Alex Depoorter geniet van elk moment dat hij op een voetbalveld staat. Een jaar geleden viel hij van vier meter hoog op zijn achterhoofd van een dak. Het zag er heel bedenkelijk uit. Nu is Alex opnieuw paraat, als fiere kapitein van de Vaartploeg.
Alex Depoorter heeft er al een hele carrière opzitten. Hij debuteerde bij de jeugd in Blankenberge. Daarna volgden Cercle Brugge, opnieuw Blankenberge, Wenduine, Lissewege, Zedelgem, Heist, weer Lissewege en weer Wenduine. “Uiteindenlijk kwam ik een derde keer in Lissewege terecht met de vaste overtuiging dat dit mijn laatste uitdaging zou zijn. We promoveerden naar tweede provinciale en kwamen er gedurende twee seizoenen nooit in de problemen. Twee jaar geleden vertrokken al onze smaakmakers. Het bestuur kon niets anders dan een doorstart maken in de laagste reeks. Zelf heb ik nooit getwijfeld. Waarom zou ik vertrekken? Gretig nam ik de rol op mij om het aangetrokken jong talent te sturen en te adviseren. Dat lukte behoorlijk. We verloren de nacompetitie slechts in de finale, tegen Jabbeke B.”
Dure punten
“Het huidige kampioenschap startte niet onaardig. Na mijn ongeval kan ik opnieuw vrank en vrij voetballen, mijn engelbewaarder heeft me beschermd. Misschien ben ik aan mijn laatste seizoen bezig. Mijn dochtertje van vijf jaar begint te sporten en haar papa moet tijd vrijmaken. We zien wel. Weet je wat ons probleem vormt dit jaar? Vaak laten we dure punten liggen in de slotfase of zelfs in blessuretijd. Dat was het geval in Zerkegem. Zopas, tegen Steenbrugge, leidden we met 2-0. De 2-1 werd gescoord na 83 minuten, de 2-2 na 90 minuten. Tel die punten erbij en we prijken los op kop. Elke voetballer wil het hoogst mogelijke halen, ik ook, ondanks mijn 35 lentes. Natuurlijk zou een promotie ons allemaal heel veel deugd doen. Nu worden we geconfronteerd met een periode waarin we bye zijn en komen we pas weer in actie op 2 november. Dan trekken we naar Zandvoorde.” (JPV)
Zondag 2 november om 15 uur: Vc Vamos Zandvoorde – KFC Lissewege.
