Sinds een viertal jaar is Frans Desender (75) één van de bestuursleden in de sportieve cel bij KSV De Ruiter. Het accent is steeds meer verlegd naar een jeugdige kern met zoveel mogelijk spelers vanuit de eigen jeugd. Toch blijft de ambitie onveranderd: op z’n minst een stabiele derdeprovincialer zijn.
“Zoals bij veel collega-clubs krijgen wij met de sportieve cel, die in De Ruiter bestaat uit Eric Lamsens, Gino Vanhaelewyn, Patrick Desmet en mezelf, een bepaald budget om een kern samen te stellen. Het klopt dat de cijfers serieus zijn gezakt in vergelijking met tien jaar geleden. Dat komt omdat sponsors nu eenmaal dagelijks aanvragen krijgen en er niet alleen meer voetbal is. Toch hoor je ons zeker nog niet klagen, want voor de volgende campagne is terug een competitieve kern samengesteld van 24 spelers, inclusief twee doelmannen.”
Strijd onder de lat
“In totaal zijn er 14 blijvers en tien nieuwkomers. Daarbij is opvallend dat er veel jongens uit de Brugse regio komen. Eén voor één jongens die op de radar stonden van onze trainer, die een ingeweken Bruggeling is. Zelf hebben we niemand echt kunnen scouten in dit coronajaar, toch rekenen we erop dat we een seizoen kunnen draaien van zo’n 35 à 40 punten. Vooral voor de positie van eerste doelman verwacht ik veel spanning. Noah Vanwalleghem is vertrokken naar Wielsbeke, in zijn plaats moet Seppe Galaert nu de concurrentie aangaan met Thomas Salembier, die zijn carrière wil herlanceren nadat hij ooit nog actief was bij VV Coxyde in eerste nationale. Voor de rest is bijna elke positie dubbel bezet.”
Opvallend dit jaar: weinig of geen nieuwe gezichten uit de eigen jeugd. “Vorig jaar hebben we een grote groep laten doorstromen en dat blijft ook ons doel voor de volgende jaren. Nu zijn we jongens aan het klaarstomen om over enkele jaren de basis te vormen van het ‘nieuwe’ KSV De Ruiter. Een belangrijke rol hiervoor is weggelegd voor de nieuwe jeugdcel, die op alle vlakken goed werk levert. Ik zie de toekomst dus heel positief in.”
Zelf is Frans Desender een man met een grote verdienste bij de wijkploeg. “Op mijn 17de heb ik mijn verbintenis getekend bij De Ruiter. Uiteindelijk heb ik helpen het mooie weer maken, tot in tweede provinciale. Pas op mijn 42ste ben ik gestopt bij de reserven. Vanaf dan ben ik mijn zoon gaan volgen op de West-Vlaamse voetbalvelden. Sinds een vijftal jaar is mijn cirkel rond, want ik ben nu bestuurslid bij De Ruiter en verzorg op zondag de ontvangst van de scheidsrechter. Een jaar later werd ik opgenomen in de sportieve cel.”
“Of er nog een toekomstdroom is? Het zou mooi zijn dat De Ruiter op één complex kan spelen. Daarvoor zal wellicht een vraag naar het stadsbestuur gesteld worden, want zij zijn nog steeds de eigenaar van alle velden.” (SBR)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
