Dat Cercle Brugge in het bezit is van de rode lantaarn zie je dezer dagen enkel nog aan de stand. Op het veld is het bittere ernst, maar ernaast heerst bij momenten een ontspannen sfeer. Daar zit het recente goede spel voor veel tussen. Aanvallend komt groen-zwart beter voor de dag, al kan de deur achterin nog beter gesloten worden. Guillaume Hubert is sinds vijf wedstrijden de nieuwe portier, die snakt naar een eerste clean sheet.
De Henegouwer voelt zich goed bij groen-zwart. “Ik ben bezig met me in de geschiedenis van Cercle te verdiepen. Zo lees ik op dit moment een boek over doelman Robert Braet”, vertelt Hubert na de fotosessie. Die vindt plaats een uur na het interview. Tussenin is het tijd voor verzorging. “Sorry dat jullie nog even op me moesten wachten”, verontschuldigt het sluitstuk zich, maar daarna trotseert hij een gure wind voor het fotomoment. Van de interlandbreak maakten wij gebruik om een eerste tussenbalans op te maken.
Hoeveel geef je jezelf op tien na je eerste wedstrijden?
“Moeilijk te zeggen, want uiteindelijk had ik een jaar niet gespeeld. Al ben ik wel vrij tevreden met wat ik al kon tonen. Pak je punten, dan is dat cijfer altijd hoger. Ik zou een zes geven voor de goede zaken, al zijn er nog dingen die beter kunnen.”
Was het moeilijk om opnieuw je ritme te vinden?
“Vreemd genoeg niet. Ik had meteen een goed gevoel, alles verliep heel natuurlijk. Ik had meer moeilijkheden verwacht. Als speler kan je het in het begin moeilijk hebben op fysiek vlak, maar als doelman is dat anders. Maar ik heb echt wel een goed gevoel. Ik ben hier om wedstrijden te spelen, niet om op de bank te zitten. Ik ben dus tevreden om opnieuw competitief te zijn.”
Wat wil Bernd Storck zien van een doelman?
“Hij vraagt om in de mate van het mogelijke van achterin uit te voetballen. Hij wil een doelman die veel communiceert. Na de match volgt een debriefing waarbij de goede zaken besproken worden, maar ook wat niet goed was. Dat nemen we dan telkens mee naar het volgende duel. Het is goed dat de coach veeleisend is. Dat zorgt er ook voor dat je jezelf constant in vraag stelt.”
Met Mouez Hassen werd recent een nieuwe doelman aangetrokken. Wat wordt de hiërarchie?
“Op dit moment heeft de coach vertrouwen in mij, al kan hij ook niet zeggen dat ik een heel seizoen zal spelen. Concurrentie is uitermate belangrijk. Als eerste doelman heb je iemand nodig die je onder druk zet en je progressie doet boeken.”
Bij Standard hield je in de eerste seizoen achtmaal de nul in 16 wedstrijden, bij Club boekte je tien op twaalf. Mooie cijfers om voor te leggen.
“Zeker omdat we in Standard geen gemakkelijke periode kenden. Bij Club was het een ingewikkeld seizoen, want toen ik aankwam, was ik uit vorm. Ik had echt een seizoen nodig om me aan te passen aan het ritme van de club. Want het ging er echt wel anders aan toe dan in Standard. Er werd veel meer verwacht. Vorig seizoen verkeerde ik in topvorm, trainde goed, maar jammer genoeg koos de coach niet voor mij. Het was een leerzaam seizoen. Het stond me toe om op een andere manier te werken, andere inzichten te creëren. Ik was derde doelman en werkte enorm veel. Dagelijks zat ik in het krachthonk. Vervolgens was ik buiten strijd met een blessure en operatie. Ik nam me voor om hard te werken, ook al stelde de coach niet zijn vertrouwen in mij. Dat was niet erg. Ik heb de mouwen opgestroopt en gewerkt. Dat heeft ook geloond voor dit seizoen. Misschien komt het wel daardoor dat ik meteen het ritme kon oppikken.”
Was je overstap naar Club achteraf gezien een goede keuze?
“Het kon er misschien anders uitzien als ik bij Standard was gebleven. Dat weet enkel God (lacht). Ik heb wel fantastische jaren gekend bij Club waar ik enorm veel heb opgestoken. Zeker om op en top professioneel te werken, wat ik bij Standard ook al deed trouwens. Maar ik heb wel een ongelofelijke stap voorwaarts gezet.”
Je bent intussen 25 jaar en speelde een 40-tal wedstrijden op het hoogste niveau. Is dit een sleutelseizoen in je carrière?
“Een doelman kan een langere carrière maken dan een veldspeler, maar het is wel van belang om eens een volledig seizoen te spelen. Is dit een sleutelseizoen? Misschien wel. Ik sta onder contract bij Club, maar mijn focus gaat volledig uit naar Cercle.”
Vooraleer je bij Standard en Club op het hoogste niveau speelde, kwam je uit voor het Franse Valenciennes. Hoe was het leven daar als tiener?
“Ik beleefde er een supertijd. Hadden er geen veranderingen plaatsgevonden in de technische staf, dan kon ik er misschien wel een nieuw contract tekenen. Ik bleef er drie jaar, tot mijn 18de, en na het tweede seizoen was er een grote verandering binnen de club: nieuwe voorzitter, nieuwe technische staf… Ze bereidden een nieuw voorstel voor, maar vervolgens zijn ze vertrokken.”
Er was overigens ook interesse van Stoke City en Cardiff. Hoe concreet was dat?
“Bij beide ploegen heb ik testen afgelegd, maar ze moesten een opleidingsvergoeding betalen. 200.000 euro betalen voor een 18-jarige doelman was te veel voor hen. Al wilden ze me wel, tot uiteindelijk dat bedrag op tafel kwam. Of ik ontgoocheld was? Neen, zo gaat het er nu eenmaal aan toe in het hedendaagse voetbal. Het is een business geworden. Uiteindelijk kwam ik in Standard terecht.”
Droom je nog van een buitenlands avontuur?
“Uiteraard. Dat blijft in het hoofd spelen, maar ik leef niet in de toekomst, evenmin in het verleden. Ik focus me enkel op het heden. Het belangrijkste is nu Cercle.”
Komend weekend spelen jullie op Waasland-Beveren. Misschien wel de belangrijkste wedstrijd van het seizoen?
“Het is zeker niet onze wedstrijd van de laatste kans, maar uiteraard is dit rechtstreeks duel wel uiterst belangrijk. Dat moeten we niet ontkennen. Bij winst komen we op gelijke hoogte. We moeten dus naar ginder trekken met de bedoeling om te winnen. Vol vertrouwen ook. We hebben alvast goed gewerkt tijdens de interlandbreak.”
Klaar voor je eerste clean sheet bij Cercle?
“Daar ben ik inderdaad voorlopig nog niet in geslaagd, maar ik zou graag een periode kennen zoals in Standard met een clean sheet per twee wedstrijden. Dat was ongelofelijk. Bij Cercle heerst een goede dynamiek. Als we geen doelpunt slikken, hebben we op zijn minst een punt. En dit seizoen zijn er maar weinig wedstrijden waarin we niet tot scoren kwamen.”
De week daarna sta je voor een terugkeer naar Standard. Blijft dat tot op heden de ploeg van je hart?
“Al van toen ik klein was, zat ik er in de tribune. Ik was er ballenraper en zag de ploeg kampioen spelen. Dat zijn mooie tijden. Ik zou dan ook liegen dat ik niet van de club houd. Ik beleefde er tijden om nooit meer te vergeten.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier