Bij de verbazend hoge vlucht van het kleine Cercle: the captain is speaking. Hannes Van der Bruggen (30) was bij AA Gent al aanvoerder op zijn 19de – nog steeds de derde jongste ooit in de hoogste voetbalklasse – en keert nu even terug naar ‘zijn’ Gent. Het is sinds zaterdag geen duel meer voor een Europees ticket, maar het blijft wel bijzonder voor de huidige aanvoerder van Cercle. Van der Bruggen overschouwt de periode tussen zijn debuut in de Ghelamco Arena in mei 2011 en mei 2023: van Gent via Kortrijk naar Cercle Brugge en morgen weer in Gent. 25.000 speelminuten én wat nog kan volgen in vier monologen.
AA Gent: mei 2011 tot januari 2017
“Ik heb, jeugdjaren inbegrepen, liefst 13,5 jaar gespeeld bij AA Gent. Het blijft bijzonder om er terug te keren. Ik ken er ook nog veel mensen. De spelers minder, maar wel bijna de hele staf en vooral veel supporters. Ik woon in Herzele en kom nog wel eens in Gent om er een koffie te drinken, de ontmoetingen met supporters zijn nog steeds heel hartelijk. Toen ik klein was, waren de meesten uit mijn buurt supporter van Anderlecht maar dankzij de goeie jaren van Gent kwamen er steeds meer Buffalo’s bij. Na meer dan zes jaar Kortrijk en Brugge ben ik nog steeds meer Oost- dan West-Vlaming, hoor. (lacht) Ik maakte er ook heel mooie jaren mee, met als uitschieter de titel in 2015, dat jaar heb ik nog veel gespeeld. Maar dan volgde een vervelende en aanslepende pubalgie, waardoor ik vier Champions Leaguematchen vanop de bank moest volgen. Het seizoen daarop was ik geen basisspeler meer. Dat heb ik Hein Vanhaezebrouck nooit kwalijk genomen trouwens, we hadden altijd een heel goeie band.”
(lees verder onder foto)
“Het enige waar ik een beetje spijt van heb, is dat ik bij Gent langs de achterdeur ben vertrokken. Die videoboodschap die ik in augustus 2016 uitstuurde, waarin ik de club onder druk zette om mij te laten vertrekken. Ik blijf achter mijn mening staan, maar ik had die op een andere manier moeten naar buiten brengen. Maar ik speelde niet veel meer bij Gent en Francky Dury wilde mij supergraag bij Zulte Waregem. Ik dacht: de perfecte club voor mij. Maar Gent liet mij niet gaan door een aantal geldzaken waardoor ik mij een speelbal ging voelen. Een half jaar later mocht ik dan toch weg. Een eerste goede keuze.”
KV Kortrijk: januari 2017 tot januari 2021
“Kortrijk was heel tof. Ook omdat de druk er minder hoog lag dan bij Gent, denk ik. Het ging er iets folkloristischer aan toe. We gingen toen na de match met Kristof D’Haene en Julien De Sart graag iets drinken op het Kouterplein tussen de supporters met onze voetbalschoenen nog aan. Ik was er graag gezien, ze noemden me OpperKerel, ja… Ik had er met iedereen een heel goeie band en voelde mij daar altijd thuis.”
(lees verder onder foto)
“Ik heb nog een paar bijzondere herinneringen aan die periode bij Kortrijk. De kennismaking met Terem Moffi bijvoorbeeld. Ik herinner me zijn eerste wedstrijd, een oefenpartijtje tegen Venlo. Hij raakte geen bal, ik dacht echt: dat wordt niets. Zijn volgende match tegen Antwerp was al beter en tegen Club Brugge ontplofte hij. Hij liep er toen iedereen af. Daarna volgde al snel zijn toptransfer naar Lorient. Momenteel zit hij bij OGC Nice en telt hij alweer 17 goals. Een marktwaarde van 20 miljoen euro. Dan merk je dat het in een voetbalcarrière soms afhangt van details, plots in de ploeg geraken door een blessure en zo. Wat niet wil zeggen dat je daar als bankzitter mag op hopen – winnen en de sfeer in de ploeg blijven altijd het belangrijkste. Ik heb het meegemaakt, de bank, en dan wilde ik er alleen voor zorgen dat ik mij op training niets te verwijten had. Maar terug naar Kortrijk: alleen maar goeie herinneringen. Een verlenging van mijn contract bleek evenwel niet mogelijk en Cercle Brugge bleek de goede keuze.”
Cercle Brugge: januari 2021 tot mei 2023
“Dat ik nu met Cercle in Gent een duel om een Europees ticket had kunnen spelen, was mooi geweest natuurlijk. Voor Cercle én voor mij persoonlijk. Ik maakte het eerder al mee, maar veelal waren het voorrondewedstrijden tegen clubjes als Differdange, Videoton… In stadionnetjes van het niveau van eerste provinciale, niet het échte werk. Ik had liever die wedstrijden met Gent in de Europa League meegemaakt tegen clubs als Braga en Shakhtar Donetsk. Maar Cercle heeft het dit seizoen geweldig gedaan, ja. En daar ben ik gezien de kwaliteiten in deze groep niet echt verbaasd over. Want we zijn vooral als team sterk én sommige jongens als Ueda en Somers konden de ploeg individueel nog optillen.”
(lees verder onder foto)
“De impact van de coach is ook niet te onderschatten. Voor Miron Muslic hoofdcoach was, voelde iedereen al zijn ambitie en hij heeft echt wel wat neergezet, hij heeft de ploeg een identiteit gegeven. Wat al een beetje begonnen was onder Thalhammer heeft hij verder uitgewerkt. Wat ook kon, omdat de ploeg van vorig seizoen op Matondo na werd behouden. Muslic heeft duidelijk een idee hoe we moeten voetballen: balbezit hoeft niet, vanuit de tweede bal beginnen voetballen… Iedereen kent perfect zijn taak. Hij is ook heel gepassioneerd, hij zit er kort op en toonde zich na de zege op Westerlo bijvoorbeeld meteen ontevreden over de tegengoals. Het zou best kunnen dat hij aan de start staat van een veelbelovende carrière, ik denk niet dat hij heel lang bij Cercle zal blijven. Maar om hem nu te vergelijken met de toptrainers waaronder ik eerder werkte zoals Sollied, Dury, Hein, Vanderhaeghe… dat vind ik heel moeilijk. Ik heb persoonlijk wel de beste herinneringen aan de trainers die mij bij het begin van hun carrière zo goed op weg hebben geholpen, Dury, Sollied en Bob Peeters, maar dat wil niet zeggen dat ik die daarom beter vind dan de anderen. Ik wil ook niemand tekort doen. In het trainerschap zit ook zo’n breed spectrum dat geen enkele coach in alles top kan zijn. (denkt na) Maar ik heb ook ondervonden hoe belangrijk het is een duidelijke lijn uit te zetten: zó gaan we spelen. In elk systeem, of je het nu 4-3-3, 5-3-2 of 4-3-2-1 noemt maakt niet uit: op élke positie moet elke speler precies weten wat hij moet doen. En het resultaat blijft altijd het allerbelangrijkste. Alleen een trainer die wint, is een goede trainer. Zo werkt het nu eenmaal.”
Mei 2023 tot…
“Ik lig nog onder contract tot 2024 met nog optie voor een jaar. Ik voel me hier heel goed, langer blijven is best mogelijk. Ik ben ook geen clubhopper die om het jaar naar een andere club wil. Maar het sportieve zal altijd primeren, bankzitten is niet leuk. Als ik terugkijk op die elf jaar ben ik best tevreden. Ik wil mezelf liever geen punten geven, maar ik kan wel zeggen dat ik in het begin van mijn carrière nooit had gedacht dat ik zoveel matchen (alles samen 352, red.) in eerste klasse zou spelen. Ja, het had ook anders kunnen lopen. Toen ik nog bij AA Gent zat, was er op een gegeven moment concrete interesse van het Italiaanse Udinese. Ik heb dat toen niet gedaan, omdat ik geloofde dat ik daar nog niet klaar voor was. Ik heb er nooit spijt van gehad. Net zoals ik ook nooit spijt heb gehad van elke keuze die ik heb gemaakt. Wat wellicht ook heeft meegespeeld, is dat ik de man niet ben van de statistieken. Eerder diegene die moet waken over de structuur in het elftal, die anderen beter moet laten voetballen. Maar met weinig assists en weinig goals val je niet op bij de scouts hé, dat besef ik wel. Neen, ik heb zelfs nog geen enkele goal gemaakt voor Cercle, terwijl ik met Gent en Kortrijk wel vier keer scoorde tegen Cercle, dat was bijna een kwart van mijn hele productie. Toen ik naar hier kwam dacht ik: die gaan nogal binnenvliegen! (lacht) Maar ik geloof niet dat er veel meer uit mijn carrière te halen was. Oké, ik was vroeger wel altijd jeugdinternational, maar toen bij de U21 spelers als Youri Tielemans of Thorgan Hazard meespeelden… Dat was boven mijn niveau. Ik ben het type dat nooit pieken haalde, maar ook nooit diepe dalen. Ik kon elf jaar lang op een redelijk constant niveau blijven.”
“In het begin van mijn carrière had ik nooit gedacht dat ik zoveel matchen in eerste klasse zou spelen”
“Ik ga dan wel al een hele tijd mee, ik ben nog steeds maar 30 en ik ondervind fysiek geen problemen. Ik wil nog een aantal jaren voetballen, zolang mogelijk op het hoogste niveau. Ik voel me ook nog klaar om elke match te spelen en belangrijk te zijn voor de ploeg. (denkt na) Ik zou mij, indien helemaal fit, niet tevreden kunnen stellen met louter de rol van leider en verbinder in de kleedkamer. Dan zie ik wel verder binnen enkele jaren.”
(lees verder onder foto)
“Zeg nooit nooit, maar daarna zie ik mezelf toch niet meer in het voetbal blijven. Hooguit misschien nog iets bij de jeugd, al worden de jeugdopleidingen ook steeds professioneler. Dat vind ik wel opvallend, hoe het voetbal die twaalf jaar in begeleiding is geëvolueerd. Vroeger bestond een technische staf uit een hoofdcoach, twee assistenten, een physical coach en een keeperstrainer, nu kom je al snel aan twaalf man: twee physical coaches, twee videoanalisten enzovoort. Het blijft ook een wat aparte wereld met niet altijd de juiste waarden en normen en met nogal wat hypocrisie, al zal dat in het bedrijfsleven wel niet anders zijn, daar maak ik mij geen illusies over. Wat ik graag was geworden indien ik geen profvoetballer was geworden? Ik ben redelijk vroeg gestopt aan de universiteit waar ik Taal- en Letterkunde volgde, de combinatie met AA Gent was toch te zwaar. En ik wilde geen van beide, studeren en voetballen, half doen. Ik heb daar ook nooit spijt van gehad. Ik heb gedurende die twaalf jaren veel mogen meemaken, ik ben in landen en stadions gekomen waar ik eerder maar kon van dromen. En ik heb veel interessante mensen leren kennen. Intussen studeer ik weer. Ik wil na mijn voetbalcarrière echt niet in een zwart gat vallen. Ik studeer momenteel in Brussel een bachelor oogzorg met de bedoeling later de optiekzaak van mijn vader over te nemen. De studies vallen wel mee, al is het wel eens pittig. Maar ik kan mij hier optrekken aan Thibo Somers die kine studeert, dan zitten we op stage samen te blokken op de kamer. En we trekken al eens samen naar de bib. Alleen de vele praktijkvakken zijn wat moeilijk te regelen. En in september word ik ook nog eens voor het eerst vader, we verwachten een zoontje. Ons eerste kindje, we laten het allemaal op ons afkomen. Het komt altijd wel goed. Zoals het in Gent, Kortrijk en Brugge altijd goed is gekomen, jawel.” (lacht)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
