Geluk en pech liggen dicht bij elkaar bij Natan Driesens van Apolloon: “Ik trek me op aan mijn zoon”

Anke en Natan kregen begin november een zoontje, Julo. Een week later blesseerde Natan zich aan zijn knie. © gf
Eddy Lippens
Eddy Lippens Medewerker KW

Natan Driesens en zijn vrouw Anke Devos zijn op 4 november de ouders geworden van Julo Driesens. Precies een week later sloeg het noodlot toe. Natan scheurde zijn voorste kruisbanden van zijn knie tijdens de wedstrijd tegen Kraainem. “Mentaal een zware dobber”, klinkt het bij de 29-jarige Kortrijkzaan.

“Dit is toch een keerpunt in ons leven. Het is ons eerste kindje, dus was het even aanpassen”, vertelt Natan Driesens. “Alles verliep goed en na drie dagen mocht Anke het ziekenhuis verlaten. Een week later volgde de wedstrijd tegen Kraainem. Ik had die week één keer meegetraind. In de tweede helft verdraaide ik mijn knie bij een schijnbeweging. Ik wist meteen dat er iets aan de hand was. Ik ervoer een pijn die ik nooit eerder voelde en dus niet kon plaatsen.”

“Na een bezoek aan de spoedafdeling en de orthopedist kwam het verdict. De voorste kruisbanden gescheurd en waarschijnlijk ook de meniscus. Daar zal pas uitsluitsel over zijn bij de operatie. De scan liegt dus niet, dan sta je even terug met de voetjes op de grond. Mijn zwager is orthopedist en bekeek al snel de resultaten. Over enkele weken volgt de operatie.”

Goed omringd

“Je stelt de geboorte van je eerste kindje toch anders voor. De huishoudelijke taken die ik op mij zou nemen kunnen plots niet meer waardoor deze ook op Anke vielen. Gelukkig zijn we goed omringd door onze familie waar we heel veel hulp van hebben. Anke is goed hersteld maar als vader zie je het toch anders. Autorijden gaat niet, maar in huis mag ik er op steunen. Door de kinebeurten ben ik nu gelukkig al iets mobieler.”

“Stoppen? Neen, op die manier wil ik geen afscheid nemen”

“Als ik het positief moet bekijken, het is ook wel tof dat ik veel thuis ben. Ik trek me enorm op aan mijn zoontje. Dit zijn toch verzachtende omstandigheden. Mentaal is het niet gemakkelijk maar die knie gaat herstellen. Op 28 november bracht ik een bezoek aan de specialist waar we alles bespraken.”

Apolloon zat in de hoek waar de klappen vallen. Ook Lukas Debal en Yassin Kerkhove waren enkele weken buiten strijd. “De schouder van Lukas is een fenomeen dat af en toe eens de kop opsteekt. Yassin had een kuitblessure maar is al terug aan het trainen. Door dit alles staan we voor een moeilijke opdracht op de play-offs te halen.”

“Zaterdag ontvangen we met Houthalen een ploeg waarvan we de jongste twee confrontaties (in de competitie), red.) thuis tot een goed einde brachten. We zullen voor een snelle balcirculatie moeten zorgen. En in de Lange Munte kunnen we altijd net iets meer.”

Natan hoopt in 2024 opnieuw op het veld te staan.
Natan hoopt in 2024 opnieuw op het veld te staan. © ELD

Oudste speler

“Als iedereen fit en gedreven is moeten we de tweede in de stand het vuur aan de schenen kunnen leggen. Maar eigenlijk moeten we tegen hen de punten niet pakken, wel tegen de ploegen die achter ons staan. Maar ook tegen die tegenstanders laten we al eens een steekje vallen. Zoals tegen Atomix. Dat is een voorbeeld van een match die gewonnen moest worden. We bleken op de juiste momenten niet koelbloedig genoeg, dat hebben we wel meer.”

“Als oudste speler moet ik mijn ervaring overbrengen op deze vernieuwde jonge groep. Dit moet nu vanop de bank wat niet hetzelfde is. Maar de jongeren hebben veel potentieel. Ze moeten natuurlijk aan het niveau gewend geraken. Dit vergt een aanpassingsperiode maar ze beginnen hun draai te vinden. In dat opzicht heb ik er wel vertrouwen in dat we de play-offs kunnen halen. Zo hebben we nu ook Victor Coppens die vorig jaar overkwam van Roeselare. Ook doelman Jelle Snellings, die vorig jaar zijn stempel al drukte, zet stappen en wil beter worden. Na een blessure is hij terug aan het spelen en onmiddellijk op zijn niveau.”

Ploeg ondersteunen

“Mijn taak zal nu zijn de ploeg te ondersteunen vanop de bank. We moeten proberen de play-offs zo snel mogelijk veilig stellen, want we horen daar thuis denk ik. Mij wacht nu waarschijnlijk een revalidatie van 9 maanden. Stoppen? Eigenlijk niet. Op die manier wil ik geen afscheid nemen. Hopelijk kom ik sterker terug. Ik ga nu zeker de moed niet verliezen. Ik hoop in 2024 terug op het veld te staan, maar ik ga er mijn tijd voor nemen”, besluit Natan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier