Maandag 29 juli starten onze Belgian Cats aan hun Missie Medaille. Na een kwartfinale op de Olympische Spelen van Tokio in 2021 ligt de lat nu een stukje hoger: eremetaal. Wie mee aan die droom timmert, is Kyara Linskens. De Bredense rots in de branding van onze nationale basketdames is een van dé routiniers op het veld, maar loopt amper in de spotlights. “En dat vind ik prima zo”, glimlacht ze. “Laat mij maar in de luwte mijn ding doen.”
Met 114 caps voor de nationale ploeg is Kyara Linskens (27) een absolute certitude bij de Belgian Cats. Neem het van ons aan: wanneer bondscoach Rachid Meziane zijn starting five op papier zet, rolt de naam van de Bredense 1,93 meter grote basketspeelster als een van de eersten uit zijn pen.
Ondertussen heeft ze internationale ervaring zat. Ze speelde al in Tsjechië, Polen, Rusland en Italië en maakte afgelopen seizoen het mooie weer bij Basket Lattes Montpellier in Frankrijk. Tijdens de gewonnen finale op het Europees kampioenschap tegen Spanje werd Linskens zelfs verkozen tot MVP (Most Valuable Player of Meest Waardevolle Speelster, red.).
Nu staat ze aan de vooravond van haar tweede Olympische Spelen. “En daar kijk ik geweldig hard naar uit”, glundert ze. “Het zorgt wel voor wat gezonde zenuwen. De Spelen, dat is de hoogmis van de internationale topsport. Een groter podium kan je je niet indenken. Elke atleet droomt ervan om er zich ooit te kunnen meten.”
Met de openingsceremonie als mooie prelude…
(glundert) “Ik weet nu al dat ik kiekevel zal hebben. Die vindt plaats óp de Seine, dat zal een ongelooflijk moment zijn. Parijs is sowieso een van mijn lievelingssteden. Net daar mijn tweede Olympische Spelen kunnen beleven, ik kan het nog altijd amper geloven. De EK-finale van juni vorig jaar was al onvergetelijk, maar de Spelen, dat is toch nog een serieus trapje hoger.”
“Je zal me ook nooit op de borst zien kloppen. Voetjes op de grond en ‘deuredoen’. Dat zal die West-Vlaamse mentaliteit zijn, zeker?”
Je voorbereiding richting Parijs verliep hobbelig. De laatste maanden sukkelde je met een knieblessure en het olympisch kwalificatietornooi in Antwerpen moest je door een enkelblessure missen. Hoe gaat het nu met je?
“Goed. Ik heb drie maanden aan de kant gestaan, mentaal niet altijd even makkelijk. Maar ik heb me volop op mijn revalidatie gesmeten en ben ook op reis geweest. Even helemaal weg om mijn hoofd leeg te maken. Op Madeira heb ik veel gewandeld, maar ook tijd genomen om te chillen. Ik heb er echt deugd van gehad. Die trip heeft mijn herstel zeker positief beïnvloed.”
Heb je op een gegeven moment gevreesd dat je niet tijdig fit zou raken?
“Ergens wel, maar ik ben de hoop nooit verloren. Opgeven ken ik niet.”
Hoe belangrijk was Julie Vanloo tijdens je herstel?
“Julie is een van mijn beste vriendinnen. Zowel op als naast het veld klikt het enorm goed tussen ons. Ik kan niet ontkennen dat ze me op bepaalde moeilijke momenten er heeft doorgesleurd. Daar ben ik haar dankbaar voor.”
Jullie hebben nog samen bij Montpellier gespeeld. Hoe hard heb je haar gemist tijdens haar periode bij de Washington Mystics?
“Enorm. We hebben elkaar toen erg veel gehoord. Leve de smartphone! We vullen elkaar gewoon goed aan en kunnen elkaar ook zaken toevertrouwen die niets met basket te maken hebben. Dat is heel veel waard. Dat ik de Spelen met Julie aan mijn zijde mag beleven, is fantastisch.”
Je bent een van de absolute steunpilaren van de Cats. Tijdens de EK-finale tegen Spanje werd je tot MVP verkozen en scoorde je liefst achttien punten. Toch krijgen je prestaties niet altijd de weerklank die ze verdienen.
“Dat vind ik helemaal niet zo erg. Ik werk liever in de luwte. Ik weet dat de media-aandacht en interviews als deze erbij horen, maar die beschouw ik eigenlijk als een noodzakelijk kwaad. Ik ben een professioneel basketter, ik wil gewoon mijn taken op het court zo goed mogelijk uitvoeren. Je zal me ook nooit op de borst zien kloppen. Voetjes op de grond en deuredoen. Dat zal die West-Vlaamse mentaliteit zijn, zeker?”
“Hoe ik stoom aflaat? Met ‘FC De Kampioenen’, verstand op nulen lachen maar”
Hoe is je rol naast het veld?
(zwijgt even) “Goeie vraag. Eigenlijk moet je dat aan de andere meisjes vragen. Ik heb met iedereen een goed contact, maar ben zeker geen tafelspringer. Zoals ik al zei, ik probeer mijn taken op het veld tot in de puntjes uit te voeren. Dat is de basis van alles. De rest volgt dan vanzelf. Ik ben een radertje in een erg goed geoliede machine. Eentje die op kruissnelheid zal zitten. We hebben in februari (toen de Belgian Cats ei zo na de Verenigde Staten versloegen, red.) al bewezen dat we aan de absolute top kunnen meedraaien.”
Aan ervaring alvast geen gebrek. Jij hebt momenteel 114 caps en ook heel wat andere Cats hebben hun kilometers al achter de kiezen.
“Dat klopt, maar minstens even belangrijk is de lichting nieuw en jong talent. Ik denk dat het net die mix is die van ons team zo’n hecht blok maakt. Die troef moeten we straks optimaal benutten.”
Je liefde voor basketbal zorgde ervoor dat je al in half Europa aan de slag kon. Hoe bevalt het globetrotter-leven je?
(lacht) “Erg goed, dankjewel. Ik ben van nature eerder introvert, maar kan me erg goed aanpassen aan nieuwe omgevingen. En ik ontdek erg graag nieuwe landen en culturen. Waar ik volgend seizoen te zien zal zijn, weet ik nog niet. Mijn contract bij Montpellier zit erop, nu ligt mijn focus volledig op de Olympische Spelen.”
“We hebben in februari, toen we de Verenigde Staten ei zo na versloegen, al bewezen dat we aan de absolute top kunnen meedraaien”
Misschien richting de Verenigde Staten en de WNBA, zoals Julie Vanloo?
“Dat zou natuurlijk top zijn, maar daarvoor moet de puzzel perfect in elkaar vallen. Ik zie wel wat er op me afkomt.”
Zowel bij je club als de Cats ligt de lat erg hoog. Hoe laat je stoom van de ketel?
“Door te koken. Dat maakt me echt helemaal zen. Wanneer ik aan het fornuis sta, kan ik de hele wereld achter me laten. En een aflevering van FC De Kampioenen zal ik ook nooit afslaan. Die humor ligt me echt helemaal. Verstand op nul en een half uurtje lachen. Zeker wanneer Boma of Carmen een prominente rol spelen. Echt gieren. Ze zullen me ook tijdens de Spelen vergezellen.”
Maar als je straks een medaille wint, zal je toch iets anders doen dan ‘FC De Kampioenen’ kijken…
“Goh, ik weet echt niet hoe ik zou reageren als we straks eremetaal om onze nek krijgen. Ik kan het me nog niet voorstellen. Maar dat had ik ook na de gewonnen EK-finale. Goud, Europees kampioen… Het heeft even geduurd vooraleer het helemaal tot me doordrong. Laat het ons stap voor stap bekijken. Eerst de drie poulewedstrijden tot een goed einde brengen. We hebben sowieso altijd hetzelfde doel voor ogen. Winnen. Dat zal op de Spelen niet anders zijn.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
