Ze zouden letterlijk de moeders kunnen zijn van hun wekelijkse tegenstanders. Aan de rust wordt er al eens de borst gegeven, hun trainer weet dat ze wel eens een training moeten overslaan wegens een zieke spruit en familiefeestjes worden nooit op zondagnamiddag gehouden. Welkom bij de Dames C van SK Staden. Samen goed voor 31 nakomelingen en er zijn er nog drie op komst…
Ooit bestormden ze nog het firmament van het damesvoetbal en maakten ze deel uit van het A-elftal, nu spelen ze wekelijks nog bij de C-ploeg hun wedstrijd. De selectie van coach Stefaan Floréal bestaat vooral uit mama’s. De kantine lijkt soms één grote crèche, aan (jonge) supporters ook nooit gebrek. Maar dat leidt soms ook tot gekke toestanden.
“Bij de aftrap zeggen we vaak tegen elkaar als we de tegenstanders bekijken: verdorie, dat zouden allemaal onze dochters kunnen zijn,” aldus doelvrouw Leen Scheldeman (45), zelf mama van Seppe (17), Joren (15) en Joppe (12). “We spelen meestal tegen erg jonge meisjes, de leeftijdskloof bedraagt soms wel meer dan 20 jaar. Maar we moeten zeker niet onder doen voor al dat jong geweld. De snelheid is misschien wat afgebot, maar we spelen op ervaring.”
De dames zijn dan ook ongeslagen aan het seizoen gestart. “We komen zowat allemaal uit de A- ploeg,” vervolgt Trui Vandenbulcke (40). “We willen nog niet stoppen met voetballen en dan is deze C-ploeg een mooi alternatief. Het spelplezier primeert maar eens we op het veld komen willen we natuurlijk winnen. De ambitie blijft groot. Soms is het wel wat moeilijk om de focus te houden tijdens de wedstrijd: de kindjes roepen wel eens naar mama of je kijkt eens vluchtig rond om te kijken waar ze precies uithangen.”
Hectische poespas
Het organisatorische aspect met al die nakomelingen is natuurlijk ook niet te onderschatten. “We trainen wekelijks één keer,” geeft Cinthya Wybaillie (32) mee. “Het is soms een hele poespas om dat allemaal te regelen. Onze kindjes hebben natuurlijk ook een hobby en die moeten gevoerd en gehaald worden. Soms overlapt dat wel eens met de eigen training. Maar bij de C-ploeg is het minder erg om eens een training over te slaan. Op zondag zijn de kindjes meestal mee, het heeft hier soms veel weg van een kinderdagverblijf,” lacht Cinthya.
“Tegen Rumbeke stond ik op het veld tegen een meisje uit mijn dochters klas…” – Claire Gouwy
De babyboom is echter nog niet ten einde, want zowel in oktober, december en januari wordt er nog een geboorte verwacht. “De meeste dames staan na de bevalling na een zestal weken al terug op het veld,” verklaart Claire Gouwy (45). “Bij een keizersnede kan dit natuurlijk wat langer duren. Na een zwangerschap verlang je er echt naar om terug op het veld te staan. Nog een leuke anekdote om het leeftijdsverschil met onze tegenstrevers aan te tonen: we speelden ooit tegen Rumbeke en toen speelde ik tegen een meisje dat bij mijn dochter in de klas zit. Of die keer aan de rust in Bredene, toen er drie speelsters bezig waren met borstvoeding te geven aan hun kindje.”
Mama’s Voetbaltrekjes
De opvolging blijkt met zo veel nakomelingen verzekerd. “Enkele kinderen kiezen inderdaad ook voor het voetbal,” aldus Leen. “Twee van mijn zonen spelen ook bij Staden en mijn oudste speelt in Diksmuide. Ook de zonen van Trui spelen voetbal. Bij sommige kinderen merk je overigens wel al dezelfde voetbaltrekjes als bij de mama.“
Binnen het team zijn er ook veel familiebanden. Enya, Cinthya en Romina Wybaillie zijn drie zussen. Ook Leen Scheldeman, Justine Nollet en Emma Vanbeselaere zijn familie van elkaar. “De belangrijkste afspraak binnen de familie is dat er niks georganiseerd wordt op zondag, want anders zijn we onmiddellijk een aantal speelsters kwijt,” lacht Cinthya.
Stefaan Floréal is de trainer die het elftal in goede banen leidt. Hij is bezig aan zijn tweede seizoen als coach bij de dames van Staden. “Ik leidde ook al een aantal jeugdploegen maar dit is wat anders,” geeft Stefaan mee. “Over de drie ploegen heen beschikken we over zo’n 60 dames. Onze drie ploegen spelen in eerste, tweede en derde provinciale. Er wordt wel eens geschoven tussen de ploegen. Het belangrijkste is dat iedereen toch wekelijks zijn minuten krijgt. Als coach moet je natuurlijk wat flexibel zijn. Zo valt het geregeld voor dat een speelster niet kan trainen of spelen vanwege een ziek kindje. Ook zwangerschappen zorgen ervoor dat je een speelster voor een tijdje kwijt bent. Voor mezelf is het overigens een soort familie-uitstap: mijn vrouw Evy is afgevaardigde, mijn zoon Timon wordt binnenkort 16 en dan kan hij aan de slag gaan als T2. Een aantal van onze dames hopen op een plaats in de top 3 en misschien dromen ze stiekem wel van de titel. Het zou voor sommigen een schitterende bekroning zijn op een mooie voetbalcarrière”, besluit Stefaan Floréal.
(JT)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier