen gaan lopen.”
Lucky: “Dat is goed voor mij, want alleen lopen is heel vervelend. Dan gaat de tijd sneller voorbij.”
Fiets
Op 5 maart wordt hij 20. Een rijbewijs bezit hij nog niet. Hij verplaatst zich in Kortrijk met een elektrische fiets.
Lucky: “Ik wil wel mijn rijbewijs halen, maar ik heb geen tijd.”
Arnout: “Mocht de motivatie echt heel groot zijn, dan zou hij dat er nog wel kunnen bijnemen, denk ik.”
Lucky: “Na de training ben ik moe en moet ik rusten.”
Arnout: “Veel mensen zeggen mij: Lucky is een profspeler en rijdt met een elektrische fiets, waarom kan hij niet zoals een goeie sportman met een normale fiets rijden? En ik moet bekennen dat ik vroeger ook dacht: die voetballers, vergeleken met wielrenners, dat is geen sport… Maar sinds ik Lucky ken, weet ik dat het leven van een voetballer niet is lui zijn. Zij moeten echt veel tijd investeren in hun lichaam. Naast drie uur per dag trainen, is er ook nog wel tijd om andere dingen te doen, maar Lucky is nog jong en focust volledig op voetbal.”
Lucky: “Ja.”
Arnout: “Zeg Lucky, terwijl ik eraan denk: ben je met je fiets al naar de fietsenwinkel geweest om je remmen te laten herstellen?
Lucky: “Ja.”
Arnout: “Oké, goed zo. Want met kapotte remmen rondrijden in het drukke verkeer in Kortrijk is gevaarlijk.”
Droom
Hij tekende bij KVK voor vijf jaar. Maar nu hij niet speelt, stelt zich de vraag: zou hij niet beter uitgeleend worden aan een club waar hij meer speelkansen krijgt?
Lucky: “Of dat een optie is, moet je aan mijn manager vragen. Mijn doel is hier in het eerste elftal te spelen. Daar droom ik van. Mijn toekomst ligt in Kortrijk.”
Arnout: “De bedoeling was van in het begin om na twee jaar een evaluatie te maken en dan de volgende stap te nemen in zijn progressie als voetbalspeler. Misschien is het tijd om zelfstandig te gaan wonen.”
Lucky: “Misschien volgend seizoen. Ik ken nu mijn weg in de stad en indien nodig kan ik ook dan nog altijd bij Arnout terecht. Dan kan ik hier Maleisisch voor hem komen koken.” (lacht)
Arnout: “Ja, Lucky is echt een goeie kok. Ik kan alleen maar hopen dat de volgende KVK-speler mij evenveel plezier zal brengen. Lucky is heel respectvol, vriendelijk en nederig én ook heel goed tegenover de kinderen. Wanneer hij er niet is of wanneer wij weg zijn, zeggen ze: ‘Hoe zou het zijn met Lucky?’ Dan missen ze hem. We zullen zien wat er met zijn professionele carrière gaat gebeuren. Misschien blijft hij, misschien wordt hij uitgeleend, in België of elders in Europa. Alles is mogelijk.”
Lucky: “Ik hou van België. Ik hou van Kortrijk. Ik wil hier blijven.”
Arnoud: “Misschien kan je naar Zulte Waregem gaan, Lucky.” (lacht)
Lucky: “Nee, nee.” (lacht)
Mekka
Toen hij in België aankwam, vertelde hij ons dat zijn grootste wens is om zijn ouders ooit een reis naar Mekka te kunnen schenken. Intussen heeft hij daar voldoende voor gespaard, zegt hij.
Lucky: “In februari gaan ze!”
Arnoud: ‘Een reis naar Mekka is het grootste geschenk dat je een moslim kunt geven. Well done Lucky!”
Lucky: “Thank you.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
