Het is nu echt wel weer tijd voor Brugge, die Scone…

Club kampioen. Het kan al niet meer vandaag, door de winst van Genk op Anderlecht, gisterenavond. Nog (altijd) geen man over boord, dan is het maar voor donderdag of voor de laatste speeldag, volgende zondag, Club-Genk. Maar kampioen worden ze. Club Brugge kampioen 2020-2021, daar valt veel over te zeggen.

Mathematisch kan het nog is een reeks op Play Sports over de Rode Duivels die zich tussen het WK 2002 en het WK 2014 nooit konden kwalificeren voor een groot tornooi, en in de kwalificatierondes na elk puntenverlies op het lachwekkende af bleven volhouden ‘mathematisch kan het nog’.

Het kan mathematisch ook nog altijd dat Club Brugge géén kampioen 2020-2021 wordt. Sommigen gingen dat geloven toen Clubs voorsprong na twee speeldagen in deze Champions’ play-offs al was geslonken van acht naar vijf punten. Want Club stotterde al op het einde van de reguliere competitie, haalde dan ternauwernood een puntje thuis tegen Anderlecht en kreeg een 3-0-oplawaai in Genk. Het mocht al blij zijn dat Genk woensdag niet kon winnen van Anderlecht, waarna het donderdag op karakter, zonder kwaliteit, in Antwerpen met een foeilelijk 0-0’tje wat nervositeit kon bannen.

Wat was loos met blauw-zwart? Tot, gehavend door COVID-19, de uitschakeling in de Europa League tegen Kiev en in de beker tegen Standard zó autoritair? Véél te sterk geworden voor de rest in België, was maandenlang de toon, vaak door een megafoon zelfs. De sensatie Lang, golden boy De Ketelaere, de goals van Bas… laat maar komen, die 20 miljoen euro voor Krépin Diatta. Want dat kwam er ook nog bij. Club, op het veld op een gegeven moment 21 punten sterker dan de rest, nam dankzij zijn transfers, de spekpot van de Champions League en een uitgekiend commercieel beleid, met een bedrijfswinst van 137 miljoen euro en 24,5 miljoen nettowinst almaar meer voorsprong. En dan moest het nieuwe stadion nog komen. Club Brugge, het Bayern van België heette het. Bayern München: negen opeenvolgende titels.

Te nerveus?

En plots kwam de tweede opeenvolgende titel sinds 43 jaar op de helling? Werden sommigen zelf nerveus. Nijdig (Vanaken, Lang…) op het veld, uitgesproken daarbuiten. Coach Philippe Clement noemde de puntenhalvering zowat ‘ziekelijk’, aanvoerder Ruud Vormer ‘pure onzin’. Komaan, wie pretendeert de beste te zijn, moet dat ook tonen in play-offs met gehalveerde punten. Uiteindelijk werd in voorgaande edities 7 op de 10 keer de winnaar van de reguliere competitie kampioen en niemand noemde achteraf de titels van Genk (2012), van Anderlecht (2014) en van Gent (2015) onverdiend.

Eerst thuisverlies tegen Antwerp en op Anderlecht, dan 2 op 9 in de play-offs… wat was loos met dat trotse Club? Er werden psychologen bijgehaald. ‘Haal rustig adem’… lees het boek van de Red Lions… Tja… De eerste twijfels daalden neer over succescoach Philippe Clement, op weg naar zijn derde opeenvolgende titel… De zo geroemde peoplemanager was plots te nerveus. En deed ‘rare dingen’ met zijn ploeg.

Daar valt wat van te zeggen: Badji op de flank, Kossounou in de plaats van de immer betrouwbare Rits op het middenveld en als ‘kers op de taart’ sterkhouder Hans Vanaken op de bank – Rits op diens positie was ook geen succes. Vanaken moét een keer uit zijn comfortzone én misschien trainde hij nog slapper dan hij de laatste weken speelde? We zien de trainingen niet, maar met zo’n ingevingen stabiliseer je geen zoekend en zwalpend elftal.

Wat was nog meer loos met Club? Behalve het vormdipje van Vanaken, Lang, Vormer, Mata, De Ketelaere… zelfs Simon Mignolet was niet langer de vleesgeworden onklopbaarheid? Behalve de vaststelling dat je met de technisch toch zo beperkte Bas Dost niks bent als die niet scoort (als de bal dus niet in de 16 m wordt gedropt)? Wel, plots moest worden geconstateerd dat de Brugse spelersgroep heus niet zo weelderig is als enkele maanden geleden nog blind werd aanvaard. Dirar bleek al helemaal een mislukte ‘versterking’, Okereke blijft te weinig, Chong en Denswil bieden niets extra en het is nog altijd afwachten of de jongeren Badji, Pérez, Van der Brempt… inderdaad De Toekomst van Club zijn…

Club moet nu opstaan

Het zorgde vorige donderdag op Antwerp plots voor een ander Club. Niet langer Brugge, die Scone maar Club, die Lelijke maar Efficiënte . Het leverde een doodsaaie 0-0 op, maar ze waren er blij mee, “onrust weg”, verwoordde Mignolet. We denken: voldoende weg om zich vandaag, met Vanaken, en met de titel nu zo dichtbij, nog eens het échte Club te tonen. Misschien niet meer onaantastbaar – het Antwerp van Vercauteren toont zich ook zonder Refaelov en Lamkel Zé een geslepen, taai blok – maar als alle praatsessies worden afgeschud, als Vormer en co de motor nog eens kunnen aanzwengelen (“lekker bàllen!”), als een vroege goal hen een keer kan bevrijden… dan is die titel toch binnen?

En wordt Club, vier titels op zes jaar, alweer een beetje meer Bayern. En moeten Genk, Anderlecht, Antwerp, we nemen er ook Gent bij (vandaag in Oostende wanhopig knokkend om toch als nummer 5 te finishen), zich reppen. Want een te smalle kern, een mogelijk vertrek van Clement zelfs, Club zal zich verder wapenen. Geen club is structureel meer bezig met de toekomst. De hogeschool van het Belgische voetbal. Deze week viel een boekje in mijn bus. A new deal for professional football in the EU . Van de Club Brugge chair, de leerstoel van Club aan de Antwerpse universiteit die onderzoekt hoe de voetbalonderneming van morgen er zou moeten uitzien. Om maar te zeggen. Maar vandaag zijn Verhaeghe en co niet bezig met morgen. Vandaag telt alleen die titel. Ja, toch?

Verwachte elftallen

Club Brugge: Mignolet, Mata, Kossounou, Mechele, Sobol, Rits, Vormer, Vanaken, De Ketelaere, Dost, Lang

Antwerp: Butez, Seck, Le Marchand, De Laet, Buta, Hongla, De Sart, Lukaku, Gerkens, Mbokani, Miyoshi

Analyse door Frank Buyse