Bij wie het voetbalverhaal van Winkel Sport, dat straks op nationaal niveau ten einde loopt, volgde doet de naam Luc Messelis geen belletje, maar enkele klokken luiden. Maar hoe zou het nog zijn met de man die als coach voor de eerste drie promoties van rood-zwart zorgde?
Eind dit seizoen houdt het A-team van Winkel Sport ermee op. Sinds Geert Cool begin jaren 90 neerstreek op Terschueren ging het steeds crescendo. Maar in die ruim drie decennia passeerden veel bepalende figuren de revue. Ook Luc Messelis was er daar eentje van. Hij leidde de ploeg als trainer van derde provinciale naar bevordering. We vroegen ons af hoe het nog zou zijn met de Gullegemnaar.
“Fietsen is nu ons nieuw leven”
Super goed zo blijkt. Samen met zijn echtgenote Christine De-schamps ze zijn beiden 67 is hij net terug van enkele weken in Marbella, op de eerste dag thuis hebben ze er een gezamenlijke fietstocht van 70 kilometer op zitten. Ze zien er beiden topfit uit. Met Winkel heeft hij niet zo veel meer, mocht het niet zijn dat het echtpaar huist in de … Dreef ter ‘Winkel’. Toen Luc Messelis in 1993 trainer werd van Winkel Sport had hij er al een mooie voetbalcarrière op zitten. “Ik groeide op in Dadizele, maar mijn vader was afkomstig van Gullegem. Ik startte daar met voetballen en toen ik een jaar of 16, 17 was mocht ik al eens proeven van de eerste ploeg …”
Christine beaamt: “Ik was Gullegemse, ging met mijn vader altijd kijken naar het voetbal en zo viel mijn oog op Luc.” Christine stond ook altijd aan de zijde van haar man tijdens zijn voetbalcarrière. “Na Gullegem speelde ik nog twee jaar bij SK Roeselare in vierde en derde klasse, daarna bij KFC Izegem waar ik een jaar of zes zou blijven. Uiteindelijk werd ik naar Moeskroen gehaald om er mee te werken aan het mooie project dat later in eerste klasse zou stranden. Mooie momenten, op en naast het veld. Ze noemden me daar de zwarte merel”, lacht Luc.
Staf met Geert en Wim
Na zes seizoenen ging hij aan de slag als speler-trainer bij SV Wevelgem en het was daar dat de Winkelse voorzitter, wijlen Carlos Vanderhelst hem kwam halen. “Eerlijk? Ik heb toen getwijfeld. De ploeg had het jaar ervoor maar net de degradatie naar vierde provinciale weten af te wenden. Maar na een gesprek met sponsor Geert Cool raakte ik overtuigd. Het eerste jaar speelden we al de eindronde, het tweede seizoen pakten we de titel in derde provinciale op het veld van Avelgem. Een feestje om nooit te vergeten.”
Telkens na een overgangsjaar en twee keer nadat Winkel Sport tweede eindigde in tweede én eerste provinciale na E. Wervik volgden evenveel promoties. “De eerste keer omdat RC Waregem naar de nationale reeksen steeg, de tweede keer door de fusie van SK en FC Roeselare. Ons eerste jaar in bevordering hadden we geen aanpassing nodig. We draaiden meteen mee voorin.”
Luc en Christine blijken eensgezind als ze met volgende stelling komen. “Ik moest na dat seizoen gestopt zijn. Uiteindelijk ben ik nog aan dat achtste jaar begonnen, dat was er teveel aan.”
Het waren ook andere tijden. Nu nemen coaches hun eigen staf mee, in Winkel kreeg Luc met Geert Gryspeert en Wim Verfaillie twee totaal verschillende karakters naast zich. “Maar plezier dat wij hebben beleefd. Na iedere training bleven we plakken in het kleine kantientje op Klein Harelbeke. Ik blik er met enorm veel plezier op terug.”
Er passeerden uiteraard ook heel wat spelers de revue. Die zorgen telkens voor leuke verhalen als we de namen overlopen met Luc. “Het waren er zoveel natuurlijk. Franske ‘de facteur’ Olivier deed toen veel transfers voor ons. Zo haalde hij Alexandrescu en Kukuric naar Winkel. Peter Deprez kon ik zelf overtuigen, ik was er nog trainer van geweest in Wevelgem. Maar ook naast het veld was het ook altijd een goede bende. Het waren gouden tijden. Je kan je dat nu niet meer voorstellen. We hebben her en der wel nog wat contact met oud-spelers en ondertussen zijn er al heel wat mensen uit de WSP-omkadering gestorven.”
Drie dochters, zes kleinkinderen
Na Winkel was Luc nog een jaartje aan de slag bij SK Oostnieuwkerke en twee seizoenen bij SVD Handzame. “Maar toen was het op, de goesting was weg. Ik heb me een koersfiets gekocht en ben aan het fietsen geslagen. Ondertussen doe ik dat samen met Christine. We zijn ook samen lid van De Trappers in Wevelgem en ik ben in het bestuur van VBR. Ik engageer me daar met plezier, maar ben er ook de jongste van het bestuur. Fietsen is ons ding geworden.”
De drie dochters Sophie, Hanne en Tine zorgden al voor zes kleinkinderen. “Die sporten allemaal, maar geen enkele die voetbalt.”
Het voetbal heeft Luc dus achter zich gelaten, maar soms wordt hij er aan herinnerd. “De taxichauffeur die ons deze week in Zaventem kwam halen, kende me nog, het was een supporter van Christ Himpe (oud-spelers WSP, red.).”
Luc en Christine genieten nu samen van hun pensioen, fietsen en hun gezin. “En ik ben blij nog eens terug te blikken op de mooie momenten bij Winkel Sport. Sportief was het goed, maar ernaast vaak nog beter.” Christine beaamt. “Ik kon het meteen vinden met Rina, de vrouw van Geert Cool. Ook met de dames vormden we toen een hechte groep.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
