Evy Durieu (33) speelde zaterdag haar laatste voetbalwedstrijd. Ze begon op haar zevende met voetballen en zegt het spelletje na 26 jaar vaarwel. Haar ploeggenotes van SK Reningelst organiseerden een afscheidswedstrijd die ze na een heuse remontada wonnen met 6-5.
Het nieuws hing al een tijdje in de lucht, maar Evy Durieu besliste onlangs om te stoppen met voetballen. “Ik begon mijn carrière in Brielen”, vertelt Evy. “Mijn broer speelde daar en ik stond altijd langs de kant om te supporteren. Het kriebelde om ook te beginnen en zo is de bal aan het rollen gegaan.”
“Ik speelde tot mijn vijftiende samen met de jongens, maar toen maakte ik de keuze om naar de Famkes van Merkem te gaan. Ik bleef er twee jaar om nadien een eigen ploeg op te richten. Samen met een paar vriendinnen en mijn papa hebben we een ploeg in Elverdinge uit de grond gestampt. Na mijn periode in Elverdinge trok ik naar Reningelst, waar het avontuur nu ook stopt.”
Na 26 jaar is het nu tijd voor iets anders. “Ik heb al drie jaar een vriend en er zit gezinsuitbreiding aan te komen”, glimlacht ze. “Ik besef ook dat ik niet meer meekan met de jonge dames. Een paar weken geleden zijn er twee meisjes van dertien komen meetrainen. Ze zijn twintig jaar jonger. Bij de vrouwen heb je ook geen reserveploeg, waar je nog even kunt uitbollen. Volgens mij is het de juiste beslissing om mijn schoenen aan de haak te hangen.”
Verrassingsmatch
Zaterdag speelde Evy haar laatste wedstrijd. Haar ploeggenotes hadden een verrassingsmatch tegen Staden georganiseerd. Reningelst stond aan de rust 1-5 in het krijt, maar uiteindelijk wonnen ze nog met 6-5. “Ik had niets door. Ik had zelf al van alles voorzien, maar ze hebben achter mijn rug een evenement aangemaakt op Facebook. Vanaf het eerste moment dat ik toekwam, rolden de tranen al over mijn wangen. Er hingen spandoeken, ze hadden een filmpje gemaakt,… Het was een speciale match. Ik heb zo’n wederopstanding nog nooit meegemaakt. Het moest gewoon zo zijn.”
Evy werkt als bediende bij Kamo in Poperinge. Je zal haar niet enkel aan haar bureau terugvinden, maar ook langs het voetbalveld zal ze te zien zijn. “Ik word de grootste supporter van de ploeg en ook achter de schermen ga ik proberen mijn steentje bij te dragen. Ze hebben me de vraag gesteld om trainster te worden, maar nu wil ik eerst voorrang geven aan mijn gezin.”
“ Ik ben enorm gepassioneerd door het voetbal. Het zal de eerste weken wat raar doen om geen bal aan te raken.”
(IVDA)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
