Al veel jaren hanteert voetbalclub SK Staden de visie om zoveel mogelijk eigen jeugdspelers de kans te bieden in het eerste elftal. Wekelijks staan dus bijna allemaal Stadenaars op het wedstrijdblad. Uniek daarbij is dat er dit seizoen drie sets met broers in de A-kern zitten, met Matthijs en Ewout Casier, Lennard en Seppe Platteeuw en Emile en Louis Van Coillie.
Veel provinciale ploegen schrijven het uit als toekomstvisie: zoveel mogelijk eigen jeugdspelers loodsen naar de eerste ploeg. In onze regio is SK Staden een schoolvoorbeeld van een ploeg die het ook effectief uitvoert. Vandaar dat de huidige kern bijna volledig bestaat uit jongens die een opleiding kregen op De Wankaarde. Uniek is wel dat er drie sets broers nu deel uitmaken van de A-kern. Meer zelfs, de meeste krijgen van coach Chris Plaisier ook de nodige speelkansen op zondag.
Grondige vernieuwing
“Ik ben hier als duiveltje begonnen”, opent de 28-jarige Mathijs Casier. “Niemand keek raar op van die keuze, want ook veel familieleden waren hier indertijd actief als speler. Vanaf de eerste minuut heb ik me geamuseerd bij de club. Dat verklaart ook waarom ik zowel bij de jeugd als met de eerste ploeg nauwelijks een training of wedstrijd oversloeg. Zelf vierde ik nu zeven jaar geleden onder Nicolas Somers mijn debuut bij de hoofdmacht en ik maak nog altijd deel uit van de A-kern. Het is zeker de bedoeling om hier te blijven, nu ook mijn broer Ewout binnen de kern zit. Het seizoen tot nu? De spelerskern kreeg een grondige vernieuwing met veel nieuwe jongeren erbij. Aanvankelijk was het voor hen aanpassen bij de eerste ploeg en bleven de resultaten wat achterwege. We zijn keihard blijven verder werken en na een reeks overwinningen staan we nu waar Staden hoort te zijn: in de middenmoot. Op termijn moeten we nog beter kunnen, maar dat is toekomstmuziek”, besluit de centraal verdediger uit Roeselare.
“Ik ken bijna iedereen hier in de club en er heerst een fantastische sfeer”
Zijn broer Ewout is nog geen vaste waarde op het middenveld, ook al zit hij nu vier seizoenen in de A-kern. “Toch heb ik er nog nooit over nagedacht om hier te vertrekken. SK Staden is zowaar mijn tweede familie geworden. Ik ken bijna iedereen hier in de club en er heerst een fantastische sfeer. Het zou natuurlijk nog leuker zijn om een vaste waarde te zijn, maar ik wacht geduldig mijn kansen af.”
Goeie basis
De 22-jarige Lennard Platteeuw is een vaste waarde in het hart van de defensie. “Tot vorig seizoen moest ik me vooral tevreden stellen met invalbeurten, maar nu de anciens gestopt zijn is het aan mij om de kans te grijpen. Drie jaar lang heb ik geduldig gewacht, nu hoop ik dat de hoofdcoach wekelijks op mij rekent. Samen met de technische staf en de collega’s streven we naar een rustig seizoen in derde, ondanks dat de start ondermaats was. Op termijn moeten we weer kunnen meestrijden voor een terugkeer naar tweede”, aldus de student lichamelijke opvoeding uit Staden.
Zijn 20-jarige broer Seppe zien we vooral nog bij de beloften opduiken, ondanks dat hij al drie jaar meetraint met de A-kern. “De laatste weken mag ik soms mee met de hoofdmacht en zelfs al eens invallen. Daarbij probeer ik de coach nooit te ontgoochelen op mijn flank. Ondertussen scoorde ik zelfs al een eerste doelpunt bij de eerste , dat smaakt zeker naar meer.”
Geen stappen overslaan
Emile Van Coillie (22) startte bij SKS tot aan de juniores. “Op dat moment koos ik ervoor om chiroleider te worden. Combineren zat er niet in. Drie jaar geleden begon de voetbalmicrobe weer te kriebelen en keerde ik terug. Op korte tijd maakte ik een sportieve opmars mee en ondertussen word ik zowat aanzien als de motor op het middenveld. Dat mijn jongere broer Louis nu ook speelkansen krijgt, maakt het nog leuker.”
Louis ten slotte mocht dit seizoen ook al twee keer starten. “Na een iets minder sportief seizoen vorig jaar was ik heel blij om weer tot de 22 kernspelers te behoren. Aanvankelijk speelde ik veelal bij de beloften, maar bij de invalbeurten was de coach altijd tevreden over mijn inzet. Natuurlijk hoop ik ook ooit hier vaste waarde te worden, maar wil zeker geen stappen overslaan.” (SBR)
