In 2019 forceerde Faïz Selemani bij de toenmalige tweedeklasser Union een transfer om op zijn 26ste eindelijk te kunnen bewijzen dat hij het niveau van eerste klasse aankan. Intussen toonde de laatbloeier daar met brio het niveau van KV Kortrijk te overstijgen. “Ik zal alles doen om deze club te redden”, zegt hij in het vooruitzicht van de komst van Anderlecht naar het Guldensporenstadion. “Daarna hoop ik nog een stap hoger te kunnen zetten.”
Wat een deugddoende zege! KV Kortrijk rechtte zondagavond de rug en ging zowaar met 0-2 winnen bij Standard. Martin Wasinski maakte zijn eerste. Faïz Selemani trapte vanop de stip zijn zevende binnen na een overtreding op hemzelf het werd de eindstand. En wat een deugddoende zege: ondanks de heropleving was de Veekaa er sinds de tweede trainerswissel nog niet in geslaagd om zich los te werken uit de degradatiestrijd. “Maar we twijfelen niet. Met de discipline en de nieuwe dynamiek die deze coach in de groep bracht, zullen we er alles aan doen om te tonen dat deze club in eerste klasse thuishoort.”
Verantwoordelijkheid
De Comorese Fransman is onder Bernd Storck nog belangrijker geworden dan hij al was. Bij afwezigheid van Kristof D’haene droeg hij zelfs al wekenlang de aanvoerdersband. “De coach zei: Ik wil dat jij de aanvoerder bent en dat je nog meer werkt dan de anderen. Ik heb die verantwoordelijkheid opgenomen, op en naast het veld. Ik wil het voorbeeld geven.”
Is het de eerste keer in je carrière dat je aanvoerder bent?
“Bij de jeugd van Olympique Marseille heb ik die band nog gedragen, toen ik een jaar of zeventien was; en bij Union – onder Luka Elsner toen Pietro Perdichizzi niet beschikbaar was.”
Schuilt er een leider in jou?
“Dat weet ik niet. Maar ik heb in al mijn clubs altijd wel een goeie verstandhouding gehad met mijn ploegmaats. Ik ben iemand die heel open is en veel praat. Misschien dat ik zonder het te willen zijn, dat wel in mij draag.”
Er is véél veranderd: onder de nieuwe coach zijn met Vandendriessche, Radovanovic, Ilic en Dessoleil vier leidersfiguren uit de groep verdwenen.
“De coach lichtte die beslissingen toe en de groep heeft ze begrepen en gerespecteerd. Meer ga ik daar niet over zeggen, behalve dat ik vind dat hun vervangers het goed doen.”
Jullie moeten nu om 8 uur al op de club zijn. Woon je nog in Brussel?
“Neen, in Moeskroen, gelukkig. (lacht) De wekker gaat nu al veel vroeger af en dat is niet gemakkelijk, want ik ben geen ochtendmens. Tegenwoordig ga ik al om tien uur, ten laatste om halfelf slapen.”
“Het was mijn fout niet dat de transfer naar Genk niet doorging”
Jullie gaan nu ook bijna voor elke wedstrijd op afzondering.
“Ja. In het begin waren enkele spelers daar niet zo tevreden mee, omdat ze liever in familiekring blijven, maar voor mij was het meteen een zegen. Met een dochtertje van vier maanden is het niet gemakkelijk om voor iedere wedstrijd goed uitgerust te zijn.”
Hoe ervaar je je nieuwe positie centraal op het middenveld?
“Ik leer nog elke dag bij. Het is een positie die ook verdedigend heel veel inspanningen vraagt en dat verandert natuurlijk mijn natuur.”
Heb je nooit eerder als centrale middenvelder gespeeld?
“Ik heb wel nog op de tien gespeeld, achter de diepe spits, maar in onze nieuwe spelwijze ben ik eigenlijk een acht: samen met Kadri speel ik achter twee spitsen. Ik sta nu veel lager op het veld en dat is een positie die ik helemaal niet kende én die bovendien heel complex is. Ik zal moeten vragen aan Teddy Teuma hoe je dat moet doen. (lacht) Ik verkies de flank, de coach weet dat, maar ik heb hem ook gezegd: Zolang ik op het veld sta, ben ik tevreden.”
Elke zomer gonst het van de transfergeruchten, maar toch zit je nog altijd bij Kortrijk.
“Zo is het leven: je hebt niet altijd wat je wil. Er zijn nochtans voldoende opportuniteiten geweest.”
Wat is er misgegaan?
“Ik weet niet wat er precies is gebeurd. Met Genk en met Al Ahly waren alle partijen het eens, maar toch ging het uiteindelijk niet door. Ik was verrast en ontgoocheld.”
Waarom veranderde je van makelaar?
“Omdat hij er na een seizoen met dertien goals en zes assists niet in slaagde om een transfer af te ronden.”
Je kwam vorige zomer zelfs even in de B-kern terecht.
“Ja. Ik ben niet meegegaan op stage omdat er een akkoord met Genk in de maak was en toen dat uiteindelijk niet doorging en ik mij na de stage weer meldde bij de eerste ploeg, kreeg ik te horen dat ik niet mocht meetrainen. Dat heb ik niet goed begrepen.”
“Ik slaag er beter in negatieve emoties te kanaliseren”
Zette KV Kortrijk jou op die manier onder druk om je toch te gelde te kunnen maken?
“Misschien wel, maar het was mijn fout niet dat die transfer niet doorging. Ik onderhandelde zelf niet met Genk, dat deed mijn makelaar, maar ik wou héél graag naar Genk gaan. Maar goed, ik toonde toen dat ik geen slecht karakter heb en liet op het veld zien dat ik niet in de B-kern hoorde.”
Je bent gekalmeerd?
“Ja. (lacht) Ik ben intussen al voor de tweede keer vader geworden en deze coach maakte mij zelfs aanvoerder. Ik slaag er ook beter in negatieve emoties te kanaliseren.”
Hoe kijk je nu terug op de manier waarop je in 2019 bij Union een transfer forceerde?
“Het probleem was: Union had zijn woord gegeven dat ik na een goed seizoen zou mogen vertrekken naar een eersteklasser. En als dat dan niet gerespecteerd wordt, ben ik iemand die zich niet laat doen. Maar goed, het ligt ver achter mij en alles is opgeklaard, ook financieel.”
Union is intussen een topclub geworden. Is een terugkeer een optie?
“Zeg nooit nooit in het voetbal. De laatste keer dat ik er met Kortrijk op bezoek was (in augustus, red.), werd ik niet veel meer uitgefloten.”
Je gaat soms nog kijken.
“Ja, ik ben nog bevriend met enkele spelers, met Teuma, Kandouss en Fixelles onder meer.”
Hoe zie je je toekomst?
“Ik zal alles doen om de club te redden.”
En dan eindelijk die langverwachte transfer maken?
“Ik denk dat ik beter niet meer over een transfer spreek. (lacht) Maar het doel is inderdaad die stap naar een hoger niveau nog te zetten. Maar mijn eerste doel is deze club te helpen redden, zodat ik door de grote poort kan vertrekken. Dat is wat ik wil.”
Hoe voel je je op je 29ste?
“Heel goed. Fysiek kan ik veel wedstrijden aan en ik ben ook mentaal, technisch en tactisch gegroeid. Ik verzorg mijn lichaam beter, ik slaap meer en ik doe oefeningen om elke wedstrijd helemaal klaar te zijn. Ik hoop nog heel lang te voetballen, want het is mijn passie en eigenlijk het enige dat mij interesseert.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
