Tussen 2016 en 2018 hing de carrière van Benoît Nyssen uit Waregem aan een zijden draadje. Anderhalf jaar had de rechtsachter geen club, maar de 26-jarige Luikenaar knokte terug via FRCU Luxemburg en RFC Luik, om nu voor drie seizoenen te tekenen bij Zulte Waregem. “Ik voel hier vertrouwen. Essevee is de juiste stap in mijn carrière.”
Benoît Nyssen: “Ik ben hier heel warm ontvangen door de groep. Ik voel me hier prima.”
Waarom koos je voor een avontuur bij Essevee?
“Ik heb de ambitie om op een zo hoog mogelijk niveau te voetballen. Zulte Waregem is dan ook de ideale next step als ik kijk naar mijn situatie. Dit is een club die hoger mag mikken dan 1B. Kijk ook naar de infrastructuur. Voor elke voetbalspeler is het top om in zo’n omgeving te kunnen werken en zichzelf te verbeteren. Uiteraard heeft dat meegespeeld in mijn keuze.”
Had je ook andere opties?
“Er waren andere aanbiedingen van clubs uit het buitenland. Maar je moet ook proberen om een intelligente keuze te maken. Zulte Waregem is de beste club waar ik in deze fase in mijn carrière zou kunnen vertoeven. Hier kan ik me verder ontplooien en heb ik uitzicht op speelminuten.”
Je tekende meteen voor drie seizoenen, daar spreekt toch een zeker vertrouwen uit vanuit de club richting jou?
“Zeker. Dat is gewoonweg een mooi signaal. Met dit contract wordt er aangetoond dat ze geloven in mij. We kunnen er samen een heel mooi project van maken.”
Waarom ben je vertrokken bij RFC Luik, waar je vorig seizoen tot Speler van het Jaar werd verkozen? Ik kan me inbeelden dat ze jou niet graag zagen vertrekken?
“Ja, ze hadden graag gehad dat ik zou blijven. Maar Luik heeft meerdere problemen… Zo hebben ze bijvoorbeeld geen eigen stadion en op die manier wordt het lastig om te stijgen. Ik ben 26 jaar en ik wil vooruit in mijn carrière. Ik kan niet wachten, bij Luik zou het langer duren om te promoveren naar 1A. Ik moet trouwens iedereen daar nog bedanken, ook coach Gaetan Englebert, die me geholpen heeft met mijn transfer.”
Je begon met voetballen bij Standard, daarna trok je naar Genk.
“Op mijn 5 jaar startte ik bij Standard. Ik bleef er een tiental jaar, tot ik 16 was. Daarna begon ik aan een nieuw avontuur bij Racing Genk. Ik was daar aan de slag van de U17 tot en met de beloften (zegt het met een Vlaamse tongval, red.).”
En toen volgde een gat van juli 2016 tot en met januari 2018, wat is er gebeurd?
“Ik zat zonder club. Je kent het voetbalwereldje ook wel, hè. Ik had wat problemen met een agent. Maar hoe langer je niet aan spelen toekomt, hoe lastiger het wordt om een nieuwe club te vinden. Niemand wou me nog en ik was maar 18 jaar.”
Dus je trainde individueel?
“Klopt. Ik trainde vaak met mijn broer. De looptrainingen die wij hebben afgewerkt… Ik wou ook niet te snel naar een club gaan, want ik wilde niet afzakken naar een te laag niveau. Ik deed enkele tests in het buitenland. Uiteindelijk trok ik naar RFCU Luxemburg, dat was in de hoogste divisie. We wonnen er de beker en konden zo Europa intrekken, we speelden voorrondes tegen het Roemeense Viitorul. Zo wou ik me weer in de kijker spelen om terug te kunnen keren naar België. Ik ben er altijd blijven in geloven.”
Mentaal kan het toch niet gemakkelijk geweest zijn?
“Nee, integendeel. Het had zelfs niet veel gescheeld of ik was gestopt. Na een jaar zeiden mensen in mijn omgeving: ‘Wat ben je aan het doen?’ Maar ik was vastberaden.”
De afgelopen drie jaar was je aan de slag bij RFC Luik. Waar je vanuit de eerste amateurklasse naar 1B kon stijgen.
“Dat was een mooi project waar ik graag in mee wilde stappen. Ze wilden daar de promotie afdwingen en haalden jongens als Jérémy Perbet en Benjamin Lambot. Mijn papa is fan van Luik en ik ben blij dat ik hen in mijn tweede seizoen daar een stap hogerop kon helpen. Mijn werk was daar klaar. De club staat waar ze wilde staan.”
Vorig seizoen was je als rechtsachter met zes goals en vijf assists héél belangrijk voor Luik. Het spreekt voor zich dat je dan een aanvallende flankback bent of zie ik het verkeerd?
“Voor een rechtsachter ben ik inderdaad heel aanvallend ingesteld. Dat is mijn stijl. Zo voel ik mij het beste op het veld. Uiteraard probeer ik ook altijd mijn defensieve taken uit te voeren. Maar mij beperken tot verdedigen, dat past niet bij mijn profiel. Ik heb er nood aan om vooruit te spelen en mijn flank af te dweilen.”
Waar kun je jezelf nog in verbeteren?
“Alles (lacht). Ik denk vooral dat ik nog meer efficiëntie aan de dag kan leggen. Komend seizoen probeer ik nog meer beslissend te zijn voor de club. Als ik kijk naar mijn eerste drie, vier maanden van vorig seizoen, dan waren die wat minder. Ik hoop dat ik mijn niveau een héél seizoen kan aanhouden.”
Ik denk dat je zowat de enige rechtsachter in de kern bent. Ciranni en Decostere verlieten de Elindus Arena. Was dat belangrijk voor jou?
“Voor ik hier tekende had ik een gesprek met de coach. In Luik was ik heel goed, ik was een van de bepalende, belangrijke spelers. Ik denk dat het nooit goed is om naar een club te gaan waar ze je halen en je eigenlijk maar half en half willen. Soms gebeurt dat en moet je het ermee doen, maar ik weet uit ervaring dat ik op mijn best kan presteren als ik vertrouwen voel. Er zal altijd concurrentie zijn, dat is normaal. Maar ze kennen mijn stijl en wilden me echt.”
Kun je eigenlijk op nog een andere plek spelen, ik zie dat je vroeger centraal opereerde.
“Dat is verleden tijd. In mijn opleiding ben ik als centrale verdediger gevormd. Ik kom het best tot mijn recht op de rechtsachter, of iets hoger.”
Wanneer zal je op persoonlijk vlak én op clubniveau tevreden zijn na dit seizoen?
“Ik hoop dat we als club de beste kunnen zijn en dominant voetbal kunnen brengen. Dit is geen club voor 1B. We willen terug naar 1A. Op persoonlijk vlak hoop ik zoveel mogelijk te spelen en de beste rechtsback uit de competitie te worden. Als ik daarin slaag, dan help ik automatisch het team ook. Ik moet het gewoon prima doen op mijn positie.” (JC)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
