De vader van Senna Malik Miangue was een grote fan van gewezen F1-rijder Ayrton Senna. Zijn zoon heeft aan hem zijn naam te danken. Malik is Arabisch voor ‘koning’. De nieuwe centrale verdediger van Cercle groeide op in Antwerpen en ging vanwege zijn gestalte, nu 1m95, net als zijn oudere zus basketballen. Op zijn twaalfde ging hij in op de vraag van zijn Ghanese stiefvader om te voetballen.
Dat was in het park van Hoboken met enkele vrienden. Al vrij vlug kon Miangue naar Beerschot, daarna Antwerp en opnieuw Beerschot. Toen deze club in 2013 over de kop ging, koos hij als 16-jarige jeugdinternational voor een avontuur bij het Italiaanse Inter. In Milan, waar hij met Ivan Perisic (ex-Club Brugge) als chauffeur naar de trainingen reed, maakte Miangue er als prof zijn debuut in de Serie A.
Enkele maanden later volgde een uitleenbeurt aan Cagliari, dat tot een definitieve aankoop overging. De club op Sardinië leende hem vervolgens uit aan Standard en vorig seizoen aan Eupen. “Vorig jaar heb ik daar bijna alles gespeeld. Het is belangrijk om die lijn nu door te trekken”, vindt de nieuwkomer, die naast Nederlands, Frans en Engels ook een aardig mondje Italiaans en Portugees praat.
Na een Zoom-meeting met de trainer en de technisch directeur had je bij Cercle meteen een goed gevoel.
“Het gevoel dat ik belangrijk kan zijn. Ik wil blijven spelen en presteren maar vooral ook verbeteren. De kleine foutjes van vorig jaar eruit halen. Ik vergelijk Cercle een beetje met Eupen. Ik hoop met deze ploeg iets neer te kunnen zetten dat de mensen zal verrassen. De kwaliteit is hiervoor alvast aanwezig.”
Het is al je derde uitleenbeurt. Hoop je niet stilaan op vaste grond onder je voeten?
“Jawel. Dat is ook de reden waarom ik bij Cercle heb getekend mét een aankoopoptie. Het hangt sowieso van dit seizoen af en ik ben vastberaden om te laten zien dat ik de speler ben waar iedereen in gelooft. Dat ik het toch nog steeds in mij heb, zij het als centrale verdediger. Ik kom op die positie het best uit de voeten. Volgens kenners kan ik daar echt doorgroeien. Bij Cercle krijg ik de kans om mij op die positie te bewijzen.”
Aan de zijde van een andere nieuwkomer, Jesper Daland.
“We zijn nu nog niet tactisch aan het werken. Het is vooral fysiek, lopen en positiespel. Jesper is ook een grote, sterke gast. Als je samen gaat spelen, moet het klikken, maar dat zal geen probleem zijn.”
Wat wil je deze groep vooral bijbrengen?
“In de verdediging de nul houden. Ik ben positief ingesteld, hoe de situatie ook is, en ik zal er altijd voor mijn teamgenoten zijn om hen aan te sporen. Een ervaren speler wil ik mezelf niet noemen. Daar ben ik met mijn 24 jaar nog te jong voor, maar ik heb in mijn carrière wel al veel meegemaakt. Elke etappe was een leermoment en ik wil die kennis graag doorgeven. Op het veld zal ik anderen proberen te coachen, om zo toch een deeltje van het leiderschap op mij te nemen.
Ondertussen weet je hoe de meeste aanvallers in ons land voetballen?
“Dat hangt van spits tot spits af. Voor een wedstrijd analyseer ik altijd de aanvaller van de tegenstander via videobeelden op Wyscout. Tegen sommigen van hen heb ik zelf al eens gespeeld. In dat geval bestudeer ik hoe die specifieke aanvaller beweegt en hoe ik daarop heb gereageerd. Kleine analyses.”
Als verdediger heb je echter nog niet gescoord?
“Het moet er uiteindelijk eens van komen, maar mijn focus ligt op dit moment niet daar. Ik wil match per match spelen en als ik dan een keer kan scoren, is dat mooi meegenomen. Het belangrijkste voor mij is nu in de eerste plaats om elke week beter te worden.”
Je koos bij Cercle het rugnummer 18 en daar heb je een goede reden voor.
“Eerst was dit altijd 23, als een groot fan van Michael Jordan en Le Bron James, in het basketbal. Nu is 18 een belangrijk nummer in mijn leven geworden. Mijn Nederlandse vriendin uit Amsterdam verjaart de 18de en mijn opa is onlangs op de 18de overleden. Op die manier draag ik hem toch nog mee op het veld.”
De eerste competitiematch is op Beerschot, dat wordt iets bijzonders?
“Zonder Beerschot had ik de stap naar Inter niet kunnen zetten. Zij hebben mij die kans geboden. Als 14/15-jarige speelde ik al mee met de beloften. En het Kiel. Dat is bij mijn moeder om de hoek. Ik woonde daar niet zover vandaan. Vorig jaar deed het toch wel iets, om hen weer in eerste klasse te zien. Dat is mooi, maar we gaan daarheen om te winnen.”
Je bent jeugdinternational voor België, de nationale ploeg van Congo-Brazzaville kan ook nog.
“Het is de droom van iedere Belgische voetballer om ooit eens bij de Rode Duivels te mogen spelen. Ik spits mij momenteel maar op één doel toe en dat is Cercle, en hoe ik daar ga presteren. Dat komt wel goed.”
Tenslotte, je hebt een liefde voor muziek. Zo zijn er nog binnen je familie.
“Mijn broer Che nam de keuze om te stoppen met voetballen bij Antwerp om als Cm2 alles op het rappen te kunnen zetten. Mijn zus Moran zingt solo. Ze heeft samen met mijn broer net een song uitgebracht.”
(AC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
