Bij SCT Menen is de fut er volledig uit. Sinds de club bekendmaakte dat de ploeg wordt opgedoekt, gaat het van kwaad naar erger. In zijn jongste 9 wedstrijden slikte doelman Benoit Degruyter 38 doelpunten. “Leuk is anders”, kan de Menense goalie er niet mee lachen.
Wie dacht dat Menen zich vorige speeldag nog eens kon opladen voor een duel op streekgenoot Westhoek, had het verkeerd voor. Sporting verloor er met 4-1. De schade viel nog enigszins mee. Tegen Brakel (1-7) en op Petegem (5-1) was de schade zelfs nog groter. “Ik sta de jongste weken in een schietkraam”, bekent Benoit Degruyter. “Zolang het 0-0 staat, gaat het nog, maar eenmaal op achterstand zie je de armen en hoofden zo naar beneden gaan. En dan kom ik handen tekort om de vele pogingen op doel te stoppen. Leuk is anders, maar ik blijf alles geven tot de laatste speeldag. Tenslotte heb je als voetballer nog altijd je eer. Uiteraard staan de beleving en bezieling op een laag pitje. De wekelijkse trainingen zijn ook van drie naar twee herleid. De trainingen en de voorbereidingen op de wedstrijden gebeuren nochtans nog altijd met de nodige ernst. Maar blijkbaar heeft niet iedereen nog de nodige mentale veerkracht om bij achterstand een vuist te maken.”
De beleving en bezieling staan op een laag pitje
Bedeltoer
Heel wat Menense spelers hebben al onderdak voor volgend seizoen. Maar wat met Benoit Degruyter? “Een goede vraag”, antwoordt de Izegemnaar. “Toen het Menens bestuur liet weten dat de ploeg wordt opgedoekt, hadden de meeste clubs hun huiswerk al gemaakt. Voor een doelman is het niet gemakkelijk om nu nog een club te vinden die op zoek is naar een goalie. Zeker niet op het niveau van Menen. Ik kreeg al enkele aanbiedingen van ploegen die op lager niveau acteren, maar met mijn 24 jaar ben ik nog te jong om meteen voor provinciaal voetbal te kiezen. Onlangs toonden enkele clubs nog belangstelling, voerden we gesprekken, maar concreet kwam er nog niets uit de bus. Dus blijf ik hopen op een serieuze en liefst ambitieuze kandidaat. Tenslotte kan ik toch zelf moeilijk de bedeltoer opgaan. Bij Menen kwam ik als jonge snaak terecht. Ik heb geduld moeten oefenen om er eerste doelman te worden. Uiteindelijk werd mijn geduld beloond en kreeg ik de vorige seizoenen het nummer één op de rug. Ik dacht dat ik hier gebeiteld zat voor meerdere jaren. Niet dus. Bij Sporting heb ik mij altijd thuis gevoeld. Ik zal met spijt in het hart afscheid nemen van een mooie en warme club. Jammer dat het op zo’n manier moet eindigen.” (AV)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
