Donderdag opent de wereldvoetbalbond FIFA de loketten voor het WK van komende zomer. Wanneer Romelu Lukaku en co Egypte, Iran en Nieuw-Zeeland in de ogen kijken, zal een erg vertrouwd gezicht hen vanop de tribunes aanvuren. Ludo Rollenberg (63) uit Blankenberge volgt onze nationale voetbaltrots al meer dan veertig jaar op de voet en is toe aan zijn zevende wereldkampioenschap. “De microbe is niet klein te krijgen.”
De bizarre WK-loting heeft hij via de radio moeten volgen, want tijd om zich enkele uren voor televisie te nestelen, was er niet, zegt Ludo Rollenberg.
“Maar het belangrijkste is wie er uit de trommel is gekomen. Drie haalbare kaarten, maar op het wereldkampioenschap mag je niemand onderschatten. Elk land heeft er zijn plekje verdiend, al staan er volgende zomer ook enkele teams aan de aftrap die het niveau duidelijk naar beneden zullen halen. Afwachten of de uitbreiding naar 48 deelnemende landen een goeie zaak zal zijn…”
De Blankenbergse onderhoudsman weet waarover hij spreekt, want hij is straks aan zijn zevende WK toe. “En tussendoor trok ik ook naar vier EK’s”, knipoogt hij.
“In 2026 zal de cirkel trouwens rond zijn, want het allereerste wereldkampioenschap dat ik in levende lijve meemaakte, was ook in de Verenigde Staten. In 1994 heb ik Philippe Albert tegen Nederland zien scoren, ja”, glundert hij.
Mee naar Armenië
De liefde voor de Rode Duivels gaat terug tot begin jaren tachtig. “We hadden toen óók een gouden generatie. Pfaff, Ceulemans, Gerets… Ik trok toen af en toe naar de Heizel om ze aan te moedigen, maar sinds het WK in 1994 heb ik amper nog een match gemist.”
“Vier jaar geleden, in Qatar, vond het WK op een zakdoek plaats. Nu bestrijkt het een volledig continent. Dat doet de kosten natuurlijk wat oplopen”
En dat mag je letterlijk nemen: wanneer de troepen van bondscoach Rudi Garcia het veld opstappen, is Rollenberg erbij. Zowel thuis als op verplaatsing, in goeie en slechte tijden. “Het dieptepunt was Armenië-België in september 2009”, glimlacht hij.
“Tijdens de kwalificatiewedstrijd voor het WK in 2010 was ik letterlijk de enige meegereisde supporter. Maar sinds het weer goed gaat, heb ik duizenden gelijkgestemde zielen om me heen.”
Meer dan driehonderd matchen van de nationale ploeg later is Ludo part of the family. “Toen het wat minder liep, mocht ik soms gewoon mee met het spelersvliegtuig en volgde ik de match zelfs vanop de persbanken. De voetbalbond zorgde voor een accreditatie.”
“De spelers kenden me toen ook redelijk goed. Met Gert Verheyen en Philippe Clement heb ik een warme band en oud-bondsvoorzitter Michel D’Hooghe ken ik ook persoonlijk.”
Met de huidige generatie is de connectie wat minder sterk. “Daar heb ik alle begrip voor, want er lopen toch heel wat wereldsterren tussen. Maar dat maakt er mijn enthousiasme niet kleiner op. De Rode Duivels, dat is als een microbe die niet klein te krijgen is. Wanneer de Belgen spelen, moet ik daar gewoon bij zijn.”
Volle maand?
En dat zal in juni 2026 niet anders zijn. “Ik moet er gewoon naartoe”, benadrukt hij. “Zolang de Duivels in de race zitten, ben ik van de partij. In het beste geval is dat een dikke maand, want dat zou betekenen dat we het tot de finale schoppen.”
“Wanneer ‘de Belgen’ spelen moet ik er gewoon bij zijn. Ik hoop dat ik een dikke maand in de States zal doorbrengen, want dat zou betekenen dat we het tot in de finale schoppen”
“Al ben ik ook realistisch genoeg om te beseffen dat er enkele sterkere landen naar de wereldbeker meedingen. Maar in voetbal kan alles. Tijdens het WK in Rusland in 2018 scheelde het geen haar of we hadden de trofee mee naar huis mogen nemen (de Rode Duivels werden derde, red.).”
Voor zijn trip richting Seattle, Vancouver en Los Angeles mag Ludo opnieuw een aanzienlijk bedrag op tafel leggen. “Maar dat heb ik er graag voor over. De ticketprijzen zullen nog meevallen, maar ik moet ook mijn verblijf en vliegtuigen bekostigen.”
“Vier jaar geleden, in Qatar, vond het WK op een zakdoek plaats. Nu bestrijkt het een volledig continent. Maar ik klaag niet. 31 jaar geleden heb ik dankzij mijn liefde voor de Duivels de oostkust van de States ontdekt, nu volgt de westkust.”
“En als we intussen enkele klinkende overwinningen neerzetten, kan ik weer herinneringen voor het leven maken. Onze voetbalhelden zullen knallen.”
