Al meer dan veertig jaar is Fons Roets (FRO) schrijvend actief in de regionale sportwereld. Als sportliefhebber pur sang leerde hij honderden mensen en hun verhaal kennen. Iedere week duikt hij in de archiefdoos vol herinneringen en anekdotes.
Geert Catrysse is met pensioen, en naast fiere opa is hij bestuurslid en jeugdcoördinator van Vamos Zandvoorde. Hij heeft ook een job aanvaard als techniektrainer bij KV Kortrijk.
Geert werd geboren op 2 december 1959 in Diksmuide, als zoon van Roger Catrysse en Ivonne Quartier, vijf jaar na zijn broer Marc. Hij groeide op in Koekelare, waar zijn ouders een sportwinkel uitbaatten. Hij volgde het middelbaar in KTA Brugge; in die stad studeerde hij ook aan de Normaalschool, voor regent lichamelijke opvoeding. Daarna ging hij aan de slag als onderhoudsman in de kazerne van Lombardsijde. Aangezien Marc zijn legerdienst vervuld had, was Geert vrijgesteld. Hij werkte ook een jaar in Bellewaerde Park.
Meisjesturnen
Pas vier jaar nadat hij was afgestudeerd, vond hij een job als turnleraar: in het Stedelijk Technisch Instituut van Oostende (STIO), aan het station. Hij kreeg een volledige opdracht, turnen voor meisjes. Vanaf 1988 gaf hij les aan de pas opgerichte voetbalafdeling van de sportschool STIO. Hij werd benoemd en fungeerde daar een tiental jaar, ook na de overschakeling naar het Rijksonderwijs. Als jongste turnleerkracht moest hij echter de plaats ruimen; gelukkig kon hij aan de slag in Atlas Atheneum Gistel, waar hij bleef werken tot zijn pensioen, in september 2022.
Geert Catrysse is in 1983 getrouwd met Mireille Velghe. Ze hebben drie kinderen: Kelly (38), Kjenta (35) en Kjell (32). Er zijn al zes kleinkinderen, onder wie twee voetballende kleinzonen bij KVO. Geert en Mireille woonden lange tijd in de Voorhavenlaan in de Vuurtorenwijk. Sinds twee jaar zijn ze verhuisd naar Oudenburg.
(Lees verder onder de foto.)
Van kleins af aan, in de basisschool, nam Geert deel aan de schoolveldlopen. “Op woensdagnamiddag deed ik telkens mee voor de eerste plaats. Ik voetbalde ook in de schoolploeg en toen ik elf was, sloot ik me aan bij AS Oostende. De mensen van het bestuur kwamen mij twee keer per week ophalen in Koekelare, voor de trainingen. Ook Geert Tavernier (Zevekote) en Erwin Vandousselaere en Johan Cheyns (Eernegem) werden opgehaald. Mijn pa voerde mij in het weekend, voor de wedstrijden.”
“Fier dat we met Vamos Zandvoorde al spelers aan eliteploegen hebben afgeleverd”
“We hebben provinciaal kampioen gespeeld bij de kadetten en de scholieren. Als scholier werd ik als spelmaker uitgeroepen tot beste speler en goalgetter van het seizoen. Als Uefa-junior mocht ik van trainer Norberto Höfling twee keer meetrainen met de A-kern. Toen heb ik zelfs een voorstel gekregen om een contract te tekenen. Mijn ouders vonden het te vroeg, en wegens mijn studies en de verplaatsingen heb ik niet getekend. Ik speelde met de A-ploeg wel tegen Harelbeke en RWDM voor de beker. Een echte kans voor de A-ploeg heb ik niet meer gekregen; ik bleef bij de beloften hangen. Ik was een stylist, verliefd op de lange bal, maar te klein en te braaf om duels te winnen.”
In het jaar van de fusie, 1980, vertrok Geert samen met Walter Pylyser naar VV Coxyde, in tweede provinciale. “Het was een enorme aanpassing aan het krachtvoetbal van provinciale, maar ik verdiende er meer dan bij de beloften van ASO en ben er twee jaar gebleven. SK Torhout, met mijn broer Marc als trainer, bood mij een interessante som als tekengeld – tijdens de wedstrijd Coxyde-Torhout. We hadden een ploeg om kampioen te spelen, maar werden tweede. Mijn broer werd ontslagen, ik heb er nog een tweede seizoen gespeeld.”
Tong ingeslikt
“Dan ben ik voor twee jaar naar SV Oostkamp vertrokken. Samen met Didier Bisschop was ik de ster op het middenveld. In de beslissende wedstrijd voor promotie, tegen Eendracht Brugge, zijn we met acht geëindigd… Na Oostkamp volgden twee jaar SV Bredene en twee jaar SK Voorwaarts. Daar heb ik het bijna-drama van Daniël Brackx meegemaakt: hij had tegen SV Diksmuide bij een duel zijn tong ingeslikt maar dankzij het snel optreden van ploegmaat-verpleger Patrick Indeganck heeft hij het overleefd – één week later stond hij alweer op het veld. Ik werd er ook jeugdtrainer voor drie ploegen, runde een bloeiende bal-balschool in de sportballon op de Opex, en was jeugdtrainer bij de scholieren van VGO. Na SKVO volgden nog twee jaar SV Blankenberge.” Daarna werd Geert speler-trainer bij FC Nieuwpoort.
“We hadden maar veertien spelers, maar zijn gepromoveerd naar derde provinciale – Patrick Beernaert en Joery Deconinck scoorden samen 58 goals. Na drie seizoenen trok ik als trainer naar SV Blankenberge; we verloren in Aarsele de beslissende match voor de eerste periode en ik werd ontslagen. Maar nog in datzelfde seizoen werd ik veldtrainer van Berre Deurwaerder bij KEG Gistel, in vierde nationale; dat ben ik vier jaar gebleven. We hadden fantastische spelers en voor de beker verloren we in de achtste finales maar nipt van Olympic Charleroi: 1-2. Ik was er ook jeugdcoördinator. In die periode – in 1999 – kreeg ik tijdens een match zaalvoetbal in Bredene een dubbele hartstilstand; ik kreeg vijf overbruggingen.”
Alles op de jeugd
“KEG ging failliet en ik werd trainer in SK Spermalie, dat de eindronde in derde provinciale haalde. Na één jaar Spermalie volgde anderhalf jaar KWS Oudenburg. Daar werd ik ontslagen. White Star was mijn laatste ploeg als trainer. En vier jaar geleden vroeg Jean-Pierre Deckmyn mij voor Union Zandvoorde. Samen met voorzitter Hugo Gevaert en jeugdcoördinator Jan van den Bergh hebben we het project Vamos Zandvoorde opgericht. We zijn fier dat we al meerdere jeugdspelers hebben afgeleverd aan eliteploegen. Volgend seizoen gaan we verder zonder eerste ploeg; we zetten alles op een gezonde jeugdwerking. Hopelijk kunnen we ons reorganiseren, eventueel met de hulp van KVO, en een nieuwe start nemen in vierde provinciale.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
