De Belgische WK-ploeg oogde vooral Oost-Vlaams, maar ook drie West-Vlamingen hadden hun stek veroverd in de 19-koppige selectie. De dag na hun terugreis uit Marokko kregen we twee van hen om de gesprekstafel.
Maxim Van Eeckhout moest verstek geven, omdat hij opnieuw aan de slag was. Arne Sabbe en Klaas Van Dorpe konden zich wel vrijmaken om te praten over hun onvergetelijk avontuur.
Arne Sabbe (24) was vroeger een getalenteerd wielrenner en veelwinnaar, maar hij koos uiteindelijk om het doel te blijven verdedigen bij de jeugd van Club Brugge. Na wat omzwervingen bij onder meer SK Roeselare, Winkel Sport, SK Oostnieuwkerke was hij nu bij SK Roeselare-Daisel beland. “Ik had eerder al voor VK Dadizele getekend, maar speelde er geen minuut omdat ik meteen een zware blessure opliep. En volgend jaar trek ik naar Club Roeselare. Een gevoelige overstap? Zeg wel. Ik heb het al mogen horen van de supporters”, lacht de Izegemnaar.
Kapitein op het Aquino-proces
Klaas Van Dorpe (31) heeft als advocaat een eigen kantoor in zijn woonplaats Hooglede en focust zich vooral op strafrecht. Het provinciaal voetbal bij onder meer SVD Kortemark heeft hij ingeruild voor liefhebbersvoetbal bij VK ‘t Hoge in Kortrijk en Scoutaboe, dat in de RLV-competitie uitkomt. Maar gaandeweg het gesprek ontpopt hij zich ook als kenner van het provinciaal voetbal. Het was trouwens via Klaas dat Arne gecontacteerd werd. “We zochten een doelman. En dat is niet evident, we deden op veel plaatsen navraag, maar we vonden er geen. Bijna hadden we een handbalkeeper mee naar Marokko. Tot we op Arne stootten. Het is zo dat je in de selectie ook twee rechtenstudenten mag opnemen, de rest moet het beroep van advocaat hebben of het uitgeoefend hebben.”
Arne Sabbe zit in zijn laatste jaar rechten in Gent en overweegt om zich nog verder te specialiseren in sportrecht. “Ik had eerlijk gezegd nog nooit gehoord van het WK voor advocaten. Maar dat bestaat al sinds de jaren zeventig en was aan zijn 20ste editie toe. Ik kreeg zo te horen dat de balie van Gent ook al regerend Europees kampioen werd in Limerick (Ierland) en nu mocht deelnemen aan het WK in Marrakesh.”
Met Congolese advocaat wisselde ik visitekaartjes – Klaas Van Dorpe
Het WK duurt tien dagen en dat is niet altijd makkelijk te combineren met de drukke agenda’s van de advocaten. “We zitten ook volop in het gerechtelijk jaar. Thomas Gillis is de kapitein en de man die zijn schouders zet onder de ploeg, maar hij zit momenteel ook op het Aquino-proces in Tongeren. De wedstrijden in Marokko werden ‘s avonds gespeeld, overdag was het er veel te warm. Heel wat collega’s konden overdag dan wat werken”, verduidelijkt Klaas.
Student Arne genoot met volle teugen. “Ik leerde er ook veel mensen kennen. Ik was de op een na jongste, er waren ook dertigers en veertigers mee. Maar je legt er contacten voor het leven, de groep was na tien dagen één grote vriendenbende geworden.”
Sportief was het ook best zwaar met zes wedstrijden op zeven dagen tijd. “Maar we hadden ook een goede trainersstaf met gewezen onderzoeksrechter Jacques Poppe als coach. De trainersstaf bestond uit drie personen, maar ook onze fysio had de handen meer dan vol. Iedere dag mocht hij naast het zwembad aan de slag. We moeten op die tien dagen ook zes wedstrijden afwerken.”
Openingsmatch van het WK
België kreeg ook de eer om de openingswedstrijd af te werken. “Tegen Indonesië. Een belevenis op zich. Het WK heet Mundiavocat. Wij speelden er op het hoofdtornooi, maar er was ook een tornooi voor veteranen en voor dames, die vijf tegen vijf speelden. Al die landen samen, dat geeft een ongelofelijke sfeer. Na een zege in de openingsmatch, wonnen we ook de bitsige partij tegen Mexico, net als onze laatste poulewedstrijd tegen de tweede ploeg van Marokko. In de kwartfinale waren we de betere van India, in de halve finale ging de eerste ploeg van Marokko voor de bijl en in de finale kwamen we tegen Frankrijk uit, meer bepaald tegen de balie van Marseille. De scheidsrechter liet wat te veel toe, maar uiteindelijk wonnen we verdiend.”
Arne had als doelman een mooi aandeel in de WK-zege. “Ik moest me maar drie keer omdraaien en in de finale kon ik ook de nul houden. Klaas heeft misschien wel de mooiste assist op zijn naam staan. Bij zijn invalbeurt stond hij nog maar een minuut op het veld toen hij een prachtige voorzet afleverde. Hij is ook wat de chouchou van de ploeg, door iedereen enorm graag gezien. Iedereen was doodgelukkig in zijn plaats.”
De balie van Bali
Advocaten zijn van nature mondige baasjes, gaf dat geen problemen op het veld? “Wij hadden in feite een brave ploeg. Maar we moesten ook wat incasseren, soms was het er wat over. Maar iedereen heeft het heelhuids overleefd. Gelukkig maar, want belandt daar eens in het ziekenhuis…”
“We zullen vooral de fantastisch ambiance herinneren. In het hotel, waar ook de Italianen en de Congolezen verbleven, was het vaak feest. En er werden ook visitekaartjes uitgewisseld. Zo kreeg ik een kaartje van een Congolees, die mannen hebben allemaal familie in Brussel hé. Er werd ook veel verbroederd. Ook bijvoorbeeld met ‘de balie van Bali’.”
Het tweejaarlijkse WK was een jaar uitgesteld, wat betekent dat er volgend jaar opnieuw een WK betwist wordt. “Dit keer in Saint-Tropez.” Het duo weet nog niet of zij er ook volgend jaar zullen bij zijn. “Beter doen is onmogelijk en is het ook niet zeker of we weer zo’n sterk team op de been kunnen brengen.” Maar ondertussen staan nog een barbecue bij de coach en een etentje in Chaflo in Destelbergen op het programma.
Maxim Van Eeckhout : afstammeling van een voetbalgeslacht
Het gesprek met Arne en Klaas kon hij niet bijwonen, maar Maxim Van Eeckhout (29) stond ons met plezier te woord. Zijn familienaam klinkt ook als een klok in het Roeselaarse voetbal, zowel zijn grootvader Albéric als zijn pa Antoine waren ooit voorzitter van SK en SV Roeselare. Maxim voetbalde ook nog in de jeugd van Roeselare. “Tot ik een jaar of 12 was. Ik ging toen op internaat en stopte met clubvoetbal. Later nam in die handschoen weer op, de jongste drie seizoenen speelde ik bij SK Lochristi waar we de opgang meemaakten naar de derde amateurklasse. De ploeg houdt er jammer genoeg mee op, ze gaan wel verder met hun B-team. Maar zelf stop ik door de combinatie met mijn job.”
Maxim erfde niet enkel de voetballiefde van zijn vader en opa, net als hen studeerde hij ook rechten. “Ik ben vennootschapsadvocaat. Ik ben aan de slag in Antwerpen en woon in Gent.”
Op het gewonnen EK in 2019 in Limerick (Ierland) was Maxim er al bij. “Maar nu waren we tien dagen van huis. Het was een investering om er te geraken. Het klimaat was er heel anders natuurlijk, maar qua accommodatie werden we verwend. We hadden onze ambities voor het WK niet onder stoelen of banken gestoken, het is dan ook tof als je die kan waarmaken.”
Ook naast het veld amuseerde Maxim zich. “90 procent van de tijd ben je niet aan het voetballen. Ik kende al wat mensen, maar leerde er ook nog interessante nieuwe mensen kennen.”
Volgens Arne en Klaas scoorde Maxim de goal van het tornooi. “Die goal mocht er inderdaad zijn. Het was in de finale tegen een moeilijke tegenstander. Het was een ontlading om die bal de winkelhaak in te zien vliegen.” (WVS)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
