Na een sensationeel slot in tweede provinciale A pakte KWS Houthulst A alsnog de titel. Housthulst moest bester doen dan Jong Male om de titel binnen te halen en deed dat ook. Zelf won het makkelijk met 5-0 van KFC Heist. Jong Male speelde spectaculair 5-5 gelijk tegen Daring Brugge. “De titel zorgde voor een enorme ontlading bij iedereen die Houthulst een warm hart toedraagt”, opent voorzitter Birger Kimpe.
“Wanneer niemand meer geloofde dat het nog kon en onze wedstrijd al tien minuten afgelopen was, kregen we het verlossende bericht dat Daring Brugge de 5-5 had gescoord en wij dus kampioen waren”, aldus Birger.
Ook kapitein van het team Dempsie Dumoulin had geen geloof meer nadat hun wedstrijd was afgefloten. “Enkele jongens konden via een livestream de wedstrijd van Jong Male volgen op de tribune. Ikzelf zat al in de kleedkamer omdat ik er niet meer in geloofde, wanneer ik plots enorm veel lawaai hoorde. Daarop is het feest losgebarsten. Ik heb het rustig gehouden, maar enkele zullen maandagochtend kleine oogjes gehad hebben.”
Voor Dempsie Dumoulin en Niels Vlaemynck, die respectievelijk acht jaar en drie jaar bij de club zijn, maakte het behalen van het kampioenschap veel los. “Ik heb enorme blijdschap gezien, maar ook tranen van geluk”, gaat Dumoulin verder.
Klaar voor eerste provinciale
“Het is de ultieme beloning voor het harde werk van de afgelopen jaren. De club is enorm gegroeid in enkele jaren tijd en iedereen was klaar om de stap richting eerste provinciale te zetten”, vervolgt Vlaemynck.
Houthulst kreeg de afgelopen weken enkele keren de kans om over Jong Male te springen, maar het lukte telkens niet. Dat het net op de allerlaatste speeldag alsnog lukt, neemt voor de voorzitter niet weg dat Houthulst de verdiende kampioen is. “Het klassement liegt nooit op het einde van het seizoen. We hebben minder gestart aan het seizoen, maar hebben dat goedgemaakt met een fantastische tweede periode. We hebben heel het jaar door te maken gehad met blessures en schorsingen, waardoor de coach nooit met een vaste ploeg heeft kunnen spelen, maar hij is daar fantastisch goed mee omgegaan.”
Lovende woorden voor de trainersstaf zijn niet enkel te horen bij het bestuur, maar ook bij de spelers op het veld. “Het aandeel van Kevin Vanthourenhout is enorm. Zonder hem zat ik nu waarschijnlijk niet meer in Houthulst. Maar het was de beste beslissing die ik kon nemen”, vertelt de 36-jarige Dumoulin.
“De invloed van Kevin en de volledige staf mag niet worden onderschat”, gaat Esenaar Vlaemynck verder. “Ik hoor elk jaar opnieuw spelers zeggen dat ze enkel in Houthulst blijven áls het opnieuw met Kevin als trainer is.” Ook Kimpe wil zijn trainers extra in de bloemetjes zetten. “Voetballen kunnen alle spelers die in Houthulst zitten. Dat was dus niet het moeilijkste voor de coach. Kevin is parttime trainer en parttime psycholoog. Zijn taak was om een hechte groep te smeden en te zorgen dat er goed samen gespeeld werd en dat is bijzonder goed gelukt.”
Versterkingen
Volgend jaar zal Houthulst dus te zien zijn in eerste provinciale en daar hebben zowel de voorzitter als de twee sterkhouders geen schrik voor. Voor Niels Vlaemynck zal het de eerste keer op dat niveau zijn. “Ik heb geen ervaring in eerste provinciale, maar ik ben er klaar voor. Met de ploeg die we hebben en de versterkingen die komen, moeten we kunnen meedraaien. Het eerste doel zal ongewtijfeld zijn om het behoud veilig te stellen”, zegt Niels. “De versterkingen zullen zeker een meerwaarde zijn aan het team”, vult de 45-jarige voorzitter aan. “We zijn ook heel bewust gaan zoeken naar jongens uit de streek. Dat is ook hoe ik Houthulst op lange termijn zie. Een stabiele eersteprovincialer met jongens van onder de kerktoren.”
Zowel Vlaemynck als Dumoulin hebben dus gekozen voor een extra jaar in Houthulst. “Al zal het vermoedelijk wel mijn laatste zijn”, zegt Niels. “Ik ben nog maar 30, maar ik heb al kampioen gespeeld in vierde en derde provinciale met Merkem Sport en nu in tweede met Houthulst. Ik wil nog eens proeven van eerste provinciale, maar daarna wil ik tijd maken voor mijn gezin”, besluit de postbode.
(Brecht Pouillie)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
