Georges Dumarey werd geboren op 4 december 1940 in het stadhuis van Oudenburg, dat vroeger een moederhuis was. Hij groeide op in de Sint-Pieterssstraat, bekend als de oorlogsstraat, als jongste van zes, in een kroostrijk gezin met twee broers en drie zusters, die allen overleden zijn.
Vader Kamiel en mama Zoë Dejonghe waren café-uitbaters. Na de gemeenteschool ging Georges twee jaar naar het OLV-college in Oostende. Dat was te hoog gegrepen en Georges trok naar het VTI, afdeling mechanica.
Posterijen
Als 17-jarige ging hij drie jaar werken bij Claeys Landbouwmachines. Na zijn legerdienst bij de luchtmacht in Zellik werkte hij nog even in Zedelgem. Daarna bouwde hij een loopbaan van 40 jaar uit bij de posterijen. In 2000 ging hij met pensioen. Georges is al 60 jaar getrouwd met Pierrette Rommelaere, heeft een zoon Alain en een dochter Anja, drie kleinkinderen en drie achterkleinkinderen.
Toen Georges opgroeide in de Sint-Pietersstraat bestond er nog geen georganiseerd jeugdvoetbal in Oudenburg. “Toch speelden we dagelijks op het voetbalveld dat toen gelegen was waar nu de staatsschool staat”, vertelt Georges.
“We hadden niet echt een doel, want je moest zestien zijn om bij de reserven te spelen. Toen ik oud genoeg was om aan te sluiten, hadden ze mij niet nodig. Mijn schoonbroer, hij heette ook Georges Dumarey, zat in het bestuur van Union Zandvoorde en hij vroeg me de aansluitingskaart te tekenen bij den Union. Veel voetbalplezier heb ik er niet aan gehad. In die tijd mocht je maar elf spelers opstellen, geen reserven, en de trainer van de scholieren stelde liever zijn eigen zoon op dan mij. Ik werd 28 en mijn fysieke conditie liet te wensen over. De toenmalige secretaris van White Star, André Bogaerde, vroeg me of ik geen scheidsrechter wilde worden.”
“In 1968 volgde ik de cursus scheidsrechter. Mijn eerste jeugdmatch in september 1969 was Davo Westende – De Panne bij de kadetten. Ik heb niet lang bij de jeugd gefloten. Mijn eerste match in vierde provinciale was Aalbeke-Helkijn, met controle van Marc Osaer. Ik kreeg meteen de belofte te horen dat hij mij zou voordragen voor promotie naar derde.”
“Uiteindelijk heb ik pas een jaar later mijn promotie naar derde gekregen. In twee jaar ging ik zelfs naar eerste provinciale, waar ik vanaf seizoen 76-77 acht seizoenen actief ben gebleven. In totaal was ik zestien jaar arbiter. Mijn afscheidsmatch in seizoen 83-84 was Waregem-Veurne.”
Jeugdtrainer
Na zijn loopbaan werd Georges gevraagd door de voorzitter van KWS Oudenburg, Omer Saelens, om ploegafgevaardigde van het eerste elftal te worden. “In 1973 hebben we met een achttal mensen de jeugdwerking van KWS Oudenburg opgericht. Ik werd meteen ploegafgevaardigde van de eerste ploeg en jeugdtrainer van de pupillen, met training op woensdagnamiddag en vriendenwedstrijden op zaterdag. Tot 2004 bleef ik jeugdtrainer en ik heb zowat alle categorieën getraind.”
“Ik kan met trots terugblikken op de vele jonge talenten die ik heb mogen begeleiden. Ik vernoem graag Livio Proot, Siegfried Reynaert, Dennis Duinslaeger, de broertjes Birger en Bjorn Baes, en Sven Jaecques, de huidige general manager bij FC Antwerp.”
Christophe Lauwers heeft misschien wel de mooiste carrière uitgebouwd. “Ik zag meteen dat hij een groot talent was. Ik heb hem leren sjotten met beide voeten. Elke training moesten mijn spelertjes om het kwartier wisselen van voet. Christophe is van White Star naar Cercle Brugge gegaan. Daar werd hij topscorer en international. Later heeft hij ook bij Eendracht Aalst, in Frankrijk bij FC Toulouse en in Oostenrijk bij SV Ried gespeeld. Terug in België speelde hij nog bij KVO, SV Roeselare, VGO en in 2008 kwam hij terug bij ons, bij White Star Oudenburg.”
Georges zat ook lang in het hoofdbestuur. “Tot 2015, zeker dertig jaar lang, op dinsdag- en donderdagavond na de training, heb ik de kantine opengehouden. Ik had een goede band met de trainers en met de spelersgroep.”
Drie marathons
Georges Dumarey heeft ook drie marathons op zijn palmares. “Na mijn carrière als arbiter, verminderde mijn fysieke paraatheid en ben ik lid geworden van de Oudenburgse loopclub, samen met Luc Pauwels en Luc Tegethoff. We liepen mee in het Oostends Loopcriterium en in het criterium van het Houtland. We namen ook deel aan de regionale wedstrijden over korte en middellange afstand en beleefden daar veel plezier aan. In 1999 hebben we ons intens voorbereid om een marathon te lopen.”
“Mijn doel was onder de vier uur te blijven. In oktober stond ik aan de start in het Luxemburgse Echternach en ik klaarde de klus in 3u57’. In amper elf maanden tijd liep ik drie marathons. Dat was blijkbaar van het goede te veel, want ik kreeg veel last aan voeten en knieën en heb de loopschoenen aan de haak gehangen.”
Afscheid
In 2015 nam Georges, samen met voorzitter Gaby Sabbe, op 75-jarige leeftijd, afscheid van White Star. Hij werd uitgebreid in de bloemen gezet. “Ik ben geen fan van festiviteiten en huldigingen, maar ik was toch trots dat er bij de viering zeven spelers aanwezig waren die ik als jeugdtrainer bij de preminiemen en miniemen had begeleid. Ik denk met heimwee terug aan de vele zespuntenwedstrijden van White Star voor het behoud of voor de promotie, de jaarlijkse White Star Cup en de topwedstrijden tegen KV Mechelen, Cercle Brugge en KV Oostende.”
“Al wat ik gedaan heb voor het voetbal en voor White Star, heb ik gedaan met hart en ziel. Ik hoef daar niet voor in de kijker gesteld of betaald te worden. Een simpele goeiendag en een handdruk, dat maakt me al gelukkig!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
