Hij speelde net geen 200 wedstrijden in de Jupiler Pro League voor KAA Gent. Hij was een sterkhouder in het kampioenenjaar onder Hein Vanhaezebrouck. Maar de voorbije maanden werd hij op een weinig galante manier richting uitgang begeleid, via de Gentse B-kern zelfs. Brecht Dejaegere doet zijn verhaal over de voorbije maanden in de Ghelamco Arena, maar vooral over zijn eerste buitenlandse avontuur. “Ik ben blij dat ik weer aan voetballen toekom.”
Brecht Dejaegere is sinds maandag volledig gesetteld in Toulouse, met zo’n 475.000 inwoners na Parijs, Marseille en Lyon de vierde grootste stad in Frankrijk. “We verbleven nog anderhalve week op hotel. Dat was niet ideaal, maar we hebben ons plan getrokken en zullen dat altijd doen. Maar nu we gesetteld zijn, maakt dat het gemakkelijker om thuis te komen, te relaxen en op de job te focussen.”
Toulouse-coach Patrice Garande wist meteen welk vlees hij in de kuip had met Brecht Dejaegere. “Hij is een ervaren leider. We hebben meer zulke spelers nodig in onze kleedkamer”, liet de Franse oefenmeester in Franse media optekenen over de achtste Belg al die aan de slag gaat bij Toulouse. De Handzamenaar, die op 11 september tekende en drie dagen later al debuteerde, kon Garande meteen bekoren met zijn leiderschapskwaliteiten. “De trainer heeft blijkbaar heel wat video’s van me gezien. Ik werd hier heel goed onthaald en krijg heel veel vertrouwen. Dat is wat je nodig hebt als speler.”
Je wordt uitgeleend met een aankoopoptie van 1,5 miljoen euro. Een stap naar de kelder van de Ligue 2. Zie je dit als een stap terug?
“Ik zie het vooral als een nieuwe sportieve uitdaging. Ze willen heel graag terugkeren naar de Ligue 1. Dat is ook de enige manier waarop mijn optie gelicht kan worden. Het feit dat ze heel veel goesting hebben om te promoveren, sprak me enorm aan. Na zeven jaar in Gent moest er iets nieuws komen. Het buitenland is daarom voor mij perfect.”
Maak eens de balans op van je eerste wedstrijden. Op 14 september mocht je debuteren met een invalbeurt en vervolgens stond je steevast in de basis.
“Ik voel me iedere week beter. Het is wel zo dat ik matchritme miste omdat ik in de voorbereiding bij Gent geen wedstrijden mocht spelen. De eerste twee competitiematchen verloren ze. Sinds de derde match was ik erbij en pakten we tweemaal een punt en een zege. Op zich is dat positief, want we speelden tegen allemaal ploegen uit de bovenste tabelhelft. Ik ben blij met hetgeen ik al kon tonen en voel dat ik week na week sterker word.”
Patrice Garande opteert voor een 3-5-2. Een systeem dat je ligt?
“Dat is een systeem dat ik zeer goed ken van mijn periode met Hein (Vanhaezebrouck, red.). Hier spelen we met twee spitsen in de plaats van drie, zoals in Gent het geval was. Toen speelden we vooral met een 3-4-3. Je merkt dat de automatismen nog wat beter moeten. Het is een systeem dat ze nog maar recent spelen. In de voorbereiding speelden ze altijd 4-3-3. Sinds de tweede speeldag werd omgeschakeld naar die 3-5-2.”
Voel je je weer volwaardig voetballer, nu je opnieuw belangrijk kan zijn?
“Uiteraard. Als voetballer wil je spelen en ik voelde wel dat ik het nog in me had om bij Gent te spelen, maar als je het vertrouwen niet meer krijgt, is het beter om ergens anders dat vertrouwen te verdienen. Hier in Toulouse voel ik dat. Dat wil ik zoveel mogelijk teruggeven aan de ploeg. Het is dus leuk om me weer voetballer te noemen. Na negen à tien jaar in België te hebben gevoetbald, was dat misschien wel eens goed. Ik voel me opnieuw voetballer, ik voel me hier goed in een mooie stad, ik word hier heel goed ontvangen en krijg heel veel vertrouwen. Dat is het enige dat je als voetballer nodig hebt.”
Welke lessen trek je als persoon en voetballer uit deze moeilijke periode, waarbij je zelfs naar de B-kern werd verwezen?
“Een voetbalcarrière bestaat uit ups en downs. Ik heb veel ups gekend, heel weinig downs. Daar ben ik wel blij om. Maar iedereen krijgt daar wel eens mee te maken. Dan is het de bedoeling om zoveel mogelijk energie te halen uit de positieve dingen – familie, vrouw en zoontje – en nooit mijn hoofd te laten hangen. Eenmaal je dat doet, is het gepasseerd. Ik heb het ook altijd van thuis uit mee gekregen om steeds te blijven vechten, zodat je achteraf niet kan zeggen dat je er niet alles aan hebt gedaan.”
Zorgt dat er allemaal voor dat je steeds de kalmte kan bewaren?
“In voetbal is het respect soms ver te zoeken en het ligt niet in mijn aard om nu met stenen te gooien, want dat is voor niemand goed. Ik ken mijn verhaal en weet wat er allemaal gebeurd is. Het had misschien wel anders kunnen lopen. Vroeg of laat kan ik misschien eens mijn verhaal doen, maar het is niet zo dat ik nu wraakgevoelens heb.”
Je haalde het vaderschap al aan. Vergeet je alles als je de lach van je zoontje ziet?
“Ja, zeker. Mijn vrouw en kindje zijn nu ook in Toulouse. Zo’n buitenlands verhaal doe je enkel als je het samen kan doen. Dat hebben we vanaf dag één beslist. Het is leuk om thuis te komen bij vrouw en kind. Mijn vrouw is leerkracht in De Meidoorn in Eeklo. Ze heeft nu wel haar werk opgegeven, maar ze kan haar functie meteen opnieuw opnemen als we terug zijn in België. Dat is goed ook, want ze zijn heel tevreden over haar. Ze doet haar job ook heel goed. Het is niet altijd gemakkelijk als voetballer, maar zeker ook niet voor mijn vrouw. We moeten allebei onze familie achterlaten, maar we proberen hen zoveel mogelijk te zien. Je moet langs weerszijden zaken opgeven. Dat is het huwelijk, hé. Ik ben een familiemens. Haar ouders blijven hier nu twee weken. Dan komen mijn ouders. We hebben een WhatsApp-groep met haar en mijn familie, die Toulouse heet. Daarin worden veel foto’s verstuurd en we facetimen ook vaak. We proberen elkaar zoveel mogelijk te zien. Al maakt corona het nu iets moeilijker. Het is ook niet definitief en dat weet iedereen.”
Tot slot. Heb je intussen al voldoende toeristische tips?
“Ik ben iemand die heel graag kookt en eet. Ik ken al heel veel goede adressen. En ik moet zeggen dat ik nog maar heel weinig slecht gegeten heb. Er zijn nog heel veel goede adresjes om samen met de ouders naartoe te gaan. Kortom: het is hier heel aangenaam wonen.”
Met dank aan Mogi Bayat
De vorige transfers van Brecht Dejaegere werden mee mogelijk gemaakt door Gunter Thiebaut, maar voor de overstap naar Toulouse maakte de Handzamenaar gebruik van de diensten van de omstreden Mogi Bayat. “Samen met Karim Mejjati. Enerzijds stond ik er sceptisch tegenover dat het Ligue 2 was, maar ik had heel veel contact met Lovre Kalinic, die hier vorig jaar zat. Ook Dylan Bronn en Elisha Owusu, die zelf nog in de Ligue 2 gespeeld heeft, waren heel positief over Toulouse: over de stad, over het leven, over de ploeg, over het stadion. Dat het team heel graag wilde promoveren, was een grote drijfveer om naar hier te komen.”
“Ik heb het trouwens altijd heel goed kunnen vinden met Gunter. We zijn op een heel volwassen manier uit elkaar gegaan en hebben nog geregeld contact. Vorig jaar zat ik al bijna samen met Mogi Bayat. Maar toen heb ik de boot nog wat afgehouden. Maar ik kan er geen slecht woord over zeggen. Hij ging heel professioneel tewerk, heel meelevend. Ik had het gevoel dat het nodig was dat ik vertrok. Het was heel duidelijk dat het Gentse bestuur niet meer op me rekende.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier