Zaterdag start ook in Italië het eersteklassevoetbal bij de vrouwen. Eén van de nieuwe blikvangers is Tessa Wullaert, die met de topclub Inter Femminile thuis opent tegen Sampdoria Genua. Na Duitsland, Engeland en, nou ja, Nederland, is Italië haar vierde buitenlands avontuur. Dag Mathi, dag Jean-Marie, ‘s lands beste voetbalster ooit wil ook weer in het voetbal “helemaal gelukkig” zijn.
Op 7 juni werd onze Tessa Wullaert, 31, door de prestigieuze Italiaanse topclub Inter Milaan simpel voorgesteld met GOALS, CHARISMA, WINNER! Italianen hebben nochtans vaak veel woorden nodig. Het West-Vlaamse boegbeeld van het Belgische vrouwenvoetbal – viermaal Gouden Schoen, aanvoerder en 83 goals in 133 wedstrijden bij de Red Flames, was dan toch in een nieuw buitenlands avontuur gestapt. Tussen 2015 en 2020 had ze eerder drie jaar bij Wolfsburg en twee jaar bij Manchester City gevoetbald maar het gemis van haar vriend Mathi en de thuisbasis begon te zwaar door te wegen. Waarop twee jaar bij Anderlecht (twee landstitels en een beker) en twee jaar bij het Nederlandse Sittard dichter bij huis werd gevoetbald – het koppel kocht ook meteen een huis in Stasegem. Maar nu tekende la Tessa toch maar weer een contract van twee jaar voor de Nerazzurri, voor de Inter Femminile. Na lang twijfelen: zou Mathi deze keer wél meegaan en zijn eigen voetbalcarrière (vorig seizoen nog kampioen en topscorer bij derdeprovincialer FC Aalbeke) opgeven? Zou het gemis van haar lief, familie én hun olijke goldendoodle Jean-Marie niet snel gaan doorwegen?
Met bang hartje naar Italië
Maar er was tegelijk die onstuitbare ambitie om zich op haar 31ste nog eens op het hoogst mogelijke niveau te bewijzen. “Weer gelukkig zijn in het voetbal”, omschrijft ze dat. En er was die financiële slag.
Terug naar 7 juni. Terug naar wat ze toen al omschreef als naar haar ‘bange hartje’.
“Dat was er wel. Het was toch een felle tweestrijd geweest: wetende dat ik mijn hele leven weer moest omgooien. Ons huis, onze hond… we hebben er echt wakker van gelegen. Mathi en ik hebben er ook maandenlang samen moeten over nadenken. Maar ik wilde zo graag nog eens alles op het voetbal zetten, er weer gelukkig in zijn. Al was het niet zo dat ik bij Sittard op mijn lauweren ruste. Ik trainde er keihard, zat vaak extra in de fitness… Maar Inter was sportief én financieel zo’n aantrekkelijk voorstel… Mathi heeft zich ook nooit verzet, we hebben alleen wat discussies gehad over ‘ga je mee of niet?’ Dat was heel moeilijk voor hem: niet doen is niets voor hem, hij kan niet stilzitten, en hij had intussen besloten toch nog aan een laatste voetbaljaar te beginnen. Dat had hij vorig jaar ook al gezegd. (lacht) Uiteindelijk kon ik beslissen: ik ga! En hij zei: we lossen het wel op. Eigenlijk mis ik Jean-Marie nog het meest.”
Op 27 juli begon haar Italiaanse avontuur, ze kijkt alvast niet ontevreden terug op haar eerste maand.
“De coach spreekt geen Engels, maar volgende week starten onze Italiaanse lessen, dat komt wel goed”
“Mijn hartje is toch al wat minder bang. Vooral ook omdat ik al vaak eens kon terugvliegen. Vorige week zelfs twee keer en komende maandag moet ik in Nederland zijn voor de Eredivisie Awards: het is nog niet de weerspiegeling van het echte leven hier. Nu de competitie begint, zal ik maar één keer per maand kunnen afkomen, dat zal het programma, alleen de Serie A en de bekercompetitie – bij City waren er twee bekercompetities, de Champions League-matchen…. – hier wél toelaten. En intussen is Mathi veranderd van werk, waardoor hij toch al één week per maand zou kunnen komen, het wordt toch wat menselijker dan vroeger toen we elkaar vaak pas na drie weken terugzagen.”
Flatje aan stadsrand
En de Italiaanse modestad lijkt een leukere plaats om te leven dan Manchester en Wolfsburg, al waren Madrid of de States ook niet mis. “De Amerikaanse National Women’s Soccer League had best gekund. Mathi ging zelfs meegaan, zou er ook een loon en zo krijgen, maar uiteindelijk ging de board toch niet akkoord met het voorstel van de staf. Anders zaten we wellicht daar. Madrid is ook een toffe stad, maar Atlético kwam te laat, al gingen de Spanjaarden wellicht toch nooit aan het financieel voorstel van Inter geraken. Intussen valt Milaan echt wel mee, al woon ik in een flatje aan de rand. Ik kwam alleen nog maar even met Mathi in het centrum, waar we toch al de Duomo en zo bezochten. Het was hier voorbije weken vooral bloedheet, ik heb mij meteen een airco aangeschaft voor mijn flatje, waar ik intussen helemaal ben gesetteld. Maar met de modestad Milaan heb ik maar weinig – ik hou mijn kleerkast liever wat betaalbaarder dan vol grote, Italiaanse merken. Als mama komt, gaan we wel eens shoppen maar dan veeleer in de winkels die we ook kennen in België.”
Hoge ambities
Morgen, 31 augustus, start de eerste klasse vrouwen in Italië – Inter opent thuis tegen Sampdoria Genua. Dan komt Tessa, al een maand aan de slag op het oefencomplex Interello, voor het eerst in actie in de eigen Civica Arena, intussen de Gianni Brera Arena. In Italië is het stadion zowat historisch erfgoed, sinds het nationale elftal er op 15 mei 1910 zijn eerste officiële wedstrijd speelde.
“De ambities zijn duidelijk: top drie. Daarvoor is ook zwaar geïnvesteerd, de kern is heel breed, zo’n 25 speelsters, geloof ik. En kwam ik bij Wolfsburg en Manchester als een jong talent, een kleine Belg eigenlijk, die niet altijd zeker was van een basisplaats, bewijs je maar…: hier kwam ik toch duidelijk anders binnen. Word ik duidelijk gezien als een voortrekster.”
Noot: Uit de perstekst van 7 juni van Inter: “Ze kent een uitzonderlijke succesvolle carrière, heeft een internationaal profiel…”
Tessa: “Waarbij vooral veel goals van mij worden verwacht. Het zorgt wel allemaal voor druk: de top drie, een Champions League-ticket binnenhalen… Maar ik ben intussen oud genoeg om dat te plaatsen. De sportieve integratie liep best ok, al was het even afwachten, met Gianpiero Piovani kwam er plots een andere coach dan toen ik tekende. Hij spreekt geen Engels, maar bijna de helft van de speelsters zijn buitenlanders, dat komt wel goed. En volgende week starten onze Italiaanse lessen. Het niveau ligt in elk geval duidelijk boven dat van Anderlecht en Sittard.”
Het avontuur lijkt goed begonnen. Waar staat ze volgend jaar in augustus? 2025 zou er alvast heel mooi kunnen uitzien. Nog eens de Champions League in? Met de Red Flames nog eens een EK, er wachten in het najaar play-offs tegen Griekenland en wellicht Turkije. En misschien heeft Mathi haar tegen dan eindelijk aan de Duomo ten huwelijk gevraagd? Hij zei toch op 7 juni dat ze na dit avontuur eindelijk helemaal aan hun leven samen konden beginnen?
“Ik wacht nog steeds op het huwelijksaanzoek van Mathi”
“Die derde plaats en het bijhorend Champions League-ticket wordt een hele uitdaging, vorig jaar eindigde Inter pas vijfde. Wat de Red Flames betreft: eerst Griekenland en dan wellicht Turkije zijn echt geen onhaalbare kaarten. En Mathi zei dat inderdaad, ja.” (lacht)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
