Assistent-coach Jimmy De Wulf was er ook bij in topseizoen 2007-2008: “Binnenkort plannen we een reünie met spelers van toen”

Jimmy De Wulf: “Dat topseizoen 2006-2007 was voor mij persoonlijk een van de moeilijkste.” (foto ACR)
Redactie KW

Cercle Brugge plaatste zich voor het eerst voor de Champions’ Play-Off en opent meteen met een derby tegen Club Brugge. Het was van het seizoen 2007-2008, toen Cercle onder leiding van Glen De Boeck vierde eindigde, dat de ploeg het nog zo goed deed in de competitie. Jimmy De Wulf, huidig assistent en ex-speler van Club, blikt terug op dat seizoen én vooruit op de derby.

Na een mindere prestatie tegen FC Dender verloor Jimmy De Wulf centraal achterin echter zijn basisplaats aan Anthony Portier. Hij moest de rest van het seizoen tevreden zijn met invalbeurten om dan te horen dat hij naar een andere ploeg mocht. “Persoonlijk was het voor mij een van mijn moeilijkste seizoenen”, herinnert hij zich. “Maar ik had evenzeer mijn aandeel in dat verhaal. Onze ploeg zat toen in een heel goede vibe. We hingen zeer goed aan elkaar met een aantal individuele spelers die boven zichzelf uitstegen, zoals Tom De Sutter en Stijn De Smet. Binnen een groep Vlamingen die er de volle honderd procent voor ging. Het was een goede mix van nuchterheid en Vlaamse mentaliteit gecombineerd met kwaliteit. In een winning mood groei je als groep en straal je vertrouwen uit. Ook naast het veld was er een goede connectie. Nu nog. Binnenkort plannen we met een aantal gasten zelfs een reünie.”

Zie je nu gelijkenissen met het team van toen?

“Zeker. De jongens nu gaan voor elkaar door het vuur. Zijn ze basisspeler of niet, je voelt bij iedereen die steun. Ze gunnen het elkaar. Die verdraagzaamheid is groot. Het is voor hen zeer duidelijk hoe we voetballen. Je kan niet anders dan mee op de kar te springen, anders word je zelf voor een stuk geïsoleerd. Je bent voor of tegen onze spelstijl, dat maakt ons weinig uit. We verdienen die plaats. Het is een mooie beloning. Niettegenstaande we toch veel geblesseerden hadden hebben we praktisch het hele seizoen in die eerste zes meegedraaid.”

Jimmy De Wulf beslechtte ook op het veld Brugse derby's. Hier gooit hij zich voor het schot van Andres Mendoza. Djordje Svetlicic kijkt toe. (foto Belga)
Jimmy De Wulf beslechtte ook op het veld Brugse derby’s. Hier gooit hij zich voor het schot van Andres Mendoza. Djordje Svetlicic kijkt toe. (foto Belga) © YVES BOUCAU BELGA

De sfeer en de stemming zijn er alvast bij deze jonge groep. Waaraan merk je dat?

“Hannes Van Der Bruggen en Thibo Somers zijn bijvoorbeeld superbelangrijke gasten. Zij zetten de toon. Tonen hun medespelers die echte Cercle-mentaliteit, wat dit zoal inhoudt en teweeg kan brengen. Je ziet dat heel veel spelers dit begrijpen en hen hierin volgen. Die nuchterheid, hard werken, knokken voor elkaar. Uiteraard gekoppeld aan kwaliteit. Dat is het belangrijkste.”

En de belevenis bij de fans? Hoe ervaren jullie die?

“Het leeft zowel bij ons als bij de supporters. Dat doet ons wel deugd, als speler en als technische staf. We werken gezamenlijk naar een doel toe en maken de fans tevreden. Ons gevoel is nu dat we meetellen, dat we niet het kleine Cercle zijn. De sfeer tegen RWDM heeft de spelers in de positieve zin zeker beïnvloed. In dat soort matchen groei je naar een hoger niveau, net als in de derby tegen Club.”

Je haalt het aan. Jij trok van Club naar Cercle. Hoe was die overstap in die tijd?

“Ik was eerder uitgeleend aan het Noorse Tromso. Ze wilden mij houden, maar de vraagprijs van Club lag te hoog. Ik wilde mijn trainingsarbeid omzetten in wedstrijden. Die transfer ging niet door en dan is het logisch dat er een andere oplossing kwam. En dat werd Cercle. Vreemd was wel om in enkele stappen van de ene kleedkamer naar de andere te verhuizen. Ik was wel zenuwachtig. Ik wist niet hoe ik bij Cercle aanvaard zou worden. Dat viel uiteindelijk zeer goed mee. Ook bij de fans. Ik kon voor hen maar één ding doen: het beste van mezelf geven.”

Ondertussen heb je er als trainer iets moois opgebouwd.

“Soms koppel ik met vrienden en familie wel eens terug hoe het allemaal begon. Profvoetballer worden, een buitenlands avontuur, met enige trots jeugdtrainer en nu volop binnen de technische staf… Het zijn allemaal zaken die ik kan aanvinken. Ik blijf gezond ambitieus, realistisch en genoeg waakzaam dat ik niet in euforie verval. Ik weet wat ik ervoor doe. Met trots ben ik mee in dit huidige verhaal. Een beloning voor de vele tijd en energie die ik erin steek. De volgende stap is nu meer halen dan die 3 op 30 in de competitie tegen onze volgende tegenstanders.” (ACR)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier