Na een carrière van 57 jaar als scheidsrechter heeft de 85-jarige Robert Vanparys op zaterdag 2 april zijn laatste officiële wedstrijd gefloten. Hij werd na afloop gehuldigd door héél KDC Ruddervoorde. “Maar als ze eens een scheidsrechter te kort hebben, kom ik fluiten. De club is mijn familie.”
Robert Vanparys werd geboren op 13 maart 1937. Samen met zijn vrouw Agnes Deprouw runde hij een landbouwbedrijf in de Groenstraat in Ruddervoorde. Hij was ook een tijdje loonwerker bij de familie Lannoo. Na zijn pensionering verhuisde het koppel naar de Leegtestraat, waar ze nu nog altijd wonen.
Op zaterdag stond Robert meestal op het voetbalveld bij de jeugdploegen van KDC Ruddervoorde, waar hij als scheidsrechter de wedstrijden in goede banen leidde. Hij begon daarmee toen hij 28 was, en heeft dat dus 57 jaar lang gedaan.
“Al die tijd heb ik voor mezelf de lat hoog gelegd, zowel op sportief als op fysiek vlak”, zegt Robert. “Daardoor kon ik altijd blijven meelopen met die jonge gasten. Het heeft me jong gehouden.”
Geld? Nee, bedankt
Als we hem vragen wat zijn mooiste ervaring is, antwoordt hij prompt: de vriendschap die hij ervaart met de spelers en het bestuur van KDC Ruddervoorde. “Voor het werk dat ik vrijwillig doe bij KDC vraag ik – behalve vriendschap en respect – niets terug. Ik weet nog goed dat ze bij KDC al het geld dat ze niet moesten betalen aan mij als scheidsrechter in een pot staken en daarmee dan een barbecue organiseerden voor de jeugdploegen, met Agnes en mezelf als vipgasten. Zulke acties zijn mij veel meer waard dan het geld dat ze mij konden betalen.”
Door de jaren heen hebben bijna alle spelers van Ruddervoorde Robert als scheidsrechter gehad. In de reacties op Facebook na zijn laatste wedstrijd lezen we alleen maar dankbaarheid en respect voor een man die van de spelers en de ploegen op het veld altijd respect verwachtte. “Behalve scheidsrechter was ik ook een beetje opvoeder. Ik moest soms spelers terechtwijzen, maar dat deed ik nooit zonder hen uitleg te geven, in de hoop dat het hen iets zou bijbrengen voor het latere leven.”
Oorverdovend applaus
De laatste officiële wedstrijd van Robert mocht volgens het bestuur van KDC Ruddervoorde dus niet onopgemerkt voorbijgaan. Alle clubleden hadden een uitnodiging gekregen om zaterdagvoormiddag aanwezig te zijn en na de wedstrijd Robert met een oorverdovend applaus te verrassen.
Het was dan ook een pakkend moment toen, na het laatste fluitsignaal, Roberts vrouw en kinderen het veld op stapten en samen met Robert alle felicitaties en bloemen in ontvangst namen. De ongeveer tweehonderd aanwezigen bedachten hun scheidsrechter met een oorverdovend applaus, en Robert stapte nadien duidelijk onder de indruk van het veld. Daarna waren er voor iedereen lekkere frietjes, een traktatie van de club.
Even later was Robert alweer wat bekomen van de emoties: “Nu ik beslist heb om het wat kalmer aan te doen, wil dat niet zeggen dat ik niet meer zal komen, hoor. Het is en blijft een deel van mijn leven, KDC is familie geworden en als de familie vroeg of laat eens een scheidsrechter te kort heeft, kom ik fluiten.” (Geert Stubbe)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
