Doen we in Tokio 2020 nog beter dan in Atlanta 1996?

Op woensdag 22 juli 2020 trekt het grootste en belangrijkste sportevenement ter wereld zich op gang in Tokio. 570 dagen voor het begin van de 29ste Olympische Zomerspelen is er één zekerheid: we zullen meestrijden voor de knikkers. Nicky Degrendele, Philip Milanov, Emma Plasschaert, Niels Van Zandweghe, de Belgian Cats met onder meer Emma Meesseman, de Red Lions met Arthur De Sloover… De West-Vlaamse weelde is bijzonder groot. Maar hoe groot? Hoeveel atleten uit onze provincie zullen in de zomer van 2020 naar Japan mogen? Wij maakten een voorlopige balans op.

Maité Beernaert (°2001, Torhout, meerkampster) is een naam die hier eigenlijk nog niet thuishoort, maar door haar status – goud in het verspringen op de Olympische Jeugdspelen (Buenos Aires 2018) – verdient deze meerkampster wel een vermelding. Het EK U20 (juli 2019, Zweden) is het eerstvolgende doel voor de Torhoutse leerlinge techniek-wetenschappen.

Louise Carton (°1994, Oostende, 5.000 meter) was er in 2016 (reeksen) al bij in Rio, maar sindsdien was ze vaak op de sukkel met blessures. Om zich voor Tokio te plaatsen, zal de ex-Europees kampioene veldlopen bij de U23 wellicht onder de 15’20” moeten lopen, terwijl haar persoonlijk record 15’23″82 (Heusden-Zolder, 2015) bedraagt. Afwachten of ze fysiek en mentaal weer de oude kan worden.

Steven Casteele (°1994, Gullegem, marathon) liet al zijn klasse zien op de 10.000 meter (PR van 28’48″36) en halve marathon (PR van 1 u. 05’26”), maar bleef bij zijn marathondebuut (2 u. 27’57” in Eindhoven 2018) onder de verwachtingen. Koen Naert en Bashir Abdi lijken certitudes voor Tokio. Achter hen strijdt de student sociale readaptatiewetenschappen met onder meer Amaury Paquet, Nick Van Peborgh, Thomas De Bock en Abdelhadi El Hachimi voor het derde ticket. Er zal wellicht een tijd onder de 2 u. 14′ nodig zijn.

(Lees verder onder de foto)

Axelle Dauwens (°1990, Lapscheure, 400 meter horden) trok na haar deelname in Rio (reeksen) naar Denemarken om er onder topcoach Mikkel Larsen trainen. Ze kon zich echter niet plaatsen voor het EK in Berlijn en overwoog om te stoppen, maar besliste om toch door te gaan. In de lente zal ze opnieuw evalueren of ze nog doorgaat met topsport. Dauwens (met een PR van 55″56, Brussel 2014) is ook een optie voor de 4×400 meter-ploeg van de Belgian Cheetahs.

Veerle Dejaeghere (°1973, Ardooie, marathon) was er al bij op drie Spelen 1.500 meter in Sydney 2000 (halve finale), 3.000 meter steeple in Peking 2008 (reeksen) en marathon in Rio 2016 (47ste) maar een vierde deelname lijkt ver weg. Als de Ardooise lerares en politica echter beslist om er toch voor te gaan, maakt ze een grote kans. Een tijd onder 2 u. 35′ zou moeten volstaan om als één van de drie Belgische dames naar Japan te mogen. Liet Dejaeghere onlangs in deze krant optekenen: “Soms denk ik: waarom zou ik het niet doen?”

(Lees verder onder de foto)

Manon Depuydt (°1997, Klemskerke, 200 meter) zette vorig jaar een grote stap en haalde bij haar kampioenschapsdebuut op het EK in Berlijn de halve finale. Haar PR op de 100 meter bedraagt 11″64, op de 200 meter 23″33. Voor Rio lag de limiet op 11″32 en 23″20. Op de 200 meter maakt de studente kinesitherapie dus de grootste kans. Depuydt is ook een optie voor de 4x400m.

Alexander Doom (°1997, Roeselare, 400 meter) haalde op het BK (juli 2018) met een tijd van 46″46, een verbetering van zijn PR met ruim een seconde, de beloftelimiet voor het EK in Berlijn. Door de sterke Belgische lichting, met onder meer de broers Borlée, moest hij echter thuisblijven. Na een verloren onderonsje in Ninove met Julien Watrin greep Doom ook naast het zesde en laatste plaatsje in de 4×400 meter-ploeg van de Belgian Tornados, die in Berlijn goud veroverden.

(Lees verder onder de foto)

PhilipMilanov (°1991, Brugge, discuswerpen) ontgoochelde, na zilveren medailles op WK (Peking 2015) en EK (Amsterdam 2016), op de Spelen (Rio 2016) met een negende plaats, haalde op het WK (Londen 2017) de finale niet en moest voor het EK (Berlijn 2018) met een stressfactuur afzeggen. De zoon van de voormalige Bulgaarse discuswerper Emil Milanov blijft echter sowieso één van Belgiës grootste medaillekandidaten.

Koen Naert (°1989, Moerbrugge, marathon) lijkt na zijn Europees marathongoud (Berlijn 2018) een certitude voor Tokio 2020. Zijn droom is een olympisch diploma: top acht dus.

MichaelObasuyi (°1999, Oostende, 110 meter horden) kon zich net als Depuydt via de minder strenge beloftelimiet plaatsen voor het EK (Berlijn 2018), waarin hij de halve finale bereikte. Een maand eerder werd hij ook al vierde op het WK voor junioren. Zijn PR (op 18-jarige leeftijd!) bedraagt 13″75, terwijl voor Rio een tijd van 13″47 nodig was. Gezien zijn jonge leeftijd maakt de student sportverzorger in avondonderwijs een reële kans om naar Tokio te gaan.

Hanna Vandenbussche (°1987, Diksmuide, marathon) heeft een PR van 2 u. 37’28” (Londen 2017). De doctoraatsstudente en docente filosofie aan de KU Leuven, die getraind wordt door Veerle Dejaeghere, maakt een reële kans op Tokio, nadat ze in 2016 net naast een ticket greep. Nina Lauwaert (2 u. 30’24”, Eindhoven 2018) lijkt een certitude. De strijd voor de twee overige tickets, met Manuela Soccol (2 u. 37’09”, Hamburg 2016), Karen Van Proeyen (2 u. 39’49”, Eindhoven 2018), good old Veerle Dejaeghere (2 u. 31’56”, Berlijn 2015) en wie weet ook toptriatlete Alexandra Tondeur (2 u. 40’29”, Valencia 2018), wordt mogelijks heel interessant.

Senne Houthoofd (°2001, Izegem) is achtvoudig Belgisch kampioen bij de jeugd. Een talent dus, maar hoever dat kan leiden, is voorlopig onduidelijk. Tokio 2020 komt sowieso te vroeg. “Dat zal misschien ook het geval zijn voor Parijs 2024, maar in Los Angeles 2028 zal ik bijna 28 zijn en dan is een badmintonspeler op zijn top. Ik hoop ooit tot de beste spelers van Europa te behoren.”

Heren (Belgian Lions)

Nadat ze zich niet voor het WK 2019 konden plaatsen, maken de Belgische basketbalmannen van bondscoach Dario Gjerjga nog een waterkans op Tokio 2020, via een kwalificatietornooi dat in juni 2020 zal plaatsvinden. In de selectie zit slechts één West-Vlaming: Tim Lambrecht (°1998, Oostende, BC Oostende). Hij is echter geen vaste waarde, maar wel sterkhouder bij de Young Lions/U20. Daar spelen nog twee andere West-Vlaamse talenten: Thibault Vanderhaegen (°1998, Vichte, Den Helder Suns) en Servaas Buysschaert (°1999, Kortrijk, BC Oostende).

Ook om in de gaten te blijven houden: Simon Buysse (°1997, Sijsele, Okapi Aalstar), die als één van de Belgische talenten wordt beschouwd. “Binnen vijf jaar wil ik bij de Lions horen”, liet de student sales management eind november optekenen.

Dames (Belgian Cats)

(Lees verder onder de foto)

Bij onze basketbalvrouwen is de West-Vlaamse dominantie wel heel opvallend. Op het voorbije WK (Tenerife, september 2018) tekende onze provincie, naast de Ieperse coach Philip Mestdagh, voor maar liefst zes van de twaalf speelsters: Kyara Linskens (°1996, Bredene, Gorzow), Emma Meesseman (°1993, Ieper, Ekaterinburg), Hanne Mestdagh (°1993, Ieper, Namen), Kim Mestdagh (°1990, Ieper, Charleville-Mézières), Julie Vanloo (°1993, Oostende, Pecs) en de ingeweken Ann Wauters (°1980, Bellegem, Yakin Dogu Universitesi). Ook Lore Devos (°1999, Kortrijk, Colorado State), Becky Massey (°2000, Oostende, Sint-Katelijne-Waver) en Billie Massey (°2000, Oostende, Sint-Katelijne-Waver) maakten deel uit van de preselectie voor het WK.

Door hun EK-brons (2017) en vierde plaats op het WK (2018) zijn de Cats outsiders voor een medaille in Tokio. Eerst moeten ze zich wel kunnen plaatsen. In juni 2019 is een plek bij de eerste zes op het EK nodig om zich voor het preolympische kwalificatietornooi te plaatsen. Daaraan zullen 16 landen (vier groepen van vier landen) aan deelnemen. De drie eerste landen van elke groep plaatsen zich voor Tokio, waar twaalf landen van de partij zullen zijn. De Verenigde Staten (wereldkampioen) en Japan (organisator) zijn al gekwalificeerd, waardoor in hun poules slechts twee andere landen zich kunnen plaatsen.

Laurence Herman (°1989, Marke) was jarenlang de beste Belgische golfspeelster en droomde van de Spelen in Rio 2016, maar is intussen gestopt en fulltime golfcoach.

Dames

Met Nina Derwael als boegbeeld kijkt sportminnend België nu al uit naar het turntornooi in Tokio. In principe mogen er vier gymnasten mee naar Japan. Op het WK in oktober 2018 waren Nina Derwael (°2000), Senna Deriks (°2000), Rune Hermans (°1999) en Axelle Klinckaert (°2000) van de partij. Wat weinigen weten, is dat ook enkele West-Vlaamse meisjes deel uitmaken van de groep die zich momenteel in het topsportcentrum in Gent aan het klaarstomen is. “Maar we kunnen niet voorspellen wie van hen een gouden toekomst zal hebben”, aldus topsportcoach Sofie Naert.

Voor Tokio 2020 wordt het uitkijken naar Margaux Daveloose (°2003, Assebroek), Julie Vandamme (°2003, Varsenare) en Jade Vansteenkiste (°2003, Ledegem). Voor hen wachten in 2019 drie belangrijke afspraken: EK (april, Szczecin), Europese Spelen (juni, Minsk) en WK (oktober, Stuttgart). Een jaartje jonger volgt Stacy Bertrandt (°2004, Brugge). Zij zal dit jaar op de Europese Jeugdolympiade (juli, Bakoe) focussen, maar komt in principe ook al voor Tokio 2020 in aanmerking.

Heren

Bram De Schepper, centrumcoach in Gent, schuift twee West-Vlaamse gymnasten naar voren: Mattis Bouchet (°2001, Ieper) en Ward Claeys (°2001, Geluwe). Op de Olympische Jeugdspelen (Buenos Aires 2018) werd Claeys tiende in de allroundfinale. Glen Cuyle (°2002, Izegem), Nicola Cuyle (°2002, Izegem) en Senne Spyckerelle (°2002, Lauwe) bereiden zich voor op de Europese Jeugdolympiade (Bakoe 2019) en het EK voor junioren (2020), waarvoor ook Robbe Popelier (°2004, Gits) in aanmerking komt. Zij zijn talenten voor de langer termijn.

Heren (Red Lions)

(Lees verder onder de foto)

Onze hockeymannen, met Arthur De Sloover (°1997, Kortrijk, Royal Beerschot), zijn na hun wereldtitel topfavoriet voor Tokio 2020, al moeten ze zich wel nog kwalificeren. Dat kan door in augustus voor eigen volk (Antwerpen 2019) Europees kampioen te worden of op een van de preolympische kwalificatietornooien een van de zeven tickets te bemachtigen.

Dames (Red Panthers)

Na hun EK-zilver (Amsterdam 2017) bleven onze hockeyvrouwen op het WK (Londen 2018, tiende) onder de verwachtingen. Op het EK (Antwerpen 2019) of tijdens de preolympische kwalificatietornooien kunnen ze één van de elf resterende tickets voor Tokio bemachtigen. Op het vorige EK was Maureen Beernaert (°1994, Knokke, La Gantoise) er nog bij, maar zij liep begin 2018 een zware knieblessure op en was negen maanden buiten strijd. Leuk weetje: de Oost-Vlaamse sterspeelster Alix Gerniers (°1993, La Gantoise) heeft West-Vlaamse roots langs vaders kant en is een nichtje van Arthur De Sloover.

De gouden West-Vlaamse judojaren liggen ver achter ons, maar Amber Ryheul (°1998, Houthulst) greep op het EK voor junioren (Sofia 2018) nipt naast brons in de gewichtsklasse tot 52 kg.

Jonathan Delombaerde (°1994, Harelbeke) werd vorig jaar 14de op het EK en 18de op het WK. De student industrieel ontwerp is een specialist op de K1 200 meter, de kortste sprintafstand, en kan in de voetsporen treden van streekgenoten Geert Deldaele (1988), Inge Coeck (1988), Delphine Van De Venne (1996), Petra Santy (2004), Wouter D’Haene (2004) en Laurens Pannecoucke (2012).

Jammer genoeg voor ons is voltige geen olympische discipline, want daarin werd Lauren Vanlerberghe (°1996, Roeselare) al acht keer Belgisch kampioene.

(Lees verder onder de foto)

Niels Van Zandweghe (°1996, Brugge) kwalificeerde zich twee jaar geleden met Gentenaar Tim Brys in de lichte dubbeltwee voor Rio, maar omdat ons land maar één boot mocht afvaardigen, viel het duo (ten nadele van skiffeur Hannes Obreno) uit de boot. Dat zal in 2020 niet het geval zijn. De Bruggeling werd intussen wereldkampioen bij de beloften in de lichte skiff (Rotterdam 2016) en veroverde met Brys brons op het WK (Plovdiv 2018). Als Van Zandweghe in Tokio een medaille behaalt, treedt hij in de voetsporen van drie stadsgenoten die op de Spelen van 1984 in Los Angeles brons behaalden Ann Haesebrouck (skiff) en Pierre-Marie Deloof & Dirk Crois (dubbeltwee) – en doet hij beter dan Bruggelingen Tim Maeyens (4de in de skiff in 2008) en Hannes Obreno (4de in de skiff in 2016).

Tristan Vandenbussche (°2001, Brugge) is de regerende bronzen medaillist van het WK voor junioren (Racice 2018) en lijkt vooral voor Parijs 2024 in aanmerking te komen. “Tokio komt wellicht te vroeg, maar er is natuurlijk altijd een waterkans. En waarom niet als ik beter roei dan de andere senioren?”

(Lees verder onder de foto)

Emma Vandevyvere (°1996, Oostkamp) vertelde vijf jaar geleden dat ze droomde om aan het karabijnschieten in Tokio 2020 te kunnen deelnemen. Vijf jaar later gelooft de universiteitsstudente daar nog steeds in. Terecht. Recent werd Vandevyvere derde in de Welsh Open, waar ze enkel wereldkampioene Seonaid Mcintosh en Brits recordhoudster Hannah Pugsley voor zich moest dulden. Maar zo groot de ambitie is, zo moeilijk de selectiecriteria in ons land zijn. Alles ligt nog open.

Axel Cruysberghs (°1994, Poperinge) woont als profskateboarder in Los Angeles en is Belgisch kampioen in een discipline die in Tokio voor het eerst in het olympisch programma zal worden opgenomen. In de loop van 2019 en 2020 zullen er een aantal selectiewedstrijden georganiseerd worden waarin punten voor de wereldranglijst te verdienen zijn. “Hopelijk kan ik naar Tokio. Je weet nooit dat ik een medaille kan winnen.”

Simon Deprez (°1994, Zwevegem) is de tweede beste Belgische skateboarder en eveneens een West-Vlaming. Hij neemt momenteel deel aan het WK in Rio de Janeiro, waar ons land twee rijders mag afvaardigen. “Daar zijn echter nog geen punten voor de Spelen te verdienen. Er is ook nog niets bekend over een Belgische delegatie of budget dat vrijgemaakt zou worden, zoals in Nederland wel het geval is. Hopelijk verandert dat snel.”

Lore Bruggeman (°2002, Deerlijk) steekt er als 17-jarige (!) bovenuit bij de dames en is net als Deprez deze week aan de slag op het WK.

Geen West-Vlaamse kanshebbers. Arne Debeuf (°1998, Menen) droomde van Tokio 2020, maar zette zijn olympische campagne stop. “Door een moeilijke, maar vooral ondermaatse samenwerking met de Vlaamse Yachting Federatie. Ik doe nu voort met de steun van mijn ouders en sponsors, maar de focus ligt nu meer op EK’s en WK’s.”

Indra Craen (°1997, Lauwe) heeft als drievoudig Europees kampioene en vice-olympisch kampioene een jeugdpalmares om u tegen te zeggen. In Rio was ze er al bij als sparringpartner voor haar vriend Jaouad Achab (wereldkampioen 2015) en goede vriendin Raheleh Asemani. Beiden verloren in Brazilië hun gevecht voor brons. In 2020 wil Craen zelf naar de Spelen, ook al kwam ze vorig jaar door een zware knieblessure amper in actie. Per gewichtscategorie mag er één Belgische naar Tokio gestuurd worden. In de klasse -57 kg belooft het met Asemani én Craen heel spannend te worden.

Charlotte Deldaele (°1993, Kuurne) leunt dicht aan bij de Belgische top. Haar kansen voor Tokio zijn heel klein, maar de vriendin van Oshin Derieuw (wereldkampioene boksen bij de superlichtgewichten) en dochter van Geert Deldaele en Inge Coeck (deelnemers aan het kajakken op de Spelen van Seoel 1988) behaalde in augustus zilver op het BK en moest proftriatlete Valerie Barthelemy, die de week ervoor met de Belgische ploeg nog brons had behaald op het EK Mixed Team Relay in Glasgow, pas op drie kilometer van de finish laten lopen.

Heren (Rode Duivels U21)

De nationale belofteploeg van bondscoach Johan Walem speelt van 16 tot 30 juni 2019 het EK U21 in Italië, waar de Europese tickets voor 2020 worden uitgedeeld: de top vier mag naar Tokio. België zit in een groep met Italië, Spanje en Polen. Er nemen twaalf landen deel. Jinty Caenepeel (°1996, Oostende, Excelsior Rotterdam) werd tijdens de kwalificatieperiode één keer opgeroepen, maar de kans is klein dat hij er op het EK bij zal zijn.

Dames (Red Flames)

De Red Flames, met Jana Coryn (°1992, Waregem, Lille), Heleen Jaques (°1988, Torhout, Fiorentina), Diede Lemey (°1996, Aarsele, Atalanta Mozzanica Calcio), Nicky Van Den Abbeele (°1994, Oostkamp, AA Gent) en Tessa Wullaert (°1993, Sint-Baafs-Vijve, Manchester City), konden zich niet plaatsen voor het WK 2019 en mogen Tokio 2020 vergeten.

Heren (Red Dragons)

Bij onze volleybalmannen spelen momenteel twee West-Vlamingen: Pieter Coolman (°1989, Tielt, Civitanova) en Stijn D’Hulst (°1991, Kortrijk, Knack Roeselare). De kans dat de Dragons zich voor Tokio kunnen kwalificeren, is ondanks hun sterk WK (Italië/Bulgarije 2018, tiende) klein, omdat het als Europees land er zijn slechts twaalf plaatsen heel moeilijk is om naar de Spelen te gaan. In augustus valt er een rechtstreeks ticket te verdienen, maar daarvoor zullen ze voorbij een grootmacht als de Verenigde Staten moeten.

Dames (Yellow Tigers)

De Tigers, met Laure Flament (°1998, Wevelgem, VDK Gent) en Iris Vandewiele (°1994, Brugge, VDK Gent), moeten op het EK 2019 met 24 landen bij de beste acht geraken om aan de preolympische kwalificatietornooien te kunnen deelnemen. Leunen dicht bij de selectie aan: Lara Nagels (°1997, Oostende, VC Oudegem) en Manon Stragier (°1999, Wevelgem, Michelbeke). Ook voor de Tigers valt er begin augustus een rechtstreeks ticket te rapen, maar met Nederland en Italië als tegenstanders wordt dat een loodzware lees: bijna onmogelijke opdracht.

Baanwielrennen

(Lees verder onder de foto)

Nicky Degrendele (°1996, Varsenare) is wereldkampioene keirin en wordt in Tokio één van onze grootste medaillekandidates. Shari Bossuyt (°2000, Bellegem) lijkt als 18-jarige al een vaste waarde voor de achtervolgingsploeg die zich hoopt te kunnen kwalificeren. Ook Saartje Vandenbroucke (°1996, Hollebeke) en Jesse Vandenbulcke (°1996, Geluwe) zouden nog in aanmerking kunnen komen. Bij de heren zou Jonas Rickaert (°1994, Beveren-Roeselare) een optie voor het omnium kunnen zijn, maar door zijn focus op de weg is die kans beperkt.

BMX

Kenneth Tancré (°1995, Dikkebus) kijkt uit naar Tokio 2020, want BMX Freestyle mag zich voor het eerst een olympische discipline noemen. “Maar er is nog veel onduidelijkheid over de kwalificatiecriteria, over hoeveel deelnemers en welke landen er zullen mogen starten… Hopelijk komt er snel duidelijkheid.”

Wegwielrennen

(Lees verder onder de foto)

Door haar vele toptienplaatsen op tijdritkampioenschappen heeft Ann-Sophie Duyck (°1987, Hulste) een bepaalde status verworven. Ze heeft ook nog iets recht te zetten na haar mindere prestatie in Rio. Bij de heren is Yves Lampaert (°1991, Hulste) een optie voor de tijdrit. Xandro Meurisse (°1992, Zwevegem) lijkt dan weer de enige valabele West-Vlaamse kanshebber op een selectie voor de loodzware wegrit. Of mag Serge Pauwels (°1983, De Haan), die Greg Van Avermaet in Rio aan goud hielp, als bijna-37-jarige naar zijn tweede Spelen? Bij de dames mag klimster Julie Van De Velde (°1993, Aartrijkse) dromen van Tokio, veel meer dan Valerie Demey (°1994, Oostkamp), die wel sowieso haar Antwerpse vriendin Elke Vanhoof (medaillekandidate in het BMX’en) zal aanmoedigen.

(Lees verder onder de foto)

Maité Carlier (°1996, Oostende) kende een moeilijk 2018. Ze werd 35ste op het EK, 51ste op het WK en prijkt pas op plaats 25 op de wereldranking, terwijl ze in 2017 nog dertiende stond. Maité staat in de schaduw van Emma Plasschaert, zoals Emma jaren in de schaduw van Evi Van Acker stond. De reden: per land mag er slechts één zeilster naar de Spelen. Maité zal dus geduld moeten hebben. Veel geduld.

Yannick Lefèbvre (°1988, Oostende) nam in 2016 al deel aan de Spelen in Rio, waar hij samen met zijn Antwerpse ploegmaat Tom Pelsmaekers 17de werd. Lefèbvre komt uit in de 49er-klasse, de snelste klasse van het olympisch zeilen.

Emma Plasschaert (°1993, Oostende) is de regerende wereldkampioene in de Laser Radial-klasse en in 2020 één van Belgiës grootste kanshebbers op olympische medailleoogst. Kan zij beter doen dan het brons van Evi Van Acker in Londen 2012?

Wannes Van Laer (°1985, Oostende) kan in Tokio aan zijn derde Spelen deelnemen, na Londen 2012 (34ste) en Rio de Janeiro 2016 (17de). Van Laer, 29ste op het WK 2018, komt uit in de Laser Standard-klasse.

Camille Bouden (°2001, Vladslo) wordt al jaren de coming lady van het Belgische vrouwenzwemmen genoemd, maar de weg naar de top is niet evident. In 2016 nam de vrije slag-specialiste op haar 14de aan haar eerste internationale kampioenschap bij de elite deel: het EK in Londen (reeksen 200m vrije slag). Op het EK 2018 in Glasgow (400m vrije slag) stootte ze evenmin door. “Ik mik op Tokio 2020 en zal er alles aan doen om er daar te staan.”

(Lees verder onder de foto)

Fanny Lecluyse (°1992, Spiere-Helkijn) domineert al jaren de schoolslag bij de vrouwen in België. Met succes. In 2015 veroverde ze goud op het EK korte baan op de 200m schoolslag. Op het WK korte baan in november 2018 behaalde ze in datzelfde nummer brons. Voor Lecluyse kan Tokio haar derde deelname aan de Spelen worden, na Londen 2012 (19de op 100 meter schoolslag) en Rio 2016 (28ste op 100 meter schoolslag, 17de op 200 meter schoolslag).

Sinds 2000 geen medailles meer…

Veertien naoorlogse medailles. Dat is de balans van West-Vlaanderen in achttien Olympische Spelen. Steekt erbovenuit: Atlanta 1996 met vijf keer eremetaal, twee daarvan weliswaar met een ingeweken West-Vlaming. Doen we in Tokio 2020 nog beter?

Geen West-Vlaamse medailles.

Geen West-Vlaamse medailles.

Geen West-Vlaamse medailles.

Geen West-Vlaamse medailles.

Gella Vandecaveye (°1973, Sint-Denijs-Zwevegem, brons judo/-63 kg)

Ulla Werbrouck (°1972, Izegem, goud judo/-72 kg).

(Lees verder onder de foto)

Fred Deburghgraeve (°1973, Roeselare, goud zwemmen/100m schoolslag).

Gella Vandecaveye (°1973, Sint-Denijs-Zwevegem, zilver judo/-61 kg).

Sébastien Godefroid (°1971, Bredene/Antwerpen, zilver zeilen/finn-klasse).

Harry Van Barneveld (°1967, Ettelgem/Amsterdam, brons judo/+95 kg)

Geen West-Vlaamse medailles.

Robert Van de Walle (°1954, Oostende, brons judo/-95 kg)

Dirk Crois & Jean-Marie Deloof (°1961/°1964, Brugge, brons roeien/dubbeltwee).

Ann Haesebrouck (°1963, Brugge, brons roeien/skiff)

Robert Van de Walle (°1954, Oostende, goud judo/-95 kg)

Geen West-Vlaamse medailles.

Geen West-Vlaamse medailles.

Geen West-Vlaamse medailles.

Patrick Sercu (°1944, Roeselare, goud baanwielrennen/1000 meter tijdrit)

Geen West-Vlaamse medailles.

Geen West-Vlaamse medailles.

André Noyelle (°1931, Ieper, goud wielrennen/wegrit).

André Noyelle & Lucien Victor (°1931/°1931, Ieper/Oekene, goud wielrennen/ploegenklassement wegrit).

Paul Valcke (°1914, Oostende, brons schermen/ploeg).