Club Brugge heeft zich voor de negentiende keer in zijn geschiedenis tot landskampioen gekroond. In de Brugse derby volstond een 0-0-gelijkspel om de titel over de streep te trekken. En het werd een dubbele feestavond in Brugge, want dankzij het gelijkspel en een zege van Union tegen Genk, sluit Cercle het seizoen af als vierde. De Vereniging pakt zo voor het eerst sinds 2010 een Europees ticket.
Een stadsderby om het seizoen te eindigen met voor de één de landstitel en voor de ander een Europees ticket op het spel. Kan het mooier? Alle ingrediënten waren alvast aanwezig om er een intense derby van te maken. Voor de aftrap werd bij Club Brugge afscheidnemend CEO Vincent Mannaert in de bloemetjes gezet. Mannaert zorgde ervoor dat Club de afgelopen jaren een hoogconjunctuur beleefde en werd daar met een impressionante tifo uitvoerig voor bedankt door de blauw-zwarte aanhang.
De aanvangsfase was voor Club. Hoewel het in se genoeg had aan een punt om zijn negentiende landstitel te pakken, probeerde het de buur meteen naar de keel te grijpen. Cercle wilde blauw-zwart met zijn powerplay het voetballen te beletten, maar Club voetbalde goed vanonder de druk uit en kon snel enkele keren dreigen. Zo versierde de thuisploeg rond het kwartier hoekschop na hoekschop en op één van die hoekschoppen was er een schitterende hakbal nodig van Christan Ravych om Ferran Jutgla – met de dij – van de openingsgoal te houden. Gaandeweg wist Cercle het evenwicht wel te herstellen. Club geraakte er moeilijker door, maar kon via een afzwaaier van Vanaken wel nog eens dreigen. Aan de overkant was een afstandsschot van Filipe Augusto nog net het noteren waard. Op de eerste grote kans van Cercle was het wachten tot de 33ste minuut, maar Popovic kon zijn kopbal niet kadreren. Hetzelfde gold voor een poging van Thibo Somers.
Virtueel prijs
Niet dat Club zich per se moest opjagen, want na een half uur spelen, was de titel virtueel nog steeds binnen. En plots zag het er ook voor Cercle gunstig uit, want na 37 minuten was Union in het Dudenpark op voorsprong gekomen. Uitgerekend Charles Vanhoutte zorgde er met zijn goal voor de Unionisten voor dat zowel Club, als Cercle plots genoeg had aan een punt om zijn ‘prijs’ te pakken. Met een gelijkspel in de derby en een nederlaag van Genk tegen Union zou Cercle immers vierde eindigen en een Europees ticket pakken. Voor Club werd het wat later nog meer op twee gedachten hinken toen ook Anderlecht op Antwerp op voorsprong kwam. Voor een goed begrip: met een gelijkspel was Club altijd kampioen, maar bij een nederlaag ging de titel naar Brussel.
Kregen we een salonremise in Jan Breydel? Het leek er allerminst op, want terwijl Cercle scherp en gretig uit de kleedkamer kwam, kreeg Club al snel twee reuzekansen op de openingsgoal. Eerst konden Jutgla en Skov Olsen net niet bij een voorzet van Skoras, waarna Warleson goed plat ging op een schuiver van De Cuyper. Viel het eind van de eerste helft wat tegen, dan sloeg de vlam bij de start van de tweede helft wel meteen in de pan. Goals leverde dat echter niet op, want net als in de vorige derby’s achtte Warleson zijn moment gekomen om boven zichzelf uit te stijgen: ook bij een nieuwe poging – dit keer van Vanaken – ging hij uitstekend plat. Toch bleef het oppassen geblazen voor Club, want aan de overkant mikte Denkey vanuit een scherpe hoek in het zijnet. Na die goede openingsfase moest Club wel even naar adem happen. Het spel werd slordiger en nu was het Cercle dat wat meer kwam opzetten. Weliswaar zonder grote kansen. Of het zou een wilde trap van Lemaréchal geweest moeten zijn.
Club ontsnapt
Naarmate de tijd wegtikte, nam ook de intensiteit en vooral de nervositeit de bovenhand op de kwaliteit. Beide ploegen wisten heus ook wel hoe het er op de andere velden aan toeging en wilden niet zomaar alles te grabbel gooien. Voor Cercle was het helemaal mooi, want een kwartier voor tijd verdubbelde Union tegen Genk zijn voorsprong. Het maakte dat de Vereniging nu helemaal geen haast meer maakte: met een dgelijkspel was de Vereniging uitermate tevreden. Ondanks de goede start van de tweede helft, had het slotkwartier dan ook nog amper iets om het lief. Exemplarisch was een fase waarbij Mignolet de bal aan de voet kon houden zonder ook maar enige druk. Toch was het woord salonremise niet van toepassing, want nog geen minuut na die fase viel Club de hemel bijna op het hoofd: op een vrije trap frommelde Lopes Da Silva de bal voorbij Mignolet. Odoi leek nog net redding te gaan brengen, maar kwam te laat. Club ontsnapte echter door het kleinste gaatje, want de VAR had buitenspel gezien en na een lange VAR-check keurde Lardot het doelpunt af. Bij blauw-zwart werd de beslissing gevierd alsof het zelf gescoord had.
De fase zou het officieuze eindsignaal van de match blijken, want Club nam nu geen enkel risico meer en probeerde de tijd zonder kleerscheuren vol te maken. Ook Cercle drong niet meer aan. Zo mochten beide Brugse teams na de derby vieren: Club kroonde zich dankzij het 0-0-gelijkspel tot landskampioen – wie had dat in maart nog durven denken? – en Cercle mag voor het eerst sinds 2010 Europa in.
Stadsderby
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
