In tweede provinciale doet KVK Avelgem A het niet onaardig. Zo stuurde het vorige speeldag BV Otegem terug huiswaarts met duidelijke 4-0 cijfers. Met hun 32 punten zijn de Avelgemnaren al zeker van het behoud.
“Maar het is ooit wel anders geweest”, vertelt T1 Bruno Vanterwynghen. “Ik herinner mij nog best de periode dat we het moeilijk hadden om ons te bevestigen in deze moeilijke reeks. Dat weegt op een trainer. Ik zag de gezichten van de staf en de spelers van Otegem en ik had met hen te doen. Voetbal kan hard zijn en onverbiddelijk.”
Vanterwynghen blijft wel met beide voetjes op de grond. Het eerste seizoen dat we in de tweede provinciale reeks uitkwamen, moesten we keihard vechten om er toch maar in te blijven. Dit jaar is het dan al wat beter. Een achtste plaats is nu natuurlijk ook niet zó spectaculair, maar we blijven gemakkelijk overeind. Dit jaar zijn we een stevige tweedeprovincialer geworden. En dat nog altijd met onze succesformule: heel veel spelers uit de eigen jeugd, aangevuld met kwaliteit die we niet direct vinden bij onze eigen jeugd. Dat eerste jaar speelden we rond deze periode met de bibber op het lijf. Nu kunnen we zelfs nog meedingen om een periodekampioenschap te winnen.”
Ambitie
“Ooit naar eerste provinciale doorgroeien?”, herhaalt Vanterwynghen de vraag. “We haalden inderdaad Douven en Delvar van SV Anzegem, en ook Pollet van Dikkelvenne speelt volgend seizoen voor ons. Het is een beetje mijn stokpaardje. Ik mag van ons bestuur het sportieve beleid doen en ik haal liever drie goede spelers dan dat ik er tien haal. Maar dat wil daarom zeker nog niet zeggen dat we volgend jaar willen promoveren. Avelgem is een club die voor zijn jeugdopleiding vier sterren haalt, net als Harelbeke en Oudenaarde, dan moet het wel de ambitie zijn om naar de hoogste provinciale reeks door te groeien. We spelen wel nog maar het tweede volledige seizoen in tweede, het bestuur blijft daar ook rustig bij. Ik ben nu vijf jaar T1 en we eindigden elk jaar hoger dan het jaar ervoor. Die lijn willen we zeker aanhouden.”
“En dan is er in die sportieve werking nog mijn broer. Sander is de T1 van ons B-elftal dat nu uitkomt in vierde provinciale. De wisselwerking zit als volgt in elkaar: er zijn een viertal spelers die bij Sander spelen, maar wel meetrainen met de A-Kern. Zo integreren die spelers zich eerst door mee te trainen en als we voelen dat ze er klaar voor zijn, dan worden ze geleidelijk aan ook al eens geselecteerd voor de A-ploeg. Twee jaar terug hebben we dat met Maxime Demoor ook zo gedaan. Ondertussen is dat een volwaardige sterkhouder. Het is zelfs onze topschutter. Nu zijn er nog Dwight Boklandt, Jarne David, die hetzelfde parcours aan het doorlopen zijn bij Sander.”
Eindronde B-elftal
“Het loopt heel vlot. Hoewel, om die eindronde nog te halen in vierde, wordt het toch wat moeilijk”, zegt Sander Vanterwynghen. “We hebben nog zware matchen. Maar tegen ploegen die proberen te voetballen, doen we het altijd wel beter dan tegen stugge harde ploegen. Maxime Demoor is inderdaad een typisch voorbeeld van hoe wij tewerk gaan. Ik ben daar zeer trots op. Ik begin straks aan mijn 16de seizoen als trainer in de club. Mijn broer Bruno al 20 jaar. Of wij veel overleggen? We bellen dagelijks met elkaar. Onze echtgenotes zijn soms wat ontevreden omdat het altijd maar weer over voetbal gaat op familiefeestjes (lacht). KVK Avelgem is een mooie club om voor te werken.” (MV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
