Dion Cools, op de bank bij Essevee maar held in zijn thuisland: “De kroonprins vroeg mij om voor Maleisië te spelen”

Bij Club Brugge heeft hij er het maximale niet uitgehaald. In het Deense Midtjylland viel maar weinig te beleven. En de degradatiestrijd van Essevee maakt de verdediger intens maar wel vanop de zijlijn mee. Maar nu roept zijn land. Dion Cools, nog steeds maar 25, in vier etappes: Brugge-Midtjylland-Waregem-Maleisië. “Toen de kroonprins van Johor me belde, speelden de emoties op.”

Club Brugge

2015- januari 2020: 106 wedstrijden, 8 doelpunten, titel in 2018

“De eerste twee seizoenen onder Michel Preud’homme speelde ik omzeggens alles, maar na de komst van Clinton Mata raakte ik mijn plaats kwijt. Als ik nu op die periode terugkijk, moet ik zeggen dat ik er niet het maximale van mijn potentieel heb uitgehaald. Absoluut niet. Oké, ik was nogal een speelvogel. Dat ben ik nu nog en dat is ook niet erg, dat speelde toen ook niet, maar het ging allemaal wel iets te gemakkelijk. (denkt na). Ik was pas 18 jaar en ging mee in de flow, ik dacht alleen aan winnen, zonder meer. Waarmee ik bedoel: ik was te snel tevreden, ik had er meer kunnen uithalen door meer aan mezelf en eigen glorie te denken. Ik dacht vooral in het belang van het team en nam daarbij geen risico’s om mij meer te laten zien. In plaats van een actie op te zetten of zelf aan te leggen, legde ik de bal nog eens opzij.”

“Indien ik wat egoïstischer was geweest, had ik meer dan acht goals gemaakt, denk ik. Dat had mooier geoogd, waardoor ik misschien een stap hogerop had kunnen zetten. Ik heb mijn steentje bijgedragen maar er werd niet over mij gesproken, snap je? En plots speelde ik niet meer. Dan denk je dat je iets verkeerds hebt gedaan. Waarop ik naar Denemarken ben getrokken met het gevoel dat ik daar dichter bij m’n maximale potentieel kon komen. Maar Club blijft nog wel altijd mijn club, ik heb nog veel contact met een aantal spelers. Best grappig, ik heb Charles De Ketelaere nog gekend als dat jongetje dat plots in Westkapelle naast mij in de kleedkamer zat. En nu is hij de ster van het Belgische voetbal. Zo snel kan het gaan.”

Midtjylland

Januari 2020-januari 2022: 53 wedstrijden, 1 doelpunt, titel in 2020

“Ik had het er zeker niet slecht, sportief was het geen tegenvaller. Maar ik kan niet zeggen dat ons leven buiten het voetbal er fantastisch was. Herning is een stadje van 45.000 inwoners waar weinig te beleven is. Twee straten en je bent erdoor, eigenlijk. Voordeel met hier was wel dat tijdens de corona alles openbleef en ik bijna de hele tijd zonder mondmasker kon rondlopen. Een heel rustig leven dus. Maar de vrije dagen waarop we iets konden doen, waren nogal saai. We konden wel eens Aarhus bezoeken, op twintig minuten rijden, maar je loopt er twee keer door en je hebt het wel gezien. Nu wonen we ook wel in het rustige Waregem, maar steden als Gent of Brugge zijn dichtbij, en elke stad in België heeft wel iets. Dat beseffen we soms te weinig, denk ik. We kunnen naar Brussel, Antwerpen, Lille, Parijs… We mogen daar eigenlijk onze pollekes voor kussen.”

“Maar in Denemarken was het maar een saai leven. Melissa vond het er niet leuk. Zij zorgde voor ons zoontje toen ik op training was. En we hadden een heel druk schema, ze kon niet verwachten dat ik tussenin geen rust nam. Mijn vrouw had er ook geen vriendinnen, ze was zeer gehecht aan mij. Maar als het in het voetbal goed loopt, compenseert dat alles. Dat gevoel heb ik toch. Maar daarbuiten hadden we niet veel contacten en door corona kregen we niet zoveel bezoek uit België. En toen ik op de bank zat, zonder veel perspectieven, kwamen van beide kanten toch wat irritaties boven. Moeten we daarvoor zoveel opgeven?, kwam al snel in onze gedachten op.”

“Vorig seizoen speelde ik onder Brian Priske best veel, maar toen kwam er een nieuwe trainer, misten we onze start en kreeg ik nog nauwelijks kansen. Waarop we de keuze maken voor een half seizoen Zulte Waregem. Zonder aankoopoptie. Ik heb ginder nog één jaar contract, in principe keer ik op het einde van het seizoen terug. Ik word er op 1 juli weer verwacht. Geen probleem, ik ben ervan overtuigd dat men binnen de club weet dat ik mijn plaats waard ben. De ploegmaten waren ook fantastisch, ze toonden allemaal veel respect, ik amuseerde mij. Op de club.”

Zulte Waregem

Januari- juni 2022: 9 wedstrijden. En nog altijd niet gered

“Neen, mathematisch zijn we nog niet gered. Maar we staan er toch al beter voor dan voor de matchen tegen Seraing en Eupen. Die twee overwinningen waren zeer belangrijk. Voor de match tegen Seraing was ik er echt niet gerust in. Je weet maar nooit, hé. Het waren twee matchen die we zeker niet mochten verliezen, dat is nog iets anders dan moeten winnen. Dat was ook te merken aan ons spel. In principe hebben we nog het gemakkelijkste programma (STVV en Charleroi, red.), maar de opdracht blijft hetzelfde: punten pakken.”

“Het levert nog meer stress op dan meedoen voor de titel. Dat is heel vreemd, bij Club en Midtjylland weet je dat je elke wedstrijd kan winnen, in de degradatiezone zijn de meeste ploegen gelijkwaardig. En de financiële gevolgen zijn dramatisch als het misloopt, het is heel moeilijk terug te keren uit 1B. Of de betrokkenheid van een huurspeler minder is? Ik kan mij dat wel voorstellen maar, hoe moet ik het zeggen, het zijn hier op korte tijd allemaal zo’n fijne collega’s geworden, dat ik het niet zou kunnen maken hier een beetje mijn eigen ding te doen. Waarbij ik natuurlijk meer zou willen spelen, er speelt wel eens door mijn hoofd waarom ik op de bank zit bij Zulte Waregem. Maar ik ga heus niet aan mezelf twijfelen. De trainer heeft een beslissing genomen en ik kan mezelf niets kwalijk nemen, denk ik. Geen probleem dus. Nog maar twee matchen, maar het is niet zo dat mij dan een lange vakantie wacht. Eind mei zal de voorbereiding met Maleisië beginnen voor de Asian Cup.”

Maleisië

De Belgische jeugdinternational, zoon van een Maleisische moeder en Belgische vader, geboren in Maleisië maar opgegroeid in het Leuvense, koos drie jaar geleden voor het Aziatische land

Hij heeft intussen vier caps op zijn naam, deze week komen er daar twee bij. “Het is eens iets anders, hé. Het is een heel andere wereld waarin ik dan beland. De voeding alleen al: noedels en zo. En de meesten eten met de handen. Ik niet hoor! (lacht) Maar het zijn allemaal fijne gasten, goed opgevoed ook. Of ik er intussen word beschouwd als de ster van het elftal? (Cools debuteerde in juni vorig jaar tegen de Verenigde Arabische Emiraten (4-0-verlies), red.) Nee, eerder als de Europeaan die al Champions League heeft gespeeld. Ze verwachten dat ik de ploeg met mijn ervaring stuur, daarom speel ik er ook centraal en niet op de rechterflank zoals hier. Ik wil in elk geval helpen om Maleisië op de kaart te zetten op voetbalgebied. We spelen nu tegen de Filipijnen en Singapore twee voorbereidingswedstrijden voor de Asian Cup in juni. Het is voor mij een uitdaging om ons te kwalificeren. Dat is ook ontzettend belangrijk voor hen. Maar ik weet nu ook al: als we het niet halen, zal ook in mijn richting gekeken worden. Dat ondervond ik al in december, na de 4-1-nederlaag tegen Indonesië werd ik meteen helemaal afgemaakt. Door de Indonesiërs nog wel, die vonden meteen dat al hun spelers ook in Europa thuishoorden. Dan trek ik mij daar wel niets van aan. Maleisiërs zijn best wel voetbalgek, maar niet zoals in Afrika. Puur financieel en qua accommodaties staan ze er toch beter voor. De mensen hebben er ook meer naast het voetbal, begrijp je? Als hun favoriete club verliest, vergaat hun wereld niet. Dan zijn ze nóg fanatieker in andere sporten, in badminton vooral. Dat is onze sport, ik speel dat trouwens ook vrij goed.”

“Aanvankelijk had ik wel wat schrik om daar te gaan voetballen. Hoe zou ik, toch een buitenstaander, daar ontvangen worden? Spreken ze wel Engels? Tot mijn veertiende ging ik zowat om de twee jaar naar Maleisië om er familie te bezoeken. Maar daarna lukte dat door school en voetbal niet meer. Ze wilden mij nochtans al sinds mijn 18de, toen ik nog bij OHL speelde, bij de nationale ploeg. Maar ik speelde tot de U-21 met België en hoopte tot het EK voor beloften in 2019 op een doorbraak bij de Rode Duivels. Maar die kwam er niet. Een jaartje later heb ik dan gekozen voor Maleisië. Een telefoontje van de kroonprins van Johor, een deelstaat, overtuigde mij. Elke provincie in Maleisië heeft een eigen koning. En het koningschap van het land zelf wordt om de zoveel jaar doorgegeven van provincie tot provincie. Je moet dat maar eens opzoeken.”

Wikipedia: De koningen van Maleisië worden gekozen voor termijnen van vijf jaren uit de negen sultans van de staten van het schiereiland Malakka (West-Maleisië).

“De kroonprins van Johor bleek een enorme voetbalfanaat, hij is de eigenaar van de grootste club van Maleisië, een man met veel aanzien. Hij heeft mij over de streep getrokken. “Je moet je land helpen”, zei hij me. En dan speelden toch mijn emoties. Kijk naar mij, je ziét meteen dat ik geen Belg ben. (lacht) En mijn opvoeding was ook wel een beetje anders. Mijn mama was heel streng, met veel nadruk op respect voor andere mensen.”

“Mijn vrienden zeiden het ook vaak:met die mama moet je niet veel proberen. Of: vraag jij maar of Dion mag komen spelen? (lacht) Dat is de Oosterse cultuur, daarin is alles veel strenger. Alleen het beste van het beste wordt er verwacht. Jullie waren op school wellicht content met een 6 of 7 op 10, bij ons is alleen 10 op 10 goed. Pas dan kan je het maken in het leven. Ik weet nog dat ik als jongen van tien vaak tevreden was over mijn match, maar mijn mama zei dan: het kon nog beter! Twee keer gescoord? Waarom niet drie keer? Het zal mij wel hebben geholpen om te komen waar ik nu sta. Ik kijk deze week trouwens ook uit naar de nieuwe coach, een Zuid-Koreaan, ik ben de naam kwijt. (Kim Pan-gon, red.) Zuid-Koreaanse trainers staan in het Oosten bekend als goede trainers. We hebben al eens gefacetimed, hij kwam mij intelligent over. (glimlacht) Ik vlieg dus met een prettig gevoel naar Singapore. Toch even minder druk. En het zijn er allemaal speelvogels, hé.” (schatert)