Hoe komt het dat het al meer dan tien jaar geleden is dat er bij KV Kortrijk nog een jeugdspeler doorbrak in het eerste elftal? Deze week: de avonturen van Tyron Ivanof (25), Liam Prez (22) en Medjon Hoxa (23), drie gewezen toptalenten van de KVK Jeugdacademie die het dus evenmin redden in het Guldensporenstadion.
Het hoeft gezegd: Tyron Ivanof (25) is niet echt een ‘product’ van de KVK-jeugdopleiding. Hij had een verleden bij STVV, Genk en Lille OSC toen hij op zijn achttiende als offensieve middenvelder in Kortrijk belandde. In 2017 debuteerde hij onder Karim Belhocine in het eerste elftal, met een invalbeurt en drie basisplaatsen, en tekende hij een vierjarig profcontract, maar ook hij brak uiteindelijk niet door. Intussen is hij zelfs gestopt met voetballen, ook door terugkerende problemen met zijn patellapezen, en heeft hij geen zin om daar nog over te praten. “Ik blijf ver van het voetbal”, laat hij ons weten. “Ik ben aan iets anders begonnen en voel mij supergoed.” Hij volgt nu een opleiding als politie-inspecteur en kan daarna in Brussel aan de slag.
Gouden jaren
Zijn vader, Michaël Ivanof, is wel bereid om terug te blikken. “Dat er ook in die tijd niemand is doorgebroken, is niet de fout van de opleiding”, zegt hij. “Het waren gouden jaren, waarin op Anderlecht na alle topclubs werden geklopt. Jeugdmanager Jelle Schelstraete pleitte bij de clubleiding hard voor doorstroming, maar algemeen manager Matthias Leterme was niet geïnteresseerd in de jeugd. Tyron kreeg alleen maar een contract omdat Belhocine en Kaminski daarvoor zijn gaan pleiten. Helaas is hij snel geblesseerd geraakt aan zijn knie. Ook Anastasiou was gek op Tyron, maar toen raakte hij geblesseerd aan zijn andere knie.”
In zijn laatste contractjaar werd Tyron uitgeleend aan RWDM in 1B. “Maar ook daar raakte hij geblesseerd en kort daarna begon corona. Op het einde speelde hij nog een geweldige wedstrijd met de beloften, maar toch kreeg hij geen contractvoorstel. Hij is nog gaan testen in Bulgarije, bij Lokomotiv Plovdiv, kon er tekenen, maar kreeg weer last van de knie. ‘Papa, ik ben de voetbalwereld beu en mijn gezondheid gaat voor alles’, zei hij. ‘Ik ga stoppen met voetballen.” Blessures waren de hoofdreden, maar Tyron kon ook niet tegen de mentaliteit van clubleiders die geen respect toonden.”
Geduld oefenen
Liam Prez (22), begonnen bij Lendelede, kwam op zijn zestiende van Club Brugge naar KV Kortrijk over en debuteerde er nog voor zijn achttiende in het eerste elftal, maar zou niet verder komen dan twee invalbeurten van alles samen 17 minuten in play-off 2. “Ik vind dat heel jammer, ook voor het imago van KVK”, aldus de creatieve middenvelder. “Want als je als jeugdspeler voor een club kiest, kijk je toch naar de kansen die de jeugd er krijgt. Bij KVK stelt dat niets voor. In tegenstelling tot nu hadden ze toen wel een hele goede ploeg én een hele brede kern, waarmee ze zelfs meededen voor play-off 1. Als je zeventien bent, heb je natuurlijk nog niet evenveel kracht als wie al tien jaar in eerste speelt, maar elke training groei je. Op een bepaald moment zijn Lepoint, D’haene en Roland gaan vragen waarom ik geen contract kreeg. Ik moest geduld hebben, kregen ze te horen. Het was vervelend, omdat je overdag traint en niet kunt voortstuderen en ook niet kunt gaan werken. Na meer dan een jaar zonder inkomen, wou ik weten hoelang het nog zou duren. Toen bleek dat het nog een jaar zou duren, ben ik op een aanbieding van Knokke ingegaan. Als je dan ziet dat de club jongens van onze leeftijd van buiten de EU haalt die je wettelijk meer dan 80.000 euro per jaar moet betalen, vraag je je af: waarom kan je een eigen jeugdspeler zelfs geen minimumcontractje van 800 euro bruto per maand geven? Ik vond ook dat ze in play-off 2 meer speelminuten aan jonge gasten hadden kunnen geven. KV Kortrijk had veel meer uit ons kunnen halen.”
Hij werkt nu als begeleider bij WAAK in Kuurne. Bij Westhoek liep hij het voorbije seizoen een kruisbandblessure op en volgend seizoen speelt hij voor Gullegem. “Ik ben ervan overtuigd dat ik eerste klasse aankan, dat blijft een droom, maar ik ben realistisch: alles moet meezitten om vanuit de amateurreeksen te kunnen terugkeren.”
Medjon Hoxha, in juli 24, is een echt ‘KVK-product’. Hij begon er te voetballen toen hij vijf jaar was, tekende er onder impuls van Belhocine net voor zijn achttiende een tweejarig profcontract, maakte kort daarna in play-off 2 als centrale middenvelder met een korte invalbeurt zijn debuut in het eerste elftal én werd Kosovaars belofte-international. “Belhocine had veel vertrouwen in mij”, zegt hij. “Hij keek niet naar de leeftijd. Maar onder Glen De Boeck kregen Tyron Ivanof, Joedrick Pupe en ik geen echte kans meer.” Bij een invalbeurt tegen Waasland-Beveren maakte hij wel nog zijn eerste doelpunt, maar verder van 62 speelminuten zou hij in de Jupiler Pro League niet geraken. Ook omdat hij in december met de beloften tegen Anderlecht een kruisbandletsel opliep. “Mijn contract liep af en de club wou eerst zien of ik weer op niveau zou geraken alvorens over een verlenging te praten. Ik vond dat toen respectloos. Want het was niet dat ik een grootverdiener was (lacht).”
Beloftes en leugens
Eind 2019 tekende hij bij de Kosovaarse landskampioen FK Feronikeli. “Toen kwam corona en daarna heb ik geen deftige ploeg meer gevonden. Ik had het een beetje gehad met de voetbalwereld, met de vele beloften en leugens én met de blessures, en ik ben gestopt.” Hij werkt nu in de salesafdeling van Proximus en volgt aan Vives Brugge een bacheloropleiding bedrijfs- en sportmanagement op afstand. “Ik mis het voetbal wel”, bekent hij. “Mocht er een leuke uitdaging komen, dan sluit ik niet uit dat ik weer begin te voetballen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
