‘t Kan niet meer fout lopen, toch? Alles wat KV Oostende lief is, slaakte een zucht van verlichting dat al even voelbaar was als stormen Eunice en Franklin. De 1-0-overwinning tegen een kwakkelend Standard sterkt de Oostendse burger om in de laatste zes competitiematchen het behoud te verzekeren. “Maar we zijn er nog niet”, waarschuwt trainer Vanderhaeghe.
Wat een heerlijk gevoel moet het geweest zijn voor de nieuwe ‘oude’ coach, Yves Vanderhaeghe. Nog voor de bal rolde in de Diaz Arena scandeerden de KVO-fans zijn naam. Het werd er na afloop van de winstpartij niet stiller op. Zijn eerste thuismatch aan de kust sinds de 0-2-nederlaag tegen AA Gent op 17 september 2017 mondde uit in een triomftocht.
“Ach, het doet altijd deugd om te winnen, zeker in de situatie waarin we verkeren. We spelen nog drie keer thuis, terwijl KVO in eigen huis nog niet al te succesvol was en al veel goals moest slikken. Daarom: winnen tegen Standard – dat alleen al gebeurt niet elk jaar – én de nul houden op een manier die mocht gezien worden, is fijn”, vat Vanderhaeghe netjes samen.
“Op menselijk vlak doet de steun van het publiek deugd. Maar ik blijf met de voetjes op de grond. Het programma is zwaar en ik heb al te veel meegemaakt om uitbundig te zijn.”
Succesje
Na het fiasco op Mechelen wist de coach snel de knop om te draaien tegen de Rouches. Vooral in de eerste helft was een gezonde dosis agressie en energie merkbaar, wat dan ook leidde tot het enige doelpunt van de match.
“Meteen na het verlies op Malinwa hebben we een analyse gemaakt van wat er allemaal verkeerd liep. Het innemen van posities, beschikbaarheid, directer vooruit spelen, de bal tussen de linies krijgen… Het succesje van vorige week was dat we aan de bal sterker waren en zo minder achter de bal aan moesten hollen. Dat hebben we niet voor de volle 90 minuten gedaan, maar we hebben nu een hele week gewerkt om daar nog beter in te worden”, geeft de trainer mee.
Over de inzet en mentaliteit van Makhtar Gueye mogen we niet klagen
Eén van de beste spelers op het veld: Cameron McGeehan. De 26-jarige Engelsman lijkt herboren na zijn vervelende voetblessure die hem lang uit het competitiespel hield. En hij mag de kapiteinsband blijven dragen. “Ik ben daar ongelooflijk trots op. Weet je, ik speelde bijna een jaar lang niet één wedstrijd en nu speel ik elke week als kapitein”, glundert McGeehan.
“Ik heb m’n been helemaal terug – letterlijk – en daarmee ook mijn fitheid. De speelstijl van de nieuwe coach ligt me: hij zet me op de ‘acht’ en ik had tegen Standard kunnen – moeten? – scoren. Kijk, Markus Pflanz en de technische staf deden het erg goed in afwachting van een nieuwe hoofdtrainer. Yves Vanderhaeghe wist ons met kleine tweaks of aanpassingen het veld op te sturen en vertrouwen te geven. De trainingen zijn enerzijds plezant, anderzijds doorgedreven tactisch. Dit momentum moeten we vasthouden en doortrekken tegen Sint-Truiden, een belangrijke thuismatch die beslissend kan zijn voor het seizoenseinde.”
Toch een interessante keuze van Vanderhaeghe om McGeehan kapitein te houden boven Brecht Capon, compagnon de route van de coach en oudste kernspeler. “Ach, ik hoef niet àlles te veranderen, hé. Het gevoel van de langer aanwezige technische staf kan goed verantwoord zijn. En eerlijk, Capon is echt geen speler die beter wordt met die kapiteinsband hoor, die heeft dat niet nodig”, knipoogt Vanderhaeghe.
‘Rocha’ in de branding
Nog een middenvelder die het uitstekend deed, was Kenny Rocha Santos. Hij speelde zowaar zijn eerste minuten van dit kalenderjaar. Hij was – net als verdediger Steven Fortes – met Kaapverdië actief op het Afrikaans kampioenschap. Sinds de uitschakeling in de achtste finales op 25 januari tegen de latere eindwinnaar Senegal speelde de middenvelder niet meer.
“Op vlak van voetbal is het niet zo gemakkelijk geweest. Inderdaad, sinds de Africa Cup behoorde ik niet tot de kern. Een keuze van de coaches tot dusver. Dat moet ik respecteren en hard blijven werken om minuten te maken. Toen Vanderhaeghe me opstelde, wou ik alles geven om de ploeg te helpen. Fysiek voel ik me top en ik had geen moeite om me na de interlands terug aan te passen aan de competitie.”
Daar is Gueye
En wie we daar plots weer hebben: Makhtar Gueye begon voor het eerst sinds de winterstop weer in de basis. Zijn trainingsarbeid was onder Alexander Blessin en Markus Pflanz niet je dat en de Senegalees moest vrede nemen met invalbeurten – waarin hij allerminst wist te overtuigen. “Toch heeft Gueye KV Oosende al veel geholpen met zijn elf goals”, weet ook Vanderhaeghe.
“En waar wringt het schoentje momenteel? Doelpunten maken. Makhtar zal het scoren niet plots verleerd zijn, hé. Oké, hij staat niet altijd braafjes in de rij, maar over zijn inzet en mentaliteit mag ik niet klagen. In de eerste helft tegen Standard was hij twee keer dicht bij een goal, in de tweede helft was Gueye sneller op de bal en kon hij misschien wel scoren. Nu, het klopt dat onze aanvaller wat meer aandacht vergt dan andere spelers, maar het helpt dat hij direct van mij in het Frans uitleg kan krijgen”, gaat de coach door.
“Ik bracht ook aan dat het voor iedereen een nieuwe start is, ook voor Gueye. Ik maakte hem duidelijk dat emotionele reacties op het veld veel te veel energie kosten. Hij lijkt dat te snappen.”
Naast Gueye stond ene Tatsuhiro Sakamoto, de vinnige Japanner van 1,70 meter die voor niks of niemand terugdeinst. “Ik maak de vergelijking met het duo Fashion Sakala en Gueye. Enerzijds heb je een targetspits en ernaast iemand die voor diepte zorgt. Tatsu creëerde tegen Standard vier, vijf kansen én een goal uit de recuperatie. Bovenal begrijpt het hij voetbal en beschikt ie over mentaliteit en overgave. Zet hem op verschillende posities en hij weet wat te doen”, aldus nog Yves Vanderhaeghe.
(Timmy Van Assche)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
