Zondag 30 april, terrein Ruddervoorde: Maarten Demilde voetbalt de hele wedstrijd op de linkerflank, alsof hij nog jaren doorgaat. Voor de dug-out staat afgevaardigde Kurt Demilde aandachtig te observeren, alsof hij nog jaren doorgaat. Voor vader en zoon eindigt het verhaal echter nu.
Voor Maarten Demilde begon alles op het oubollige Galgeveld, met vervallen kleedkamers en een ouderwetse maar gezellige kantine. Net op het moment dat hij doorstootte naar de eerste ploeg, verhuisde Sint-Joris Sportief naar het moderne Overleie. “Dit is mijn 15de seizoen, ik word dit jaar 31. Na elke wedstrijd verga ik van de pijn. Telkens weer speelt die enkel op. Hoewel ik vaak scoor blijft T2 Nico Lootens beweren dat linksachter mijn beste positie is. Volgend seizoen voetbal ik niet meer, allicht zoek ik wel andere hobby’s. Mijn lieve echtgenote werkt in het weekend, veel vrije tijd schiet er niet over. Misschien zal ik proberen enkele thuismatchen mee te pikken, ik was hier immers dolgelukkig bij nagenoeg dezelfde bende jaar in, jaar uit. Natuurlijk zal ik mijn papa nog zien, zij het niet meer elke zondagnamiddag, terwijl we samen onze specifieke voetbalactiviteiten vervulden voor dezelfde vereniging. Inderdaad, daar is nu dat zwarte gat!”
Kurt Demilde was op elke training en wedstrijd aanwezig. Als sportief verantwoordelijke zorgde hij mee voor instroom van spelers, observeerde de evolutie van eigen jeugd en miste geen enkel duel van de eerste ploeg, als afgevaardigde. “Mijn rug speelt te veel op, vooral tijdens de winter. Hier begon ik op tienjarige leeftijd als speler, later werd ik trainer, bestuurslid, afgevaardigde en sportief verantwoordelijke. Neem er ook maar biechtvader voor sommige spelers bij. Vaak zeven dagen op zeven vertoefde ik binnen de accommodatie. Nu zal ik nog dikwijls mijn gezicht laten zien tijdens de wedstrijden.”
Definitief
“Het zal evenwel van achter de omheining zijn in plaats van ervoor. De toekomst? Ik blijf in het bestuur en zal me focussen op wat onderhoud van materiaal en het uitvoeren van kleine klussen. Het veldwerk is hoe dan ook definitief voorbij. Natuurlijk zal ik de zondagnamiddagen samen met Maarten missen. Niemand kan dat ooit wegcijferen. En ja, ik wens mijn Sint-Joris volgend kampioenschap de promotie toe, al moet ik eraan toevoegen dat ik niet denk dat dit haalbaar is. Onze zelfopgeleide supertalenten worden wat ouder en om nieuwe jongens aan te trekken moet je enorme inspanningen leveren.” (JPV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
