Al vier matchen draagt hij de kapiteinsband en het ziet er niet naar uit dat Anton Tanghe die snel zal moeten afstaan. Als centrale verdediger weet Tanghe te charmeren, maar ook zijn leiderschapskwaliteiten worden positief bestempeld. “Mij ga je niet hoor brullen of schreeuwen, maar ik laat op een andere manier van me horen.”
Meer dan een maand geleden ondertekende Anton Tanghe een nieuw contract bij de Kustboys. Hij zal nog tot en met juni 2026 aan de kust voetballen. In een interview dat hij toen aan deze krant gaf, stelde Tanghe toen het volgende: “Ik heb voor mezelf uitgemaakt dat áls ik de volgende stap in mijn carrière wil zetten, ik een volledig seizoen in de basis moet staan. Ik wil de ploeg mee op sleeptouw nemen en groeien als leider.” De geboren Zuid-West-Vlaming brak door onder toenmalig coach Alexander Blessin, maar kende – net als de meeste spelers vorig jaar – in 2021-2022 een lastig seizoen. De bevestiging volgt nu: basispion, de meest centrale van drie verdedigers én kapitein.
“De aanvoerdersband brengt vertrouwen met zich mee. Maar wie het vertrouwen krijgt, moet ook verantwoordelijkheid kunnen uitdragen. Daarom wil ik mee de groep coachen en aansturen. Als centrale verdediger moet je altijd meer het voortouw nemen: je hebt overzicht over het speelveld en alle ploegmaats, je kan wijzen en instructies geven”, vertelt Tanghe. “Toegegeven, het is een leuk gevoel de band te mogen dragen en het vertrouwen van de coach te genieten. De andere spelers aanvaarden dat ook: samen met Brecht Capon en Robbie D’Haese ben ik één van de spelers die al het langst bij de kern hoort.”
Geen brulboei
Als we even de vergelijking mogen maken: in tegenstelling tot pakweg Jack Hendry, ex-KVO en nu op een zijspoor bij Club Brugge, is Tanghe geen brulboei. Dat weet hij zelf ook wel. “Ik ben niet zo’n type. Coachen en sturen, kan je op verschillende manieren doen. Let wel, ik ga altijd zeggen waar het op staat. Iedereen heeft zijn eigen stijl. Als andere spelers wél roepen en briesen, dan moet je hen dat laten doen.”
De quote doet denken aan een eerdere en quasi identieke uitspraak van Capon, die vorig jaar veelvuldig de aanvoerdersband droeg. “Of ik een soort Brecht Capon ben? Goh, als jij me met hem wil vergelijken: doe maar, geen enkel probleem. Weet je, ik kijk op naar Brecht. Als ik een carrière als de zijne mag beleven, met dezelfde verantwoordelijkheden en manier van een team voortstuwen, dan ben ik daar zeer gelukkig mee.”
Voorbeeldig gedrag
Ondanks z’n 23 jaar geniet Tanghe dus een zeker aanzien binnen de groep, ook van trainer Yves Vanderhaeghe. “Anton is altijd een van de eersten op de club, daagt als eerste op bij de besprekingen en zal ook in het Whats-Appgroepje belangrijke informatie delen met de rest van het team. Hij vervult een voortrekkersrol”, weet Vanderhaeghe. “Die kapiteinsrol hebben we vooraf nooit echt in detail besproken, maar het is fijn dat de trainer zo over me denkt. Ik vermoed wel dat ik over de capaciteiten beschik om leiding te geven”, klinkt het bescheiden bij Tanghe.
“Als we een blok vormen en vechten voor elkaar moeten we van geen enkele ploeg schrik hebben”
Ongetwijfeld staat Tanghe ook zaterdag tegen Sint-Truiden weer in de basis. Hij weet evenzeer dat het collectief beter zal moeten dan tegen Gantoise vorige week (1-3). “We begonnen tegen Gent nochtans prima: we vormden een goed blok, al kon het wel ietsje zuiverder aan de bal. We kwamen verdiend op voorsprong. Daarna lieten we Gent in de match komen en hadden zij het overwicht. We zetten te weinig druk op de bal en brachten te weinig voetbal – ons spel. We waren niet scherp in de eigen zestien. Je zag wel dat toen we de moed terugvonden, we het Gent moeilijk hebben gemaakt. De tweede helft begon nog goed – we lieten de bal prima rondgaan – maar toen we balverlies leden en de 1-3 slikten, konden we geen vuist meer maken. De wil was er, maar door de vele wissels viel de organisatie wat weg. Gent liet probleemloos de bal rondgaan, wij moesten achter de bal aan lopen. Toch mogen we niet negatief zijn: er waren voldoende positieve elementen om te kunnen bouwen”, wil Tanghe benadrukken.
Sleutelwedstrijd
“Als we scherp zijn in de eigen zestien en we kunnen ons kansen afmaken, hoeven we niet te wanhopen. Uitgaan van de eigen sterkte, een blok vormen, vechten voor elkaar: op die manier moeten we van geen enkele ploeg schrik hebben. Of Sint-Truiden een sleutelwedstrijd wordt? Voor het goede gevoel wel, ja. We pakten vooralsnog 6 op 12 punten. Dat is goed, zeker als je ziet dat we de punten haalden tegen stugge teams als Charleroi en Mechelen. We moeten doordoen zoals we bezig zijn, goed blijven werken en de punten zullen wel volgen.”
Fiere trainer
Vanderhaeghe beseft ook dat zijn ploeg op vervelende wijze punten uit handen gaf. “We startten fel, zetten veel druk op de bal en maakten het Gent moeilijk. Maar knullig balverlies leidde tot de eerste, tweede én derde tegengoal. En eens je twee doelpunten in het krijt staat, is Gent extra sterk in balbezit en in de combinatie. Ik ben en blijf fier over onze eerste helft. Of het fysieke aspect een rol speelde in de tweede helft? In de eerste 45 minuten gingen de jongens voluit. Tegen Gent kan het gebeuren dat je achter de bal aan holt. De invallers moesten dan wat nieuwe energie brengen, maar ze vonden precies hun adem niet meer. Was het de warmte? Feit is dat er te weinig druk was, onze organisatie viel weg en er is nog werk aan het fysieke aspect.”
(TVA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
