Hoezo, Remco? De West-Vlamingen heersen over het peloton

De laatste tien jaar is het aantal profwielrenners in West-Vlaanderen aanzienlijk toegenomen. Dit seizoen zorgen onze coureurs zelfs voor een record: met 46 rijden ze rond in het peloton. De reden? De koers is van ons. Een analyse in dertien delen.

1. De koers leeft

West-Vlaanderen telt een pak belangrijke profkoersen (Kuurne-Brussel-Kuurne, Dwars door Vlaanderen, E3 Harelbeke en Gent-Wevelgem) die de jeugd motiveren om voor de wielersport te kiezen. Onze provincie is simpelweg wielergek. Dat merk je ook aan de hoeveelheid jeugdwedstrijden. Terwijl dat aantal in België almaar afneemt, kent West-Vlaanderen in 2020 zowaar een aanzienlijke stijging: 26 wedstrijden of zes procent erbij.

2. Opa Van Keirsbulck

Willy Van Keirsbulck richtte in 2000 Beveren 2000 op, met zijn bedrijf Westauto’s als hoofdsponsor. “We namen alleen de beste belofterenners en schotelden hen een internationaal programma voor”, vertelt de opa van profrenner Guillaume. “Alleen zo konden ze progressie maken en prof worden. Ja, ik durf gerust zeggen dat ik een bijdrage aan de koers in West-Vlaanderen heb geleverd. Mijn vrouw zegt altijd: je hebt vijf huizen aan de koers verbrast. (grijnst) Zij zal het wel weten zeker?”

3. De factor Lefevere

Patrick Lefevere is iemand die talentvolle West-Vlaamse jeugdwielrenners vaak een kans gaf, geeft en zal geven. “Ten tijde van Beveren 2000 heb ik zes, zeven jaar met Patrick samengewerkt”, vertelt Van Keirsbulck. “Hij leverde materiaal en moeide zich met niets. Voor mij is hij de meest correcte mens die er is. Geloof me, als Patrick wegvalt, is het gedaan met de koers in België.”

4. De ploegleider Wim Feys

Wim Feys was tien jaar lang ploegleider van Beveren 2000 en is nu begonnen aan zijn tiende seizoen bij EFC, daarbij bijgestaan door Michel Pollentier en Kurt Debouck. “Wim was de grote man bij Beveren 2000, niet ik”, vindt Van Keirsbulck. “Een heel stille man, maar voor mij met zijn enorm koersdoorzicht de best denkbare ploegleider voor beloften.” Van de 46 huidige West-Vlaamse profs werden er 21 mee door Feys gekneed. Leuk weetje: ook Antwerpenaar Jan Bakelants, wiens mama in Beveren opgroeide, reed vier jaar bij Beveren 2000.

5. Rik Devoogdt

Rik Devoogdt is voor de juniores wat Feys voor de beloften is. Van 2004 tot en met 2016 was zijn Avia Team dé referentie in ons land. 63 van zijn coureurs werden prof, onder wie elf huidige West-Vlaamse renners. “Rik is de beste ploegleider die een junior kan hebben”, zei Klaas Lodewyck ooit. Van Keirsbulck knikt. “Rik kan heel goed omgaan met jongens van 17, 18 jaar, leest net als Wim uitstekend een koers en leert zijn coureurs alle belangrijke kneepjes van het vak aan.” Devoogdt vult aan. “Als je talentvolle jeugdrenners de kans kan geven om een goed internationaal programma te rijden, maak je hen beter.”

6. Toonaangevende namen

Dirk Demol is al 25 jaar ploegleider bij de profs en stond talentvolle provinciegenoten als Jens Debusschere, Stijn Devolder, Nikolas Maes, Julien Vermote en Zico Waeytens van jongs af met raad en daad bij. Rony Vanmarcke kneedde als bondscoach van vooral de nieuwelingen 30 jaar lang mee de West-Vlaamse wielerjeugd. Michel Pollentier stak de voorbije drie decennia heel veel energie in De Lombarden en EFC-L&R-Vulsteke. En Sven Vanthourenhout ten slotte zal binnen twee decennia ongetwijfeld ook aan dit rijtje worden toegevoegd.

7. Erfenis van Luc Wallays

In 2003 startte de Roeselaarse ex-prof Luc Wallays, kinesist van opleiding, de Jonge Renners Roeselare op. De ploeg beoogde een trainings- en opleidingsclub waarmee het jongeren warm wilde maken voor de wielersport. Bijna twee decennia later is het, ondanks het overlijden van Luc in 2013, tot een referentie in België uitgegroeid. Zes jeugdproducten zijn momenteel prof, onder wie Shari Bossuyt en Jelle Wallays.

Anno 2020 telt de club ruim 100 miniemen, aspiranten, nieuwelingen en juniores. Benieuwd wie van hen we over pakweg tien jaar aan het lijstje profs mogen toevoegen. Ook West-Vlaamse trainers als Marc Hemeryck (Klaas Vantornout), Frederik Broché (Igor Decraene en Jelle Wallays), Ward Vande Capelle (Stan Dewulf), Arne Wallays (Jens Keukeleire en Jelle Wallays) en Luc Wante (Baptiste Planckaert en Sep Vanmarcke) droegen al hun steentje bij.

8. Sterke jeugdwerking

Er was en is in West-Vlaanderen meer dan de Jonge Renners, zoals de Kortrijkse Groeningespurters en later DJ-Matic (Tim Declercq), Cycling Team Menen (Jens Debusschere), KSV Deerlijk (Sep Vanmarcke, Julien Vermote), Tieltse Renners (Yves Lampaert), Molenspurters Meulebeke (Eliot Lietaer), Brugse Velosport (Jens Keukeleire), De Zeemeeuw Oostende (Mauri Vansevenant) en Wielerteam Ieper (Stan Dewulf, Harm Vanhoucke).

En wat gezegd van Cycling Team Houtland-Westkust, dat in 2021 met Vito Braet misschien zijn eerste jeugdproduct prof zal zien worden. Nog een vaststelling: sinds het wegvallen van de Brugse Velosport en Reigerlo Beernem telt regio Brugge veel minder jeugdwielrenners. Toeval? We vrezen van niet.

9. Museeuw & VDB

Wereldkampioen op de weg in 1996, drie keer de Ronde van Vlaanderen en drie keer Parijs-Roubaix. Johan Museeuw bouwde een palmares uit om u tegen te zeggen. Zijn laatste grote zege dateert van 2002. 29 van de 46 huidige profs waren toen acht jaar of ouder en verafgoodden De Leeuw van Vlaanderen.

Een ander voorbeeld is wijlen Frank Vandenbroucke. Sinds zijn doorbraak geldt het Henegouwse grensplaatsje Ploegsteert als wielerdorp bij uitstek. In 2020 telt het met Jonas Castrique, Kenny Molly en Franklin Six zelfs drie profs. Het behoeft geen betoog dat ook de West-Vlaamse jeugd door VDB geïnspireerd werd.

11. Sport Vlaanderen-Baloise

Zonder Sport Vlaanderen-Baloise, de profploeg van teammanager Christophe Sercu en ploegleiders Hans De Clercq en Walter Planckaert, zouden er de voorbije tien jaar een pak minder West-Vlaamse renners prof geworden zijn.

12. WestSprint motiveert

Objectiviteit hoort hier even niet thuis: het prestigieuze regelmatigheidsklassement van deze krant, dat sinds 2001 de beste jeugdwielrenners in West-Vlaanderen bekroont, motiveert jonge talenten om door te bijten.

13. En verder…

West-Vlaanderen is een crossprovincie. Dat zorgt momenteel voor vijf extra profs. Daarnaast eisten de strengere antidopingmaatregelen van het voorbije decennium hun tol in Italië en Spanje. Daar hebben België en dus ook onze provincie duidelijk van kunnen profiteren.

Bovendien zijn continentale wielerploegen, met Tarteletto als bekendste voorbeeld, sinds 2017 verplicht om een minimum aantal renners een deeltijds profcontract te geven. En ten slotte is er nog de factor toeval. Het kan zijn dat we in pakweg 2030 een gelijkaardige reportage maken en tot de conclusie komen dat we tien jaar eerder, nu dus, fout waren en de opvallende stijging van het aantal West-Vlaamse profs een speling van het lot bleek te zijn…

Wim Vansevenant: “Ook via een kleine club kan je er geraken”

Op 20 juli maakt Mauri Vansevenant (20) zijn profdebuut bij het Deceuninck-Quick-Step van Patrick Lefevere. De zoon van Wim (48), drie keer rodelantaarndrager in de Tour, begon net als zijn vader zijn carrière bij KVC De Zeemeeuw Oostende.

Ook Johan Museeuw zette zijn eerste stapjes als wielrenner bij De Zeemeeuw Oostende. “Dat was in feite een club voor cyclocrossers”, vertelt Wim Vansevenant. “Een broek en een trui. Meer kreeg je niet. Maar dat moest ook niet. Er was ook een beetje begeleiding. Er werd gezegd hoe je je vergunning moest aanvragen en naar welke dokter je moest gaan om je te laten goedkeuren. En op woensdag stonden er wel eens groepstrainingen onder leiding van dokter Danneels op het programma. In de jaren tachtig was WSC Torhout, waar Michel Pollentier toen ploegleider was, in mijn streek dé grote club. Alle toppers reden daar. Velen onder hen werden prof.”

Twee decennia later maakte ook zoon Mauri zijn wielerdebuut bij De Zeemeeuw Oostende. “De mensen van die club hebben indertijd veel voor mij gedaan. Nu kon ik iets terugdoen”, benadrukt Wim. “Ik wilde tonen dat je er als coureur ook via een kleine club kan geraken. Waar een wil is, is een weg. Mauri heeft bewezen dat het mogelijk is. Kijk, koersen is niet moeilijk. Het is zoals Walter Planckaert het mij altijd heeft gezegd: koersen, dat is zere rien.”

Als tweedejaarsjunior maakte Mauri de overstap naar Spider King, een ploeg die maar enkele seizoenen bleef bestaan. “Dat was al een serieuze stap hogerop en dat was het nog meer toen hij als belofte naar EFC-L&R-Vulsteke kon. Tegenwoordig hebben al die jonge gasten al een camper om naar de koers te gaan. Toen ik in 1995 prof werd, bestond dat niet eens. Ik ben van het principe: bij de jeugd moet het plezant zijn. Zelfs al woon je in het Hol van Pluto, als je talent hebt, weten ze je wel te vinden.”

“Ik heb veel respect voor alle mensen die zich voor het jeugdwielrennen inzetten”, knikt Mauri. “Al die clubs draaien op vrijwilligers. Wat Wim Feys, Michel Pollentier en Kurt Debouck bij EFC-L&R-Vulsteke doen, is bewonderenswaardig. Zij houden de ploeg recht. Sportief en financieel. Iedereen uit de omkadering, van verzorgers tot mecaniciens, wijdt zijn hele leven aan de koers, vaak ten koste van hun eigen familiaal leven. Echt chapeau.” (TVB)