Tony Renders telt 66 lentes, maar coacht nog wekelijks gedreven zijn tieners bij Zeehaven Zeebrugge. Door toedoen van voorzitter Wim Baert en gemotiveerde helpers bloeit de jeugdwerking als nooit voorheen.
Tony Renders coördineerde geconcentreerd de wedstrijd van zijn kinderen toen wij aankwamen. Hij knipoogde naar ons: “Na de match heb ik alle tijd.” Zijn leerlingen wenste hij proficiat, maande hen aan alles van het terrein te verwijderen en kwam tot bij ons. “In feite ben ik een voetbaldier pur sang en begon aan de kust, bij Zeebrugge, in 1990. We kroonden ons met de knapen tot kampioen. Ik bleef tot in 1996 en dan trok ik naar Heist, waar ik de eeuwwisseling meemaakte en acht heerlijke jaren beleefde bij de scholieren en de U21. Na een sabbatjaar verzeilde ik in Lissewege en leefde me één seizoen uit bij de juniores. Dan kwam Eendracht Brugge aan mijn bel trekken. Als T2 mocht ik mijn ding doen bij hoofdcoach Nicolas Van Haverbeke. We vormden een ideaal duo en boekten resultaten met een bende vrienden, meestal hogeschoolstudenten.”
Tweede provinciale
“Daarna vond ik de tijd aangebroken om het trainersplunje op te bergen. Toen ik naar mijn kleinkinderen kwam kijken in Zeebrugge werd ik gepolst: of ik toch niet een ploeg onder mijn hoede wilde nemen. Ik aanvaardde de uitdaging, je bent immers nooit te oud om les te geven. Ik ben afkomstig van Antwerpen, waar ik in een ver verleden voetbalde tot in tweede provinciale. Dus probeer ik mijn groep met kennis van zaken de nodige richtlijnen mee te geven. In vergelijking met vroeger is veel veranderd. Je moet vooral zalven. Een keer de stem verheffen mag niet meer. Ik heb een welbepaalde visie, de vereniging ziet het enigszins anders. Misschien ben ik van de oude stempel, maar mijn ideeën zullen altijd overeind blijven. Of ik volgend seizoen nog doorga, moeten Zeebrugge en ik nog uitmaken. Wel blijf ik iedereen verzekeren: de havenploeg is schitterend bezig met de jeugdwerking.” (JPV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
