De bal rolt niet meer in ons provinciale voetbal. Trainers, spelers, supporters en bestuursleden snakken naar het nieuwe kampioenschap, dat hopelijk een normaal verloop zal kennen. In afwachting plaatsen we monumenten in de kijker: noeste werkers die tientallen jaren alles overhadden voor hun voetbalclub en er nog steeds dag en nacht mee bezig zijn.
David Gailliaert, voorzitter van van SV Loppem, erfde de liefde voor de club van zijn vader Jan, de destijds zo geliefde voorzitter die helaas veel te vroeg stierf. Maar ook David is graag gezien. Zijn voorganger Carlo Matthys ruimde plaats voor hem en is nu nog steeds ondervoorzitter.
David, herinner je je nog jouw prille begin in het voetbal?
“Toen ik debuteerde als zesjarige scoorde ik aan de lopende band. Blijkbaar kon ik de grote clubs bekoren want op mijn tiende zat Antoine Vanhove van Club Brugge aan tafel met mijn vader. Papa wimpelde hem kordaat af; mijn studies hadden voorrang. Hij kreeg het gelijk aan zijn kant want nu run ik een advocatenpraktijk en profvoetballer zou ik nooit geworden zijn. Maar goed, ik doorliep verder de jeugdrangen in Loppem en beleefde later leuke tijden bij Zeebrugge, Oudenburg, Daring Blankenberge, Jong Male, Zedelgem en Veldegem. Alles stopte waar het voor mij begon: bij de Stormvogels. Zelfs toen ik preses was, voetbalde ik nog een tijdje mee.”
Wat zijn je mooiste momenten?
“Tijdens mijn laatste optreden als voetballer moesten we de slotwedstrijd winnen om het behoud te verzekeren in derde provinciale. We zegevierden met 3-1 en ik nam twee treffers voor mijn rekening als gevorderde dertiger. Ook ben ik er fier op dat de onderhandelingen met het gemeentebestuur resulteerden in een gloednieuwe kantine en fraaie kleedkamers. Geef ons nu nog een kunstgrasveld waarop onze jeugd kan trainen en ik ben een blij man. Op privévlak straalde ik zeven jaar geleden toen we in onze eigen gelagzaal een babyborrel hielden voor mijn dochter Estelle. Gezelligheid en een familiale sfeer blijven onze belangrijkste troeven.”
Zijn/waren er teleurstellingen?
“Als spelers bij ons op gesprek verschijnen en ze wanen zich Ronaldo dan voel ik me teleurgesteld. Wie naar Loppem komt, zal niet rijk worden maar heeft de zekerheid dat we altijd onze beloftes nakomen. Een domper was ook toen we onze promotiedroom op het einde van het eerste seizoen onder T1 Birgen Baes moesten opbergen. We moesten winnen tegen De Haan om kampioen te worden. We creëerden vele kansen en vanop mijn stek aan de kantine zag ik hoe een pegel via de dwarsbalk ruim één meter de doellijn had overschreden. De referee stond er alleen voor en zag het helaas niet.”
Hoever wil je gaan in je streven naar progressie?
“’Financiële avonturen zijn niet aan ons besteed. Enkele jaren geleden vertrokken vijf smaakmakers die ons naar de eindronde hadden geloodst. De sportieve staf bracht een verjongd elftal in lijn. We mengden ons weer in de strijd voor tweede provinciale. Uiteindelijk bereikten we dat doel, als tweede na Beernem, omdat corona de competitie verder onmogelijk maakte. Het volgende kampioenschap duurde amper enkele weken. Als we erin slagen om mee te blijven draaien en de supporters te verwennen met mooi voetbal, dan ben ik blij.”
Denk je al aan opvolging?
“Als iemand zich geroepen voelt en over de gewenste achtergrond beschikt dan wil ik een stap terugzetten om van op de achtergrond adviezen te verstrekken. Dat deed ook Carlo Matthys toen ik voorzitter werd. Samen zorgden we voor een nieuwe schwung met gedreven medewerkers!”
(JPV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
