Het was historisch: vorige week vloog Cercle Brugge voor het eerst in zijn 125-jarig bestaan uit voor een match in de groepsfase van een Europese beker. Naar de noordelijkste hoofdstad ter wereld nog wel. Wij vlogen mee, met spelers en bestuur. Het werd in Reykjavik een blamage. Dat B-elftal… Scheuren in de groen-zwarte ‘familie’. Maar drie dagen later reisden we dan weer met een supportersbus naar Union. En jawel, de hele bus schalde achteraf van ‘Laat de zon in je hart’. Vijf dagen Cercle: van ijskoud terug naar warm.
Zelfs icoon Jules Verriest, 457 matchen voor Cercle, had het niet meegemaakt. De betreurde Josip Weber, 135 goals voor groen-zwart, ook niet. En wijlen Paul Ducheyne, van 1970 tot 2002 – 32 jaar lang – voorzitter, evenmin. Cercle haalde dit seizoen voor het eerst in zijn 125-jarig bestaan de groepsfase van een Europese beker. En had in de Conference League meteen zijn eerste wedstrijd tegen Sankt Gallen met indrukwekkende 6-2 cijfers gewonnen, stond eerste, vóór clubs als Chelsea, Panathinaikos, Dinamo Minsk… Dat ze na 11 speeldagen in de Jupiler Pro League voorlaatste stonden, was vorige week woensdag op de luchthaven van Oostende even van geen tel: het was met gepaste trots dat de Cercle-delegatie om 10.30 uur vlucht QS 4578 richting Keflavík, de luchthaven van Reykjavik nam. Impressies van vijf gedenkwaardige dagen.
WOENSDAG: Wie had nu beslist dat Europees een B-elftal volstaat?
“Cercle heeft iets met Ijsland”, stelt Thomas Tosseyn, professor in de pathologische ontleedkunde in Leuven en sinds februari vorig jaar voorzitter van Cercle Brugge Sport Vereniging, nog in Oostende. Arnar Vidarsson bijvoorbeeld, vijf jaar speler en twee jaar T2 en T1 geweest. En Eidur Gudjohnsen natuurlijk, de wereldster die in 2012 even bij Cercle verzeilde. Er komen foto’s boven van een vakantiereis van Tosseyn met zijn gezin in Ijsland, bij ‘Mountaineers of Iceland’, dat tochten organiseert met ijsscooters, een bedrijf van Arnor, de vader van Eidur. In het kamp hangen foto’s van de hele carrière van Eidur.
“En daar hangt Eidur in Cercleshirt tussen al die wereldclubs!” Trots! En leuk! Maar hét gespreksonderwerp bij de bestuursleden is toch de selectie die voorin het vliegtuig zit. Coach Miron Muslic nam blijkbaar de vierdagenweek die Ijsland invoerde wel zeer ter harte en gaf Ibrahim Diakité, Christiaan Ravych, Alan Minda, Hannes Van Der Bruggen, Utkus en Mazinho vrijaf voor de match van morgen. Bovenop de drie geblesseerde spelers Warleson, Gary Magnée en Paris Brunner moest dus bijna het volledige A-elftal thuisblijven! Wat zouden de fans die verspreid vandaag naar Reykjavik vliegen en bijna 1.000 euro voor de trip betalen, daarvan denken? Bij aankomst in Reykjavik is het nog niet meteen ‘ijskoud’, eerder kil en nat en winderig. Zoals de gevoelstemperatuur in de Cercle-familie.
Muslic probeert het in het minuscule stadionnetje van Breidablik – dat van Vikingur beantwoordde nog minder aan de eisen van de UEFA – uit te leggen: “Dit wordt de 19de match in drie maanden… een zeer jonge ploeg…” Terwijl Senna Miangue dan weer aangeeft: “Aanvankelijk was het ritme van drie matchen per week zwaar. Maar intussen zijn we dat gewoon.” Maar jawel, Muslic erkent dat de competitie in eigen land belangrijker is geworden. Maar geeft niet meteen een antwoord op de vraag wié dan de vreemde beslissing nam in een Europese poulewedstrijd – waar de hele Vereniging een jaar lang voor heeft gewerkt – met een B-elftal aan te treden.
Daar heeft Rembert Vromant op het gezellige persdiner – samen met perschef Louis-Philippe en vier collega’s – ’s avonds in het uitstekende restaurant Apothek wel een antwoord op. “Dat is al enkele weken sámen afgesproken. Miron koos 80 procent van de selectie.” Een gezamenlijke beslissing dus, volgens Vromant. Die al bij de start van het seizoen aangaf dat de vernieuwde en jonge selectie pas tegen december helemaal klaar zal zijn. En die vanavond meegeeft dat Cercle wereldwijd op de derde plaats staat inzake het jongst recruteren. En bekent dat ze afgelopen zomer bijna 12 miljoen euro hadden kunnen krijgen voor topscorer Kévin Denkey maar tevergeefs op een hoger bod hadden gewacht. Én: hij is hoegenaamd niet ongerust over die voorlaatste plaats: “Spreek je nu echt al over mogelijke degradatie?”
Na het diner botsen we in het hotel nog op een supporter: “Een schande is het! Ik weet dat de jongens die niet meemochten briesend wegliepen toen ze werden ingelicht. En ocharme de fans die morgen moeten kijken naar een B-elftal!” Het wordt almaar kouder in Reykjavik.
DONDERDAG: De dag van schaamte en woede en opgekropte frustraties
Daar gaan we: Het Laatste Nieuws kopt ‘Ruis op de lijn tussen Muslic en bestuur’… Het is voorlopig niet de zorg van de nagereisde fans David Diasson en vader en zoon Jan en Bram De Bruycker. “Tja, het zijn toch profs? En de competitie is nog zo lang. Maar allez, we gaan er allen het beste van maken.”
De drie Cercle-supporters zijn pas vanochtend vroeg geland in Reykjavik en willen eerst… walvissen spotten. Maar de Noord-Atlantische oceaan is te wild, het wordt een geleide stadswandeling, met uitleg over de Vikingen. “Mooie verhalen.” De trip lijkt leuk te worden…
Het is vandaag wel bijna tien graden kouder dan gisteren, dat belooft voor de wedstrijd om 14.30 uur plaatselijke tijd. Gelukkig dat het na het regenweer van gisteren droog lijkt te blijven, de 62 meegereisde Cercle-fans moéten plaats nemen op een kleine niet-overdekte tribune en de UEFA verwierp de vraag van het Cerclebestuur om hen 62 paraplu’s te mogen cadeau doen. Ze zouden er eens mee tot aan de overkant moeten gooien!
Maar zie: de zon verdrijft de wolken, al zeker als Olaigbe Cercle al na goed een kwartier op voorsprong schiet. Op de persbanken kijken drie Belgische journalisten naar elkaar: tegen dit zwakke Vikingur wordt het 0-3 of zoiets en is de hele heisa over dat B-elftal meteen vergeten. Maar dan volgt een ijskoude douche, pal op de ‘uittribune’. Meteen een tegengoal, de jonge invallers gaan bibberen, verliezen alle organisatie en krijgen er na de rust kinderlijk nog twee om de oren. 3-1, schaamtelijk tegen een ploegje dat in ons land nauwelijks zou meedraaien in 1B. De fans zijn diep teleurgesteld, sommigen steken hun woede niet weg. Coach en spelers prevelen bij de ‘begroeting’ sorry.
Zegt de coach achteraf nog eens luidop. “Ik verontschuldig mij tegenover de meegereisde supporters. Dit was Cercle niet…” Maar de Bosnische Oostenrijker is behalve een charmante man ook een emotionele coach. Die zijn frustratie niet kan wegsteken. “Zegt men dat deze selectie een gezamenlijke beslissing was? Daar zal ik maar niets op zeggen.” Ollemolle tope, het is steeds verder weg. “En de wind werd tijdens de match steeds ijziger”, meldt David nog.
Het licht van de Vereniging gaat uit, op zoek dan maar ’s avonds naar het Noorderlicht. Zo midden de woeste natuur in een sterrenhemel, indrukwekkend. Maar de nacht is pikzwart. En het is intussen min drie, het is ijskoud. Donker en koud, zoals bij die Belgische voetbalploeg in Reykjavik.
VRIJDAG: De dag dat Cercle zijn wonden likt
Waar men ook ter wereld vertoeft, dankzij het internet liggen alle kranten, nieuwssites en sociale media bij het ontbijt. Dus ook op 2.300 kilometer vogelvlucht van Brugge, bij het ontbijt van alle Cerclisten. En de commentaren liegen er niet om. Nieuwsblad schreeuwt ‘Cercle maakt iedereen belachelijk’, Het Laatste Nieuws kopt: ‘Scherpe Muslic wijst naar bestuur’. Het wordt bijtend koud. Snappen de hoofdrolspelers Vromant en Muslic ook wel, er moet nu wel dringend gepraat worden of dat loopt niet goed af (voor de coach). Zo gaat dat nu eenmaal: werd afgelopen jaar het werk van Cercle en zijn coach de hemel ingeprezen, zodra het wat scheef loopt, wordt elke discussie ruzie. Maar het blijft bij ‘discussie’ tijdens de ‘crisismeeting’ van de technische staf deze ochtend terwijl de spelers in het hotel fitnessen of verzorging krijgen.
En tijd krijgen om na te denken, Muslic zei gisteren na de match ook nog “De spelers zijn niet dom”. Er wordt tussen Muslic en Vromant klare taal gesproken maar de grootste plooien worden naar verluidt gladgestreken. Het komt voor in de beste families… en dus wordt op de bus van de bestuurders naar de luchthaven alweer vrolijk getrakteerd met pralines. En de meegereisde Cerclefans hebben gisteravond gewoon hun verdriet verdronken in de Ijslandse pubs. David: “Wíj zijn niet zozeer boos. Wél teleurgesteld.” Jan: “De malaise van de competitie zet zich verder…”
In de luchthaven Kevfavik komt Muslic mij alweer even enthousiast als altijd begroeten. Plagend: “Een beetje kunnen slapen, coach?” Monter: “Sure! This is another day!”
In het vliegtuig bereidt Louis-Philippe, naast Press Manager ook Communication Manager, alvast een bericht voor de sociale media van Cercle voor.
Bij landing in Oostende is iedereen verbaasd. Het is zomers warm in België! Wat een verschil, knikt Rembert Vromant. Ook bij Cercletje een klimaatverandering op til? Vromant is er gerust in: “Iedereen zal wel inzien dat dit op lange termijn heus niet zó’n foute beslissing was.”
’s Avond verliest Beerschot van Kortrijk, de kloof met de laatste blijft alvast vier punten.
ZATERDAG: Het is de laatste dag zomeruur maar het blijft bibberen
De spelersfamilie is weer herenigd, een beetje raar om vanochtend snelsnel en voltallig tactisch te trainen met het oog op Union. Het werk van Louis-Philippe tijdens de terugvlucht komt boven:
MEDEDELING NA VIKINGUR-CERCLE
De volledige Cercle-familie is ontgoocheld over de nederlaag in IJsland (…)De teleurstelling is nu groot, maar weet dat er hard gewerkt wordt om jullie opnieuw trots te maken. Iedereen binnen Cercle is ervan overtuigd dat we het maximale moeten doen om onze positie in de nationale competitie te verbeteren. Verliezen en winnen doen we samen, ollemolle tope!..’ Enzovoort.
Maar in de namiddag wint OHL wel op Charleroi, dat betekent dat de kloof met de eerste veilige plaats bij verlies morgen al vijf punten kan bedragen. Het is de laatste dag zomeruur maar het blijft bibberen.
ZONDAG: Zou Vromant even gegrinnikt hebben?
Om 17.30 u word ik in Aalter opgepikt door de dubbeldekker bus van supportersclub … néén.. supportersVERENIGING The Old School – opgericht in het coronajaar 2020, intussen al zo’n 300 leden. Opvallend: véél vrouwen bij de 72 fans op de bus. En drie van de vier bestuurders van de supportersfederatie die ook nog twee bussen afvaardigt – de jonge, harde kern reist apart – zijn ook vrouwen. Secretaris Patricia Pauwels heeft niet meteen cijfers, heeft er ook niet meteen een verklaring voor.
Behalve misschien dat The Old School eerder oudere leden telt. Ouderen en jongeren, vrouwen en mannen: een familievereniging, quoi! En zoals op elk familiefeestje op zondag lijkt er niet meteen veel aan de hand in de groen-zwarte familie. Eigenlijk alleen: “We verwachten na Ijsland nu wel een reactie!” Maar verder: hopla, Jupkes (Jupilers) aan 1,5 euro en droge worstjes aan 1 euro! En nieuwkomer Mario moet in de micro een liedje zingen. Hij zingt iets van een engelbewaarder…. Voor Muslic of voor de hele familie, dat is niet duidelijk.
Voor Muslic, zo blijkt tijdens Union-Cercle als de fans al snel de naam van de geliefde coach scanderen. Als er al ruzie in de ménage zou zijn, kiezen de fans duidelijk voor de coach. En niet voor de technisch directeur. Maar na een barslechte eerste helft (1-0) staat Cercle plots weer op. Het A-elftal van Cercle dus. Van 1-0 naar 1-3. Na de match omschrijft Christiaan Ravych, vorige woensdag ontgoocheld thuis gebleven, de gedaantewisseling als volgt: “Frustraties omgezet in motivaties.” En een apetrotse Muslic: “Ik betreur dat Rembert door de supporters geviseerd wordt.” Cercle = ollemolle tope, bedoelt hij. Het is echt niet meer koud in… Vorst.
Al wordt de bus van The Old School al snel afgeremd door motorpech. Even lijkt het er op dat de dubbeldekker maar aan maximaal 30 km per uur terug naar Aalter en Brugge kan rijden. Maar het euvel wordt snel verholpen. Cercle kan tegen een stootje… Intussen is al bericht dat het vermaledijde Vikungur de titelmatch tegen Breidablik met 0-3 heeft verloren. De Vikingers hadden donderdag wél met hun A-elftal gespeeld. Zou Vromant even gegrinnikt hebben? Tussen Brussel en Brugge schalt intussen op een dubbeldekker luid ‘Laat de zon in je hart’.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
