Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.
Nog eens honderd matchen Hannes
Als dat geen wederopstanding is: zondag speelden onze gasten thuis tegen Anderlecht weer met de branie waar elke tegenstander voor achteruit gaat. Zeker de tweede helft was het beste voetbal dat we in deze eindcompetitie van Cercle zagen. De leider in de rangschikking veranderde in een lijder die genadeloos in verdediging werd gedrukt. Sommige analisten opperden dat Anderlecht op de counter loerde, maar ze konden gewoon niet beter.
Behalve tegen Antwerp, pakten we nu al punten tegen alle vier de andere teams in de play-offs. Sinds zondagavond is wel de titel mathematisch niet meer mogelijk. Maar hé, dat is pas op vier matchen van het einde. Zulke luxe hebben we niet meer gekend sinds de lente van 2008. Bij onze uitblinkers graag een speciale vermelding voor Hannes Van der Bruggen, die vooraf werd gelauwerd voor zijn honderdste wedstrijd in groen-zwarte trui. Met de manier waarop hij de jongste weken het spel verdeelt, mag hij er minstens nog eens zoveel matchen bij doen.
Saai is het allerminst
Honderd was ook het aantal minuten dat de match tegen Anderlecht duurde. Alleen de scheidsrechter had blijkbaar genoeg vertragingen gezien om tien minuten te laten overspelen. Het werd nog bijzonder spannend om het gelijkspel vast te houden nadat we door een blessure van de pas ingevallen Niels Dewilde met tien verder moesten. Even onbegrijpelijk vonden we op de tribune dat de VAR niet ingreep bij een overduidelijk handspel van een Anderlechtverdediger. “Terwijl ze anders het spel voor de meest debiele redenen stilleggen”, hoorde ik achter mij.
“Een halve eeuw met de buren in één stadion samenhokken, is voor beiden meer dan lang genoeg geweest”
Behalve de titel is nog alles mogelijk in deze eindcompetitie die werkelijk alle kanten op stuitert. Cercle blijft moedig zijn kans op Europees voetbal najagen, tussen Union dat eerst hulpeloos in een neerwaartse spiraal leek te vallen, de buren die hun individueel talent eindelijk collectief laten renderen, de ups en downs van Antwerp, Genk en Anderlecht. Saai is het allerminst.
Professionele stappen vooruit
Zaterdag kunnen we tot op één puntje van Genk naderen en volgende week is er de verplaatsing naar Antwerp. Het zou fantastisch zijn als we ook tegen de Great Old als enige overblijvende ploeg punten konden rapen. Hoe het ook uitdraait, onze jonge ploeg heeft door de opeenvolging van sterke tegenstanders alweer een stap vooruit gezet. Aan alles merk je dat ze aan maturiteit winnen.
We zien ook dat de organisatie van onze Vereniging professionele stappen nemen. De commerciële staf speelt in op de verhoogde belangstelling van supporters en bedrijven. En deze week werden in Sint-Kruis de vergunde plannen voor een oefencentrum en de jeugdterreinen gepresenteerd. Nu nog een nieuw stadion op onze maat en we komen weer helemaal thuis. Volgend jaar een halve eeuw met de buren in Olympia/Jan Breydel samenhokken, is voor beiden meer dan lang genoeg geweest.
Tackle
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier