De Rode Duivels bereikten op het WK in 1986 in Mexico de halve finale. Onder impuls van dokter Michel D’Hooghe werd daar Casa Hogar in de markt gezet, om straatkinderen een toekomst te helpen geven. Het initiatief krijgt ondertussen steun uit de Vlaamse bedrijfswereld. Vincent Goemaere (Stardekk) is een van hen. Beide erevoorzitters van Club en Cercle kwamen samen, richting de Brugse derby.
Michel D’Hooghe: “De New Casa Hogar Foundation bracht een nieuwe dimensie en extra financiële mogelijkheden. Mijn vrouw belt elke zondagavond met Maria-Theresa, de ‘Mexicaanse moeder’ van Casa Hogar, om alles te bespreken. Momenteel verblijft er een twintigtal kinderen, onder hen acht jonger dan twee jaar. Iets wat voorheen niet mogelijk was. Dankzij de recente steun kunnen we dat financieel dragen. Elke euro gaat rechtstreeks naar de kinderen. Een van hen, inmiddels volwassen en ingenieur in de informatica, kwam zelfs eens op tweede kerstdag langs om ons persoonlijk te bedanken.”
Vincent, je bent het project genegen?
Vincent Goemaere: “Wat Michel en zijn team hebben bereikt, is indrukwekkend. Casa Hogar biedt al bijna 40 jaar een stabiele thuis aan weeskinderen, een prachtig voorbeeld van langdurig engagement. Ik ben blij, hoe klein ook, mijn steentje te kunnen bijdragen. Via Cercle leerde ik Michel kennen en zo ook dit mooie project. Cercle heb ik altijd vanuit een ideologische overtuiging gedaan. Mijn liefde voor de Vereniging kreeg ik mee van mijn opa, en sinds mijn eerste match op zesjarige leeftijd kleurde mijn hart groen-zwart. Later, bij de Frères, werd dat gevoel alleen maar sterker.”
“Rembert Vromant verdient meer krediet. We zijn al erg verwend geweest…”
Michel D’Hooghe: “Mijn vader studeerde ook aan de Frères en was bevriend met André De Clerck, oud-voorzitter van Club. Zijn vrouw Elza, mijn meter, doopte me met blauw-zwart water. Als bondsvoorzitter leerde ik dat je vóór een club moet zijn, nooit tegen. Zonder elkaar is er geen competitie. Voetbal is de grootste sociale beweging ter wereld, het verbindt en geeft mensen identiteit.”
Wat voor derby verwachten jullie zondag?
Goemaere: “Met twee Brugse ploegen, die nog Europees actief zijn, mogen we als Cercle trots zijn. En nee, we gaan niet degraderen. We moeten nog punten pakken om de playdowns te vermijden, maar ik heb vertrouwen. Hopelijk beginnen we daar zondag al mee. (lacht) Cercle moet op zijn eigen sterkte vertrouwen. In dit soort matchen kunnen we altijd iets extra. Iedereen moet beseffen hoe belangrijk deze derby is.”
Er is kritiek door de huidige resultaten. Terecht?
Goemaere: “Cercle blijft een ploeg die jonge spelers kansen geeft, en dat brengt ups en downs met zich mee. Vergeleken met vijf jaar geleden hebben we enorme progressie gemaakt. Kijk maar naar het opkomend talent op het veld vandaag. Geef hen tijd. Rembert Vromant verdient meer krediet. We zijn al erg verwend geweest…”
D’Hooghe: “Club is, net als Cercle, een doorgeefluik, maar op een ander niveau. We kunnen niet concurreren met de Europese top, al doen we ons best. Mijn hoed af voor het beleid. En de derby? Club toont tekenen van vermoeidheid door het drukke programma. Een stadsderby is altijd lastig, vorig seizoen eindigde het vier keer gelijk. Het hangt vaak af van details, zoals een millimeter offside of een VAR-beslissing. Ik waag me niet aan een pronostiek, mijn vrouw kan dat beter. Gert Verheyen zei ooit: een match verliezen is een week miserie, een derby verliezen is een jaar miserie.”
Je haalt de VAR aan, een goede zaak voor het voetbal?
D’Hooghe: “Het principe van de VAR is fantastisch: het helpt de scheidsrechter bij technische beslissingen. Maar in de praktijk loopt het nog stroef. Zolang het minuten duurt om een lijn te trekken, die dan vaak nog scheef is, blijft het moeilijk. Er zijn betere, maar duurdere systemen. Als de VAR corrigeert, moet het juist zijn. Meer uniformiteit is nodig, en dat blijft het grote probleem van de arbitrage.”
“Gert Verheyen zei ooit: een match verliezen is een week miserie, een derby verliezen is een jaar miserie”
Goemaere: “In theorie zeker: technologie helpt om beslissingen correcter te maken. In de praktijk is er duidelijk nog werk aan de interpretatie en consistentie. Maar het voetbal moet altijd blijven draaien om het spel zelf, niet alleen om de regels.”
D’Hooghe: “Als voorzitter, en binnen de medische commissie van de FIFA, hebben wij destijds het dragen van beenbeschermers verplicht én het toelaten van te drinken bij elke spelonderbreking ingevoerd. Zelfs veel arbiters weten dat niet, dat er bij iedere corner gedronken mag worden. En de verplichte rode kaart voor de vrijwillige elleboogstoot op het gelaat. Hoeveel keer is dit al bestraft? Daar schiet de arbitrage tekort.”
Tot slot, er is een nieuw competitieformat. Hoe kijken jullie daar naar?
Goemaere: “Als Cerclevoorzitter was ik destijds een voortrekker van de kleinere ploegen (K11) en tegen de nacompetitie. Play-off 2 interesseert niemand. Ik ben tevreden met het nieuwe format.”
D’Hooghe: “Ik was altijd tegen de play-offs. Vooral tegen de halvering van de punten. Alhoewel ze ons de laatste twee jaar voordeel gaven. Maar ze zijn niet eerlijk. Bij een puntendeling wordt de eerste het zwaarst gestraft. Economisch is play-off 1 een surplus, maar tegen de ethiek van de sport.”
