Het curriculum vitae van Emran Soglo leest als een sprookje. Als tienjarige ging de Fransman zijn geluk beproeven in de jeugdacademie van Chelsea. Na op een zijspoor beland te zijn, pikte Marseille de polyvalente winger op én hij scoorde zelfs voor l’OM. Via Oostenrijk en meer bepaald Sturm Graz streek de 20-jarige Soglo in september neer aan de Gaverbeek.
Wanneer we Emran Soglo begroeten, horen we meteen een flink Brits accent en moeten we even schakelen. Want de 20-jarige voetballer beschikt over een Frans paspoort…
Dat accent verwart me wat, kun je dat duiden?
“Ja, ik ben geboren in Frankrijk (meer bepaald in Créteil, iets onder de Franse hoofdstad Parijs, red.). Maar ik ben eigenlijk opgegroeid in Londen. Vandaar mijn accent.”
Misschien een vreemde vraag, maar heb je dan een Brits én een Frans paspoort? Want je speelde al voor de jeugdploegen van de nationale selectie in Engeland…
“Nee, ik heb gewoon een Frans paspoort. Maar omdat ik op jonge leeftijd in de jeugdcategorieën van het Engelse voetbal een opleiding volgde, kreeg ik de Britse ‘voetbalnationaliteit’. Stel dat Frankrijk mij zou oproepen, kan ik daar gewoon op ingaan.”
Amuseer je je hier, in Waregem?
“Jazeker. Het is een klein stadje. Het is hier nice en stil. Het lijkt een beetje op Graz, de stad waar ik hiervoor vertoefde. Waregem is heel anders dan Marseille, maar ik hou wel van de rust. Je kan overal op je gemak wandelen.”
Leef je hier alleen?
“Mijn familie komt me geregeld bezoeken. Ik heb familie in Engeland en in Frankrijk. Het is niet dat het ver is, slechts één trein. Ik zie ze dus vaak. Een vriendin, die heb ik nog niet.”
“Waregem is heel anders dan Marseille, maar ik hou wel van de rust”
Voel je je soms alleen?
“To be fair: ik woon al op mijn eentje sinds mijn 16 jaar. Dat is niks nieuws voor mij.”
Helemaal op het einde van de transfermarkt in de zomer kwam Essevee met de mededeling dat ze jou zouden lenen. Op 8 september, dat was wat laat. Wat is er gebeurd bij je moederclub Sturm Graz?
“Ik wilde een uitleenbeurt om zo veel mogelijk speelminuten te verzamelen. Bij Graz had ik een gesprek met de coach en hij zei me duidelijk dat het beter was om uitgeleend te worden.”
Kende je deze club vooraf?
“Ja, ik had er zeker al van gehoord, want ik volg de Jupiler Pro League al een tijdje. Een van mijn vrienden van in mijn periode bij Marseille kwam in deze competitie voetballen: Roggerio Nyakossi van OH Leuven, een centrale verdediger.”
Je startte als kind bij Suzy FC, een Franse club dicht bij jou in de buurt. Al snel verhuisde je naar Lusitanos om op je tiende naar Chelsea te trekken. Een grote stap!
“Ik was toen nog een kind. Ik realiseerde me dat toen nog niet echt, ik trok gewoon naar Londen om voetbal te spelen. Ze hadden me gevonden via een toernooi. Mijn familie was eerst al naar Engeland verhuisd en pas daarna tekende ik voor Chelsea.”
Je bleef zes jaar bij Chelsea. Van juli 2021 tot februari 2022 heb je volgens bronnen op het internet zonder club gezeten. Hoe heb je het toen aangepakt?
“Dat klopt niet helemaal… Ik heb nog getraind bij West Ham, maar toen waren er problemen met de som die Chelsea voor me vroeg. Daarna trainde ik in mijn eentje om mijn conditie te onderhouden.”
Plots klopte Marseille aan, je keerde terug naar Frankijk… Je schopte het daar in die drie jaar zelfs tot de A-kern. Je scoorde tegen Metz in de Ligue 1.
“Dat was toen ik debuteerde. Ik begon er in de academie, bij de U17. Ik werkte mij op via de U19 richting de beloften en dan naar de A-kern. Toen Marcelino aankwam als nieuwe hoofdcoach gaf hij me kansen. Ik speelde ook grote wedstrijden in de Europa League. Marcelino verliet de club nogal snel en toen kregen we Genneraro Gattuso als coach. Hij werd ook de laan uitgestuurd en daarna volgde Jean-Louis Gasset als T1. Ik volg de club nog altijd op de voet.”
Marley Aké speelde ook in de jeugdacademie van Marseille. Zijn jullie elkaar daar tegen het lijf gelopen?
“Nee, Marley was net vertrokken voor ik er aankwam. Maar ik wist wel van zijn bestaan af. Dus het is wel leuk dat we nu in dezelfde ploeg spelen.”
Na Marseille besloot je richting Oostenrijk te trekken, meer bepaald Strum Graz. Waarom daar precies?
“Het was een mooi project. Vorig seizoen speelden ze Champions League, dit seizoen nemen ze deel aan de Europa League.”
“In de Jupiler Pro League gaat het meer om tactiek, maar je moet ook stevig op je benen staan”
In de Jupiler Pro League doet Zulte Waregem het als promovendus verre van slecht. Je kwam al een paar keer in actie. Wat denk je over het niveau?
“Het is een prima niveau. De competitie in Oostenrijk is meer gebaseerd op fysieke capaciteiten, het is meer kick and rush. Lange ballen, duels winnen, kopduels,… Hier gaat het meer om tactiek, maar je moet ook stevig op je benen staan.”
Je speelde al op verschillende posities bij Zulte Waregem. Rechtervleugel, linkervleugel, maar je kan ook op de linksback uit de voeten. Hoe ben je opgeleid?
“In de jeugdacademies was ik altijd een middenvelder, bij Marseille. Ik speelde centraal op de acht, zes of tien. Maar toen ik naar het eerste team ging, hadden ze een linkerback nodig. Ik speelde één wedstrijd en de manager zei me: ‘Je zal linksachter of op de linkervleugel spelen.’ Toen ik in de jeugdselectie van Engeland zat, speelde ik op rechts. Ze weten dat ik polyvalent ben.”
Heeft een specifieke positie je voorkeur?
“Zolang ik op het veld sta, is het oké voor mij. (lacht) Ik hou er bijvoorbeeld wel van om vanop rechts naar binnen te komen naar mijn linkervoet.”
Als je mag dromen, in welke competitie wil je nog spelen?
“Ik zou wel willen terugkeren naar de Premier League. Toen ik bij Chelsea zat, was Eden Hazard daar de grote man. Dus ik keek wel naar hem op.”
Wat moeten we nog weten over Emran Soglo als hij niet voetbalt?
“(lacht) Oei, ik ben gewoon een simpele jongen, hoor. Ik hou ervan om even te bellen met mijn vrienden en soms Netflix te kijken.”
Wanneer zal je gelukkig zijn na dit seizoen?
“Gewoon als ik veel speelminuten kan verzamelen en mijn job doen. Ik ben hier op uitleenbasis, en er is een aankoopoptie, maar daar ben ik niet mee bezig. Ik focus me gewoon op het nu.”
