Oostendenaar Eddy Makelberge oogstte overal succes als speler en als trainer. Hij bleef zo lang mogelijk actief in de voetballerij.
Eddy Makelberge is geboren op 26 november 1957. Hij groeide op in het Westerkwartier en ging naar de Vercamerschool, op het hoekje van de Elisabethlaan en de Nieuwpoortsesteenweg. In het Stedelijk Technisch Instituut volgde hij vier jaar houtafdeling. Na zijn studies vervulde hij zijn legerdienst bij de marine in Sint-Kruis en in Oostende. Af van het leger kon hij voor negen maanden aan de slag bij Keukens Maes. Dan werkte hij bij de technische wegendienst van stad Oostende. Hij kon er niet benoemd worden en werkte dan 19 jaar als onderhoudsman in de Wellingtonrenbaan. Hij werkte ook zeven jaar bij de havendienst van Oostende en uiteindelijk belandde hij in 2005 als onderhoudsman in de RBS van Stene, waar hij in 2020 met pensioen ging.
Eddy trouwde in 1980 met Jeannine Decat. Ze hebben een zoon van 41 en twee kleinkinderen, 14 en 10 jaar oud. Het koppel woonde lange tijd in de Nieuwpoortsesteenweg, maar is sinds acht jaar verhuisd naar Mariakerke.
Als 11-jarige ontdekt
Kleine Eddy blonk uit in alle balsporten, maar was zoals zijn zeven jaar oudere broer Freddy het meest geïnteresseerd in voetbal.
“Ik werd op 11-jarige leeftijd ontdekt door Mon Vandenberghe, talentscout en trainer bij VG Oostende. Zo werd ik lid van VGO. We trainden met veertig spelertjes tegelijk op Armenonville en ik werd geselecteerd als rechtsback voor een eerste wedstrijd in Heist. We speelden provinciaal tegen de grote ploegen en waren blij als we hier en daar een puntje konden sprokkelen. Een titel hebben we niet kunnen behalen. De matchen tegen ASO waren legendarisch en eindigden tweemaal op een gelijkspel, in aanwezigheid van meer dan 500 voetbalsupporters. In het seizoen 75-76 speelde ik zestig wedstrijden bij de Uefa’s en de beloften van VGO. Bij de reserven kon ik 200, 400 of 600 frank (5, 10 of 15 euro, red.) verdienen bij verlies, gelijkspel of winst. Ik speelde op zaterdag in Eupen, Eisden of Tongeren. Dat waren verplaatsingen van meer dan drie uren. Op zondagmorgen speelde ik dan met de Uefa’s. Na een tweede seizoen bij de beloften werd trainer-speler Carlos Desteur vervangen door de Nederlander Wim Hendricks en op het einde van de competitie mocht ik invallen als libero, vervanger van ‘monument’ Eddy Pylyser, naast Henri D’Hulster”, klinkt het.
“Ik kijk met tevredenheid terug op mijn loopbaan. Overal heb ik er vrienden aan overgehouden”
In seizoen 77-78, nog steeds in tweede klasse, vertrokken heel wat sterkhouders. “Freddy Qvick werd als trainer vervangen door Mon Mestdagh en degradatie kon niet vermeden worden. Door de groeiende financiële problemen binnen de club, kozen heel wat spelers voor een transfer en met Gilbert Marmenout, drie jaar trainer, stevende VGO af op de fusie.”
Eddy was ooit de jongste libero in tweede klasse en heeft met bekende voetballers geduelleerd. “Ik herinner me duels met Jos Daerden, Lei Clijsters, Danny Veyt en Eddy Voordeckers, die later international geworden zijn. In totaal speelde ik meer dan 120 matchen in de eerste ploeg van VGO. Het laatste jaar voor de fusie wonnen we twee keer van ASO, twee zeldzame hoogtepunten om van te genieten!”
Speler en trainer
“Het jaar van de fusie was een klotejaar, opnieuw met Marmenout als trainer. Hij werd halfweg het seizoen vervangen door Han Grijzenhout. We hadden twee ploegen om in derde te spelen. Er mochten vijf spelers meespelen van VGO, zes van ASO. Ik zat in de kern en met de reserven speelden we dat jaar kampioen. Het moeilijk KVO-verhaal heeft voor mij slechts een jaar geduurd en ik was blij dat ik er weg was!”Dankzij trainer Jan Decraene kon Eddy Makelberge een transfer krijgen naar tweedeprovincialer SV Jabbeke. “Er was interesse van FC Roeselare, maar ik kon bij SV Jabbeke terecht, als verdediger en middenvelder. Ik ben er maar een jaar gebleven en trok dan voor twee jaar naar VV Coxyde., ook tweede provinciale. Dan volgde een seizoen SK Voorwaarts in tweede provinciale, met trainer Roger De Jonghe. Met kampioen SV Diksmuide, waar ik drie jaar actief was, steeg ik naar eerste provinciale. Omdat de verplaatsingen begonnen door te wegen, keerde ik terug naar SK Voorwaarts. René Populier was toen trainer en na een discussie met Pierre Ryckewaert ben ik vertrokken naar DAVO Westende, derde provinciale. Bij DAVO, het seizoen 92-93 liep ik de zwaarste blessure uit mijn carrière op: voet- en kuitbeenbreuk na een zware val. De operatie mislukte en ik moest, na vijf maanden revalidatie, nog eens zes weken in het gips. Op het einde van het seizoen werd ik gevraagd om speler-trainer bij DAVO te worden. Met eigen jeugd van DAVO en enkele versterkingen uit het cafévoetbal hebben we een goed figuur geslagen in vierde en het tweede jaar speelden we kampioen. In derde duelleerden we tot de laatste match met Boezinge voor de titel. Met SV Veurne ben ik als trainer toch naar tweede provinciale gestegen. Dat jaar haalden we geen eindronde en ik ben naar VV Alveringem gegaan, terug naar vierde. We gingen los kampioen spelen, maar vier matchen voor het einde, werd ik ontslagen. Het was uitgelekt dat ik getekend had voor GS Middelkerke”, klinkt het.
“Bij Gold Star was ik vijf seizoenen actief. Na de fusie met VV Leffinge werd Danny Spaepen trainer van GSM en ik zat plots zonder ploeg. In 2003-2004 kreeg ik een nieuwe kans bij VV Coxyde. Ik werd er na een jaar, met eindronde, vervangen door Roger De Jonghe. Na vier maanden zonder ploeg volgden negen en half seizoenen SK Torhout. Daar had ik weer een toffe band met voorzitter Vanneste. Ieder jaar was er iets te beleven met een tof bestuur en toffe spelers. We promoveerden vier keer en zakten vier keer. Ook daar is in 2014 een spijtig einde aan gekomen. Na SK Torhout was ik nog twee seizoenen actief bij SV Nieuwpoort. We hadden een sterke ploeg, maar door bemoeienissen van het stadsbestuur, liep ook daar een wiel af. Ik heb in 2016 mijn trainerscarrière afgesloten bij DAVO Westende, de ploeg waar ik gestart ben. Het was tijd om met pensioen te gaan!”
15 jaar jeugdtrainer
Terwijl hij actief was als trainer bij Westende, Middelkerke en SK Torhout, fungeerde Eddy ook 15 jaar lang als jeugdtrainer bij KV Oostende.
“Ik heb de scholieren en Uefa’s getraind. Elk jaar speelden we enkele mooie tornooien. Voor mij was dat puur amusement, zonder stress. Ik begeleidde ook mooie ploegen tijdens het Internationaal Paastornooi. Ik ben mijn vaste ploegafgevaardigde, Daniel Lingier, dankbaar en ook al die enorm gemotiveerde jeugdspelers, die ik soms nog eens tegen het lijf loop. Op zeker moment was het niet meer te combineren. Ik kijk met grote tevredenheid terug op mijn loopbaan. Overal heb ik er vrienden aan overgehouden. Nu volg ik nog het voetbal op tv. Uiteraard is het jammer dat KVO nu zakt. Zelfs probeer ik regelmatig te fietsen met de vrienden. Tijdens de coronaperiode werd ik ook gepassioneerd door padel, eerst in Brugge en nu in Middelkerke. Zo lang het fysiek mogelijk blijft, zal ik blijven sporten!”
