Christophe Descamps was ooit een gewaardeerde doelman bij SK Gullegem, Club Roeselare, het latere FC Gullegem en uiteindelijk ook bij Eendracht Wervik. “Mijn beste en mooiste periode.”
Hij was er bijna 40 toen hij zich niet beroerd voelde om het toenmalige SV Anzegem en later Sparta Heestert uit de nood te helpen. Skanske, zoals hij door de maats wordt genoemd, was pas 16 toen hij bij het toenmalige SK Gullegem in de toenmalige vierde klasse, nu derde afdeling, voor de leeuwen werd gegooid. Ondanks zijn aangeboren talent kreeg hij pas bij Kuurne, Club Roeselare en Oostrozebeke de waardering waar hij recht op had.
Feesten geblazen
“Omdat er slechts één iemand in de goal kan staan, was en is het nog steeds niet gemakkelijk om als jonge doelman je plaats op te eisen”, weet Descamps. “Bij de toenmalige fusieclub SV Wevelgem-Gullegem genoot ik niet het vertrouwen van de reeds overleden voorzitter Tony Coorevits. Pas door op lager niveau te gaan voetballen en daar met sterke prestaties uit te pakken, heb ik mijn plek veroverd. Nadat ik mij bij Club Roeselare en Oostrozebeke, toen onder leiding van Christ Deryckere, bewezen had, kreeg ik de ploegen voor het uitkiezen. ”
Toen in 2008 het nieuwe FC Gullegem boven de doopvont werd gehouden, keerde Christophe Descamps terug naar de rood-witte schaapsstal. Met vier titels beleefde de rood-witte goalie de tijd van zijn leven. “We hadden toen een schitterende ploeg. Van vierde provinciale ging het in één ruk naar eerste. Elk weekend was het feesten geblazen.” Na de vierde titel kwam er echter storing op de lijn. “Ik had graag mijn carrière afgesloten bij FC Gullegem, maar sommigen beslisten daar anders over. Een vervelende periode waar ik liever niet meer op terugkijk.”
Niet stilzitten
Zodoende koos Skanske voor het Eendracht Wervik, toen onder leiding van T1 Maxim Vandamme. “Een toptrainer”, getuigt Christophe. “Bij Wervik zou ik vijf jaar blijven. Tot het ambitieuze Dadizele op de proppen kwam. Een schouderoperatie zorgde er echter voor dat het huwelijk snel werd afgeblazen en dat ik uiteindelijk bij Heestert terechtkwam. Ik was er graag doorgegaan tot mijn 40ste verjaardag, maar zette enkele maanden vroeger dan gepland een punt achter mijn uiteindelijk geslaagde carrière.”
Maar stilzitten was niet aan Christophe Descamps besteed. De Heulenaar vond het niet te min om de Wevelgemse doelmannen onder handen te nemen. “Een job die me op het lijf geschreven was. Die jonge gasten de knepen van het vak leren, dat was een kolfje naar mijn hand. Wat ik die jonge doelmannen kon bijbrengen? Vooral inzake positiespel op hoek- en vrijschoppen.”
“Aan welke club ik de mooiste herinneringen bewaar? Ongetwijfeld aan het nieuwe FC Gullegem waar ik de opgang meemaakte, bekroond met meerdere titels”
“Wegens een te drukke beroepsagenda moest ik uiteindelijk na twee jaar de handdoek in de ring gooien. Daarom blijf ik na mijn werkuren nog niet in mijn luie zetel zitten. Regelmatig ga ik nog tennissen en ook minivoetbal, met de ex-ploegmaats Tim Vandenbogaerde, Niels Peers, Koen Lombaerts en andere Kenneth Voets, staat regelmatig op mijn agenda. En ook in het padellen, met ex-ploegmaat van bij Gullegem Nico Depaepe, sla ik nog regelmatig een balletje. Ik ben nu eenmaal iemand die graag omringd wordt door mensen.”
Fantastische ploeg
“Aan welke club ik de mooiste herinneringen bewaar? Ongetwijfeld aan het nieuwe FC Gullegem waar ik de opgang meemaakte, bekroond met meerdere titels. En ook mijn Wervikse periode was er een om in te kaderen. We hadden toen een fantastische ploeg die uitstekend aan elkaar hing. Vooral in de derde helft kwamen meerdere talenten naar boven.” (lacht). Met de meeste van die jongens heb ik nog altijd contact. En uiteraard worden er dan herinneringen opgehaald.”
“Jammer dat SV Wevelgem City het momenteel moeilijk heeft. Wegens een te grote blessurelast moet Wevelgem een beroep doen op zijn jonge spetters en die betalen momenteel leergeld. Met zes titels, weinigen doen het me na, kan ik tevreden terugblikken op mijn voetbalcarrière. Weet je, ik mag dan ondertussen 44 jaar zijn, als ik ergens een voetbalmatch ga bijwonen, jeuken mijn handen nog als ik de doelmannen in actie zie komen. Voetbal was altijd de rode draad in mijn leven”, besluit Christophe Descamps. (Fonzie)
