Chris De Bisscop vult zijn dagen met wandelingen met zijn trouwe viervoeter en met het bijstaan van zijn paardrijdende dochter. Vader en zoon maken deel uit van VV Westkapelle. Ze zijn elke zondagnamiddag samen, tenminste als er gevoetbald wordt.
Chris De Bisscop herinnert zich nog levendig hoe hij in het trainerswereldje is beland. “Zelf was ik geen onaardige voetballer tot ik bij Jong Male, als rijpere tiener, mijn kruisbanden scheurde. Na mijn herstel amuseerde ik me in het liefhebbersvoetbal, bij Mercurius en Red Star. Toen zoon Jari vijf jaar oud werd, wilde hij ook voetballen. We kwamen terecht bij Steenbrugge. Jeugdcoördinator Leo Adriaenssens bleef aandringen tot ik het trainersplunje aantrok. In vijf jaar tijd had ik achtereenvolgens U10, miniemen, U17 en beloften onder mijn vleugels. Op dat moment besloot ik zoveel mogelijk uit mijn oefenmeesterschap te halen. Het vergde tijd en moeite maar nu bezit ik het Uefa B-certificaat. Intussen werd Gino Caen eerste in bevel bij Steenbrugge en ik fungeerde als zijn T2. Die taak zette ik verder onder Frank De Craemer, een heerlijke mens, die afhaakte omdat hij voor zijn ouders moest zorgen.”
Eigen entiteit
“Na Frank was het mijn beurt. Vier seizoenen bleef ik aan het bewind. Op het einde van mijn laatste editie finishten we tweede en plaatsten ons voor de nacompetitie. We mochten evenwel niet op ons sterkst aantreden en 14 spelers vertrokken. Ook ik nam afscheid en hield de boot af tot Yannick Bousson me overhaalde om de beloften van KFC Varsenare te coachen. Ik werkte samen met klasbakken als Jo Cappelle en Kenny Verduyn. Toen ik niet meer kon weerstaan aan de lokroep van een eerste ploeg trok ik naar VK Dudzele. Op een maandag in december kreeg ik van de voorzitter te horen dat de samenwerking stopte: ik stelde te weinig spelers van de eigen entiteit op. Drie dagen later gaf ik al training in Zerkegem. Ik coachte iets meer dan een half seizoen bij die prachtige mensen. Vervolgens kon ik een bod uit eerste provinciale, van SVV Damme, niet weigeren. Toen Steve Despodt er werd ontslagen kwam ik alleen te staan. Als klap op de vuurpijl kon ik drie maanden niets doen wegens een operatie aan de schouder.”
“Het laatste jaar hielp ik in tweede provinciale het behoud verzekeren. De fusie met KFC Moerkerke werd een feit. Zelf ging ik naar VV Westkapelle. Tijdens het stopgezette seizoen wilden we de kat uit de boom kijken. Verder dan een paar duels kwamen we niet. Nu trokken we met Thijs Rabaut en Mike Waeghe superkleppers aan. Ja, ik leg mezelf druk op en mik op de nacompetitie.” (JPV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
