Een Europees ticket is met de vingertoppen voelbaar

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Tien om te zien voor groen-zwart

Tien galamatchen. Tien desserts. Tien extra speelkansen op het hoogste nationale niveau. Dat hebben onze jongens welverdiend voor elkaar gekregen. Na de dubbele dip tegen Mechelen en Charleroi, die slechts één op zes punten opleverde, hadden we ons lot niet meer in eigen handen. De missie voor de slotwedstrijd was duidelijk: zelf de laatste in de stand RWDM verslaan en dan duimen dat Genk of Mechelen niet won.

Als één leger betraden de ploeg het veld en de supporters de tribunes. Wij spreken allemaal West-Vlaams en vullen bijlange niet die veel te grote betonbak, maar op dagen dat het er écht toe doet, stuwen we onze troepen vooruit met lawaai voor vier. Al na drie minuten schotelde alweer ongrijpbare Alan Minda topscorer Kévin Denkey zijn 23ste doelpunt van het seizoen voor. De kolkende arena viel niet meer stil en ontplofte helemaal toen de vierde goal in het net ging.

Leuvense goal nog luider in Brugge

Ondertussen werd nog nooit zo veel op smartphones naar de scores op andere velden gekeken. De beide 0-0-ruststanden in Westerlo en Leuven sterkten het vertrouwen. Voorbij halfweg de tweede helft startte een goeie oude Mexican wave, na de 1-0 van Westerlo waardoor Genk al twee keer moest scoren. De sfeer van de grote dagen golfde tot op de groene mat. Het orgelpunt was de winning goal van Leuven tegen Mechelen, die in Brugge nog luider werd bejubeld dan in de universiteitsstad zelf.

“De Champions’ Play-Offs zijn het mooiste cadeau voor ons 125-jarig bestaan”

De match ontaardde in een volksfeest vanuit het volle besef dat we een historisch moment meemaakten: Cercle mag tot op het laatst in het titeldebat meespelen. Dat is al geleden van 2008 (vierde) en de prehistorische titels in 1911, 1927 en 1930. Het is grappig dat tegenstanders Union, Antwerp en de buren dezelfde namen als honderd jaar geleden zijn. De Champions’ Play-Offs zijn het mooiste cadeau voor ons 125-jarig bestaan op 9 april. Merci gasten, dat smaakt beter dan de beste champagne.

Van niemand bang zijn

Bij de eerste derby op paasmaandag zullen we direct weten in welke categorie we nu meespelen. Op onze volle sterkte moeten we van niemand bang zijn – het is eerder omgekeerd – en mits winst wippen we zowaar over de buren. Dat zijn die rare jongens die hun zoveelste coach afdankten wegens ‘slecht werk’: een Europese kwartfinale, een vierde plaats in de klassering en een halve finale in de beker tegen de ongenaakbare competitieleider. Eten zij thuis misschien elke dag kreeft met kaviaar?

Ach, wij mogen eens lachen. In deze next level eindronde hebben we niks te verliezen, alles is winst. De titel ligt uiteraard ver buiten bereik, maar een Europees ticket is met de vingertoppen voelbaar. Dat zou een ultieme bekroning zijn voor de staf en spelersgroep die meer dan wie ooit kilometers maalde. En voor de supporters die altijd in groen-zwart bleven geloven, in goede en kwade dagen. Cercle leeft!