KFC Varsenare B speelt kampioen in allerlaatste minuut: “Titanenwerk van drie competities”

KFC Varsenare B kroonde zich tot kampioen in de ultieme seconden van het duel in Wenduine. © JPV
Redactie KW

Op één speeldag voor het einde van de reguliere competitie leidde KFC Varsenare met twee punten voorsprong op KM Torhout B. De jongens van coach Wesley Bonamie dienden evenwel nog een aartsmoeilijke verplaatsing te ondernemen naar nummer vijf Wenduine terwijl de rivalen in eigen huis nummer zes Aartrijke voorgeschoteld kregen.

De Sparrestedelingen wonnen met 3-0, probleemloos zeg maar, en wachtten vol ongeduld en al een beetje in feeststemming, de uitslag van KFC Varsenare B af. Op het einde van de reguliere speeltijd wezen de bordjes 1-0 aan voor de kustformatie. In blessuretijd kregen de blauw-zwarten een strafschop toegewezen, die door Prince Asiamah koelbloedig werd omgezet. De titel ging bijgevolg bijzonder nipt naar KFC Varsenare, want het aantal punten en gewonnen wedstrijden is gelijk.

Titanenwerk van drie competities

Wesley Bonamie staat drie volle seizoenen aan het roer van KFC Varsenare B. Hij wordt op de handen gedragen. “Dit is het titanenwerk van drie competities. Altijd hield ik vol dat doorstroming alle prioriteit heeft en ook dit kampioenschap heb ik mijn stelling bewezen. Dat we alsnog de oppergaai veroveren schrijf ik toe aan het talent, de leergierigheid maar vooral de tomeloze inzet van mijn jongens. Ze zijn piepjong, tellen gemiddeld 19 jaar maar volgen mijn richtlijnen tot in de puntjes. Er stromen nog een aantal van mijn leerlingen door naar KFC Varsenare A, waardoor we in de hogere reeks met een nog jonger ploeg voor de dag zullen komen. Wij willen ondanks alles ook volgend kampioenschap ons vel duur verkopen en tonen wat we waard zijn. Zelf word ik nog wat meer betrokken bij de broers uit eerste provinciale. Ook zij zullen kunnen rekenen op mijn verbeten inzet.”

Tien jaar jonger

T2 Rony Deprez telt 68 lentes maar geeft nog als een dartel veulen oefensessies samen met Wesley Bonamie. “Direct na de match voelde ik me tien jaar jonger maar de dag nadien besefte ik opnieuw dat tram zeven nadert. Zolang ik me goed in mijn vel voel zil ik me inzetten voor die jongens. Onvoorstelbaar welk genot ze mij bezorgen. Waarom zou ik stoppen? Om zelf te voetballen ben ik te oud geworden, niet om les te geven.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier